Jestem studentem wrocławskiej ASP i piszę artykuł poruszający temat dostępności przedmiotów codziennego użytku (wzornictwo przemysłowe) przez niepełnosprawnych. Osobiście uważam, że gdyby przyjąć za normę projektowanie przedmiotów i wszystkiego z czym człowiek ma do czynienia w codziennym życiu (nie tylko podjazdy do budynków, miejsce pracy itp.) biorąc pod uwagę również niepełnosprawnych mogłoby się to przyczynić do lepszego życia z korzyścią dla wszystkich. Zdarzają się przypadki w których przedmioty zaprojektowane specjalnie pod tą "grupę" osób (projektanci używają ścisłych podziałów w jednostkach centylowych wg. płci, wieku, rasy) znakomicie przyjęły się we wszystkich domach, np. w skandynawii, nóż do chleba firmy Fiskars, gdzie rączka jest umieszczona jak w pile ułatwiając w ten sposób krojenie. Mi samemu zdarzało się korzystać z toalet dostosowanych dla niepełnosprawnych na stacjach benzynowych i fakt, że są one o wiele większe od tradycyjnych sprawia że nie odczuwam tak tego małego, ciasnego i przytłaczającego często miejsca jako klaustrofobiczne. Jest to po prostu wygodne nie tylko dla niepełnosprawnych ale i dla wszystkich. Problem z którym nie mogę sobie poradzić to nazwanie takiego projektowania uniwersalnego, które będzie dotyczyć nie tylko miejsc użyteczności publicznej ale wszystkich sfer życia- produkt, pojazdy etc.