www.niepelnosprawni.plStrona główna forum
forum.niepelnosprawni.pl - Nie jesteś zalogowany
Strona główna forum Regulamin i pomoc Szukaj Rejestracja Logowanie
Poprzedni wątek Następny wątek Wyżej Wątek ogólne / Forum rodziców / Niepełnosprawni rodzice (23524 - wyświetleń)
- Autor tuptam Dodany 2011-03-11 11:51
Witam. Razem z żoną jesteśmy niepełnosprawni (oboje - znaczny stopień) mamy 5-letnią córkę, na szczęście zdrową. Mam kilka przemyśleń...
  - Czy ktoś z posłów i nie tylko wziął pod uwagę, że os. niepełnosprawne mają prawo do zakładania rodzin, a co za tym idzie posiadanie dzieci.
    W związku z tym zadam pytanie.  - Czy ktoś z tych 460-u posłów wziął to pod uwagę, i zadał sobie pytanie jak z dwóch rent, mam zapłacić za mieszkanie kupić lekarstwa dla żony, wysłać dziecko do szkoły i przeżyć!!!. Zgodnie z obowiązującymi przepisami zasiłek na dziecko nam się nie należy, bo dochód na os. przekracza stawkę (ta stawka była ustalana chyba 10 lat temu).
  - Może ktoś powiedzieć idź Pan do pracy.
    Pytanie, zagadka? - Na tej stronie są siedziby w sześciu woj. GDZIE JEST POZOSTAŁE 10!!! Może wszyscy niepełnosprawni już tam poumierali?
Aktualnie mieszkam na Podlasiu, z zawodu jestem technik elektronik, jak do tej pory znalazłem pracę przy podnoszeniu szlabanu do której musiałbym dojeżdżać 50 km, ew. składanie długopisów.
    Owszem mógłbym się przeprowadzić (koszt 500zł), wynajęcie mieszkania w Białymstoku..., proszę zapomnieć 1200zł, nawet jakby ktoś zaoferował mi pracę to...
    - Pytanie. Do końca życia miałbym mieszkać w wynajmowanych mieszkaniach? Ostatnio są kłopoty z dostaniem kredytu mieszkaniowego na samą rentę to raczej niemożliwe. A nawet gdyby było nie jestem w stanie powiedzieć (kredyt na 25 lat) czy będę w stanie pracować za lat piętnaście (obecnie mam 37)
    Na razie jeszcze żyję, pozdrawiam
Nadrzędny Autor Mn Dodany 2011-03-22 15:36
Witam, mam do Pana nietypową prośbę i jeżeli pańska odpowiedź będzie odmową to oczywiście zrozumiem. Otóż zdaję sobie sprawę, iż w naszym państwie jest bardzo mało źródeł dotyczących osób z niepełnosprawnością, które zakładają rodziny i decydują się na dzieci. Przyznam szczerze, że bardzo szanuję takich ludzi i nie widzę w tym niczego dziwnego.
Moja prośba dotyczy różnego rodzaju źródeł, materiałów ( literatury, pamiętników, własnych spostrzeżeń itp.) na temat tego jak radzili sobie państwo tuż po narodzinach waszej córeczki.
Jeżeli zechciałby Pan udzielić mi kilku cennych porad, bądź podzielić się swoim doświadczeniem to będę ogromne wdzięczna. Podam swój email: martan_email@wp.pl
Pozdrawiam
Nadrzędny - Autor kryształek Dodany 2011-03-24 11:18
tuptam - niestety nikt nie myśli o ludziach niepełnosprawnych w kategoriach prawa do życia. Jesteśmy spychani na margines. Jedyne do czego jesteśmy potrzebni, to jako parawan dla różnych instytucji, stowarzyszeń itp., by mogli brać kasę za rzekomą pomoc, wsparcie itd. Jesteśmy dokładnie w takiej samej sytuacji tzn. niepełnosprawni rodzice z dziećmi. Co raz bardziej jesteśmy spychani na dno. Wegetujemy na rentach, do niczego nie mamy prawa, bo średnia ciut przelana, pracy nie MA. Mąż ma więcej cierpliwości, ja mam wszystkiego dość. Powinniśmy chyba rozpocząć głodówkę w Sejmie.

Do Mn nie rozumiem Twojej ciekawości.
Nadrzędny Autor paulina1988 Dodany 2011-03-25 09:25
Witam serdecznie

Poszukuję rodziców z niepełnosprawnością

nazywam się Paulina Dobrzańska. Jestem studentką III roku Oligofrenopedagogiki (UWM Olsztyn). Pisze pracę licencjacką na temat "Rodziców z niepełnosprawnością fizyczną". Bardzo proszę o kontakt tych rodziców, którzy zgodzą się udzielić mi wywiadu (przez gadu gadu lub inny komunikator)... Wywiad nie jest aż tak bardzo długi, można podzielić go na kilka razy. Nie potrzebuję nazwisk, ani adresów, także wywiad będzie anonimowy. Z góry dziękuję bardzo i naprawdę gorąco proszę o kontakt

e-mail: paulinadobrzanska@o2.pl
gg: 1583015

Paulina
Nadrzędny - Autor Mn Dodany 2011-03-27 10:50
Do Kryształek: Moją ciekawość proszę nie odbierać jako wścibską, gdyż tak jak wcześniej zaznaczyłam nie jestem negatywnie nastawiona do ludzi z niepełnosprawnością, którzy zakładają rodziny. Potrzebuję paru cennych wskazówek, ponieważ wraz z koleżankami w ramach zajęć na studiach, zdecydowałyśmy się na napisanie poradnika dla niepełnosprawnych rodziców. Niestety jest bardzo mało źródeł, z których mogłybyśmy skorzystać. Miło byłoby, gdyby ktoś zechciałby podzielić się z nami wskazówkami, które mogłybyśmy umieścić w poradniku. Jeżeli jest ktoś chętny to będziemy ogromnie wdzięczne. Chciałybyśmy chociaż w taki sposób przybliżyć innym problemy z jakimi na co dzień borykają się niepełnosprawni rodzice, a przy tym wesprzeć osoby z niepełnosprawnością, sugerując cenne porady. Jeżeli posiada ktoś informacje dotyczące jakieś literatury, filmów i tego typu źródeł i zechciałby nam pomóc to również proszę o kontakt na emial: martan_email@wp.pl

Z góry serdecznie dziękuję.
Nadrzędny Autor ulena Dodany 2011-03-27 11:27
Jak mozna pisać poradnik nie mając zielonego pojęcia o temacie? Żenujące!
Nadrzędny - Autor kryształek Dodany 2011-03-27 11:34
Odpowiadam studentkom. Niepełnosprawni rodzice radzą sobie z dziećmi tak jak muszą sobie poradzić z wieloma sprawami w życiu. :-) Tak zwani zdrowi rodzice mają lub tworzą sobie sztuczne problemy, które mnie śmieszą. :-) Jak to bywa w życiu dla jednego proste włosy stanowią problem, dla drugiego kręcone. Dziś są takie czasy, że niepełnosprawność stała się dla wielu źródłem prac naukowych (chyba problem na topie),  a ja czuję się jak tropiona zwierzyna. :-( Młodzieży kochana, jeśli zdecydowałam się na rodzinę świadomie, to naprawdę radzę sobie nie gorzej niż inni, a nawet lepiej. Pomoc jakiej oczekuję to pozwolić mi żyć, bo jakoś ciasno robi się od tej rzekomej pomocy. Nikomu manna nie spada z nieba, musi sam szukać najlepszych dla siebie dróg. Temat prac może i dobry, ale ja nie mam nic w tej kwestii do powiedzenia. Ja nie mam problemów, których nie potrafiłabym rozwiązać. Pozdrawiam.
Nadrzędny - Autor GOCHA1980 Dodany 2011-03-27 11:54
niedlugo zaczna pisac "poradniki" z cyklu jak niepelnosprawni sie rozmnazaja hahaha
Nadrzędny - Autor Mn Dodany 2011-03-27 12:32
Widzę, że żadnej porady nie uzyskam. Poradnik, który chcemy napisać jest w ramach zajęć, a zdecydowałyśmy się poruszyć dany temat, bo nie jest on powszechny w naszym kraju, mam na myśli tutaj ubogą literaturę i poradniki. Nie zamierzamy tworzyć Bóg wie czego, chciałyśmy zagłębić się w dziedzinie, która adekwatna jest do kierunku jaki studiujemy. Jednak widzę, że niepotrzebnie człowiek chce podejmować jakieś działania i zagłębiać swoja wiedzę w takich kwestiach, ponieważ ciągle tylko jest negowany. Nie rozumiem takiego podejścia. Czy ten temat to jakiś temat tabu. Nikt tutaj nie zamierza przedstawiać osób niepełnosprawnych, jako nieporadne itp. Właśnie na odwrót, ale widzę, że odbieracie moją prośbę jako atak. Przykro mi, że społeczeństwo w naszym kraju zamiast chcieć pomagać, najchętniej potrafi tylko krytykować innych dobrą wole. Jeśli moja prośba stanowi tak ogromny problem, to wystarczyło tylko odpisać, że nie jesteście zainteresowani udzielaniem tego typu wskazówek.
Pisząc na tym forum nie chciałam wzbudzić żadnej frustracji itp. Miałam nadzieję, ze jednak znajda się osoby, które chciałyby podzielić się  własnymi odczuciami.

Do Kryształek: Dziękuję za odpowiedź. Pozdrawiam.
Nadrzędny Autor GOCHA1980 Dodany 2011-03-27 12:49 Zmieniony 2011-03-27 12:55
na moje oko nie masz koncepcji na ten poradnik, zadajesz ogolnikowe pytania i wrzucasz wszystkich niepelnosprawnych do jednego worka (niepelnosprawnosc fizyczna) a wiedz o tym, ze kazda niepelnosprawnosc wiaze sie z innymi ograniczeniami a co za tym idzie dla kazdego typu niepelnosprawnosci musialabys znalezc "zloty srodek" i z wlasnego doswiadczenia Ci powiem, ze nie ma takiej opcji. Mam kolezanke z martwica kosci biodrowych, ja mam miopatie i obie mamy kod niepeln. 05-R czyli choroby narzadu ruchu czyli jakby nie patrzyl niepelnosprawnosc fizyczna. Niby kod ten sam a jak rozne choroby i jak rozne ograniczenia np. ona jest w stanie wziac swoje dziecko na rece a ja nie i takich przykladow mozna wyliczyc tysiace.
Nadrzędny - Autor lidian Dodany 2011-03-27 12:58
Mn musiałabyś uściślić , to co chcesz wiedzieć, ponieważ każda niepełnosprawność jest inna. Innej ewentualnej porady będą potrzebowali rodzice np bez rąk, a innej z inną niepełnosprawnością. Pisanie poradnika z prawdziwego zdarzenia wymaga dużej wiedzy (znajomości tematu)  o niepełnosprawnych. Nie obrażaj się na głosy krytyczne , bo z Twoich słów wynikało, że chcesz udzielać rad zupełnie nie znając tematu. Pozdrawiam i życzę sukcesów w Twoich zamierzeniach.
Nadrzędny - Autor lidian Dodany 2011-03-27 13:00
Widzę Gocha , że mamy podobne zdanie i w tym samym mniej więcej czasie dałyśmy podobną odpowiedź.
Nadrzędny - Autor GOCHA1980 Dodany 2011-03-27 13:10
dokladnie tak jest :-) temat jest tak szeroki, ze mozna by nim obdzielic kilkanascie albo i wiecej osob
Nadrzędny - Autor Mn Dodany 2011-03-27 14:57
Dziękuję bardzo za wasze odpowiedzi. Nie obrażam się, jeśli tak to odebrałyście to przepraszam. Powiem tak, muszę z koleżankami przygotować poradnik na wybrany temat związany z osobami niepełnosprawnymi. Wybrałyśmy akurat ten aspekt, ponieważ też chciałyśmy poznać opinię innych na temat rodzicielstwa, barier jakie są stawiane przed osobami z niepełnosprawnością i tego jak one sobie z tym radzą. Temat chciałyśmy odnieść do funkcjonowania rodziców z niepełnosprawnością fizyczną ( którzy są na wózkach inwalidzkich) od chwili narodzin ich dziecka do ukończenia przez nie 3 r.ż.  Rozumiem, że nie posiadam szerokiej wiedzy na ten temat, bo wiadomo, ze na studiach człowiek nie jest w stanie posiąść wiedzę praktyczną tym bardziej z takiego zakresu, a niestety nie mam wśród znajomych osoby z niepełnosprawnością w roli rodzica. Jednakże studiuję doradztwo zawodowe i rehabilitacyjne, gdzie poznaję podstawową wiedzę o osobach niepełnosprawnych.   
Nie wymagam tutaj Bóg wie jakich informacji, chodzi mi tylko o jakieś przykłady. To nie ma być fachowy poradnik, bo wiadome jest to, ze żadna  z nas nie jest żadnym doktorem, profesorem ani specjalistą w tej sprawie. Chciałyśmy poruszyć ten temat żeby pokazać nawet naszym koleżankom jak świetnie radzą sobie osoby z niepełnosprawnością w roli rodzica. Chcemy unaocznić to z jakimi problemami się borykacie i jakie stosujecie wobec nich rozwiązania. Domyślam się, że zapewne są rożnego rodzaju sprzęty, które ułatwiają funkcjonowanie przy dziecku, ale nie wszyscy pewnie mają możliwość ich posiadania. Stąd chciałyśmy na bazie przykładów wskazać w tym poradniku jak radzić sobie np. z karmieniem malucha, jeśli stan waszego zdrowia wam na to nie pozwala. ( oczywiście to jest tylko przykład taki żeby mniej więcej nakreślić sens tego co chciałyśmy zrobić).
Może wyda wam się to śmieszne czy błahe, ale jestem pełna podziwu i mam ogromny szacunek dla was, dlatego też zdecydowałam się na taki temat, by pokazać, że nie należy traktować osób niepełnosprawnych, jako bezradnych itp. a wręcz przeciwnie wskazać to jak świetnie potraficie sobie radzić i nie stwarzać "sztucznych" problemów. Zdajemy sobie sprawę z tego, że żadne ekspertki z nas nie są, ale jest możliwość, że jedne z najbardziej pomocnych i sensownych poradników ukażą się na jednej ze stron internetowej i może komuś chociaż w minimalny sposób się przyda, a może znajdzie się ktoś kto zechciałby napisać taki profesjonalny poradnik, jakie są za granicą. Nie chcę żebyście sobie myślały, że "głupia dziewczyna wymyśliła sobie taki temat i myśli, że nie wiadomo co osiągnie". Nie mam złych intencji w tym kierunku. Bardzo dziękuję za wasze odpowiedzi i jeśli sądzicie, że temat tego poradnika nie jest odpowiedni to proszę napiszcie. Może któraś z was ma pomysł na zawężenie tego tematu? Chętnie przyjmę każdą propozycję i pomoc.

Pozdrawiam.
Nadrzędny Autor kryształek Dodany 2011-03-27 15:06
Wątek dotyczy zupełnie innego problemu. Dobrze byłoby trzymać się tematu.
Nadrzędny - Autor GOCHA1980 Dodany 2011-03-27 15:06
a widzisz wiec jednak jest troche inaczej niz na poczatku pisalas, ograniczylas sie do zaintersowania osobami na wozkach a to zmienia postac rzeczy
Nadrzędny - Autor Mn Dodany 2011-03-27 15:11
No tak. Przepraszam, powinnam była od razu o napisać, ale najpierw chciałam dowiedzieć się czy w ogóle znajdzie się ktoś chętny udzielić mi pomocy. Nie chciałam tak na " dzień dobry" wyskakiwać z serią pytań itp., wolę stopniowo małymi kroczkami dojść do sedna. Czy sądzisz, że taki temat ma sens? Może jesteś w stanie jakoś nam pomóc? Może ktoś posiada jakieś źródła?
Nadrzędny - Autor GOCHA1980 Dodany 2011-03-27 15:14
kazdy temat ma sens tylko musisz znalezc kogos kto posluzy Ci za przyklad bo bez tego ani rusz, ja raczej nie pomoge bo nie jestem na wozku i mam nadzieje ze nigdy nie bede
Nadrzędny - Autor Mn Dodany 2011-03-27 15:16
A masz moze wśród swoich znajomych kogoś kto byłby odpowiedni i zechciałby podzielić się swoją "receptą"?
Nadrzędny Autor Mn Dodany 2011-03-27 16:50
Dziękuję bardzo za pomoc. O 9-cio letnim chłopcu też już czytałam:).
Nadrzędny Autor Ella Dodany 2011-03-27 17:27
Do Mn
Tak się składa, że weszłam na stronkę gdzie był króciutki artykuł o "Seks a Niepełnosprawni" Nie byłoby w tym nic dziwnego gdyby to nie było ogłoszenie o kursie na ten termat. No i poniosło mnie dokładnie. Zadałam im pytanie " Czy chcą wiedzieć jak się to robi bez nóg" ? Dyskusja się zamknęła w samym zarodku. Dziwię ci się bardzo też i twoim pytaniem.Bo... Głuchy załatwia w urzędzie, bezręki obiera ziemniaki słabowidzący nakłada makijaż, wózkowicze gotują i sprzątają, kulowicze robią zakupy.... itd. Potrzeba jest matką wynalazków, a życie ON by mogli żyć jak sprawni; tylko sprawni niezbyt ON rozumieją Problemem jest jak zejść z 4 piętra bez windy i to  pomocy osób trzecichi urządzenia do tego wyczynu. Natomiast jak założyć rodzinę i wychować malucha to już jest pestka. I nie zastanawiaj się jak sprowadzić wózek z maluszkiem z 4 piętra bez windy chodząc na protezach.
Pozdrawiam i życzę więcej pomysłów z własnego ja :-)
Nadrzędny Autor tuptam Dodany 2011-05-13 14:08
Ja tylko króciutko, cyt. "Domyślam się, że zapewne są rożnego rodzaju sprzęty, (...)" - tymi sprzętami jest nasza pomysłowość, chociaż częściej pieniądz zastępuje sprzęt w dołownym sensie, wystarczy poprosić za np. piwko sąsiada, który pomaga, ew. w trudniejszych sprawach umówić się z kolegą, za opłatę za paliwo i tzw. fatygę, żeby zawiózł autem do np. lekarza.
Nadrzędny Autor magdolna Dodany 2011-12-01 01:16
Odpowiadam studentkom. Nie omieszkam, że trochę dziwię się Wam, że zadecydowałyście,  pisać poradnik o niepełnosprawności. Nikt nie jest w stanie pojąć ani zrozumieć drugiego człowieka jeśli nie chodzi w jego butach, a cóż dopiero doradzać mu. Wszystkie mądrości jakie wytworzycie będzie to koncert dobrych życzeń. Ja  zrozumiałam czym jest życie i jak trzeba szanować życie jak sama  przeżyłam traumę niepełnosprawności mając zaledwie 22 lata.Miałam już wtedy małą córeczkę i męża. W X czasach nie było mądralińskich psychologów, doradców. A lekarze nie wiedzieli, czy będę jeszcze kiedykolwiek chodzić. Wskazywali tylko palcem do góry i powiadali, że tylko "Tamten" wie bo oni nie wiedzą.
Mój blog to jest studium przypadku. Możecie skorzystać z moich opisów jak spadłam z 25 metrów i pozbyłam się wózka inwalidzkiego? Jakich miałam pocieszycieli? Jak musiałam nauczyć się wybaczać? Jak musiałam nauczyć się kochać ŻYĆ.
Pozdrawiam ciepło
magdolna
http://odkryjsiebiewiesiapala.blogspot.com/
www.wieslawapala.pl
Nadrzędny Autor Andzia2009 Dodany 2011-09-10 14:45
Witam! Poradnik proszę napisać do tych uczynnych reformatorów którzy zlikwidowali Spółdzielczość inwalidzką pozbawiając tym samym prawa do normalności, godności, rozwoju i podstawowych norm socjalnych. Rodzice sprawni i niepełnosprawni funkcjonują podobnie przy czym niepełnosprawni żeby przetrwać muszą o wiele więcej się napracować, a co do życia dzieci niepełnosprawnych to w dzisiejszej Polsce ich rodzice są skazani na dożywotnie ich utrzymywanie
i zapewnienie im opieki. Zmagają się z bezczynnością swoich dzieci niepełnosprawnych bo dziś zatrudnienie /nie mam na uwadze fikcji zatrudnienia refundowanego/ zwłaszcza o niskim poziomie intelekualnym jest nieosiągalnym cudem. Wszystkie piękne działania PFRON, PCPR nie są nawet namiastką tego co była praca - a coś na ten temat wiem bo przepracowałam ponad 50 lat jako niepełnosprawna wychowałam częściowo i opiekuję się niepełnosprawną krewną. Ankietę zróbcie na temat czym jest praca dla niepełnosprawnych a jakie są skutki braku tej pracy.  Ale po co to piszę jak brak jest pracy dla zdrowych i kwalifikowanych a dla niepełnosprawnych to chyba będzie praca w innej epoce.
Nadrzędny - Autor tuptam Dodany 2011-05-13 14:01
Witam po dłuższej przerwie. Nadal żyjemy, chociaż jest coraz gorzej. Córkę zapisałem do "zerówki", i tak się zastanawiam za co jej kupię tzw. wyprawkę szkolną, gdyż po ostatnich "podwyżkach " rent (ok. 36zł), coraz bardziej przekraczamy stawkę na os. żeby dostać pomoc od POMOCY społecznej. Zwrot podatku który otrzymaliśmy za dziecko, zniknął w 5min.
    Dlaczego? przez pierwsze 3-lata życia z dzieckiem zaczynaliśmy od zera, nie było nic, mebli, lodówki, pralki i przysłowiowej patelni, kupowałem to wszystko po znajomych, sąsiadach itd. Opieka przychodziła i straszyła, straszy nadal, że odbiorą nam dziecko, bo meble stare, bo nie było gdzie schować ubrań, pół mieszkania było zawalone pudełkami. Musiałem iść kredyt, po 3 latach pewnej wiosny przyszło wyrównanie za ogrzewanie na 1200zł (podwyżka cen gazu, osiedlowa kotłownia jest na gaz). I kolejny kredyt...
Obecnie nie stać nas na wynajem mieszkania, pracy, w dalszym ciągu nie znalazłem.
Nadrzędny Autor ulena Dodany 2011-05-17 17:49
A próbowałeś w Microtechu? Szukaj w ogłoszeniach, czasami jakieś ankiety się trafiają. Ja wychowuję 16 latka sama i jakoś ciągnę.Wejdź na stronę microtechui wypełnij zgłoszenie i poczekaj kilka dni, może się odezwą.Powodzenia i głowa do góry.
Nadrzędny - Autor maka Dodany 2011-05-19 10:06
Witam,

tuptam, jak dalej macie kłopoty z wyprawką, napisz mi na adres mb2@onet.pl liste potrzebnych podręczników i pomocy szkolnych, postaram sie pomóc.

pozdrawiam, marta
Nadrzędny Autor konoli Dodany 2011-09-18 10:07
Fajnie, że są tacy ludzie jak Ty...jakoś sie cieplej robi na sercu-bynajmniej mnie...
Nadrzędny - Autor konoli Dodany 2011-09-18 10:06
Witam. Mam 25 lat. Od 12stu lat choruję na epilepsję. Nie mam pracy, a jak nawet jakąkolwiek uda mi się znaleźć, to po atakach jestem zawsze proszona o złożenie wypowiedzenia, bądź mi je dają.
Mąż orze jak może, ale czasami jest ciężej niż ciężko. Mamy dwa kredyty i niestety brak szans na następny.
Jeden z synów wraz ze zmianą w edukacji, rozpoczął właśnie własną ścieżkę edukacyjną...jako pięciolatek. Jego młodszy o 2 latka braciszek siedzi ze mną w domu.
Wszystko byłoby może dobrze, gdyby nie fakt, że dla lekarzy, ZUSu i innych instytucji jestem zdrowa, a dla potencjalnych pracodawców jestem chora!
:-(
Zbyt zdrowa na rentę, zbyt chora na pracę.
Czasami po prostu brak sił.
Pamiętam jak kiedyś pani w urzędzie powiedziała do mnie, że skoro wyglądam na zdrową to na pewno nie mam problemu z takim CV żeby znaleźć pracę:(...(poruszała się na wózku inwalidzkim)...
Niestety mam problem i to WIELKI.
W opiece społecznej, cóż... Nie pomagają...Uważają, że mąż zdrowy to powinien nas utrzymać!
Może i powinien, ale zdrowie ma tylko jedno...i pracodawcy miliardów płacić też nie chcą, tylko dlatego, że ma dzieci i żonę...
Achhhh...

Jeszcze żyję...pozdrawiam wszystkich.
Nadrzędny - Autor bober Dodany 2011-09-21 00:29
Tak wygląda życie w naszym kraju kochanym-kochanym? Ustawy, rozporządzenia, a ludzi i tak zmusza się do poniżania. Nikt nie dba o to aby człowiek miał swoją godność. Osoba 25 lat idzie do opieki po zasiłek. Nie masz orzeczenia o stopniu niepełnosprawności? Ta choroba się kwalifikuje. Zarejestruj się w Urzędzie Pracy i staraj o kasę - skierowanie na jakiś kurs lub dofinansowanie do studiów podyplomowych - zależy jakie masz obecnie wykształcenie. Rozejrzyj się, wykorzystaj czas pobytu w domu na zdobycie zawodu, w którym epi nie przeszkadza. Masz dopiero 25 lat! Jak jesteś leczona, że byle kiedy dostajesz ataku?
Nadrzędny Autor bluengel Dodany 2011-09-21 09:03
Bober, po co Ty w ogóle odpisujesz w ten sposób ludziom w sytuacji, o której pojęcia nie masz?
Co to ma być za tekst: "Jak jesteś leczona, że byle kiedy dostajesz ataku?"...???? To jej wina??? Jeśli Tobie się wydaje, że wiesz wszysko na temat padaczki oraz że każdą padaczkę można uspokoić, wyleczyć lub zaleczyć to użyj chociażby googli i stwierdzenia "padaczka lekooporna".
Takie jak Ty uważają, że jeśli człowiek już ma te 2 sprawne ręce i 2 sprawne nogi to góry może przenosić. Ano, niekoniecznie - choćby czasami chciał.
Dziewczyna nie pisała, że nie ma zawodu czy że jest niedouczona - to raczej nie w niej jest problem, a przynajmniej nie zasadniczy.
Aczkolwiek, autorka postu też powinna wziąć pod uwagę realia, tak zupełnie na trzeźwo ocenić, w jakiej pracy ewentualne ataki naprawdę nie będą stanowiły zagrożenia ani istotnej dezorganizacji. Bo faktycznie nie możesz oczekiwać, że pracować możesz w każdych warunkach - to po prostu niemożliwe ale też nie ma takiej konieczności.
Nie wypisuj, że jakaś choroba się kwalifikuje lub w systemie orzecznictwa, bo system nie kieruje się katalogiem schorzeń, więc wprowadzasz w błąd co do zasady (w wielu innych postach inni kochani forumowicze wręcz wyśmiewają epileptyków, że z taką błahą przypadłością mają czelność występować o stopień niepełnosprawności...). Oczywiście, że w takim stanie dziewczyna może wystąpić o orzeczenie, ale nie feruj wyroków, które dadzą złudną nadzieję. A zresztą, kobieta po prostu chce żyć normalnie a nie wegetować na rencinie - co to dla niej za rozwiązanie w tym wieku?

Do autorki: jesteś na tyle młoda, że spokojnie możesz sobie wymyślić i wykreować własne miejsce pracy. Zastanów się, co np. z rodziną lub dobrymi znajomymi mogłabyś robić w ramach samozatrudnienia, aby Tobie przyniosło dochód a może i zatrudniłabyś nawet innych? Nie czas jeszcze na zniechęcenie, daj sobie szansę:) Przejdź się może do jakiegoś doradcy zawodowego dla ON - bez trudu znajdziesz. Posłuchaj, pomyśl i zacznij sama planować swoje życie - bez niczyjej łaski:)

Nie podoba mi się trochę to, że narzekasz nawet na opiekę społeczną - nie znam, oczywiście, Waszej sytuacji, ale nie radziłabym na razie na nich opierać swojej egzystencji. Ich pomoc może być chwilowa, na wypadek zupełnej przejściowej katastrofy, ale nie jest to żadne rozwiązanie na dłużej - nie przywiązuj się do tej myśli przypadkiem zbyt mocno.

Bober częściowo jednak (pomimo tonu) ma rację: wystąp o orzeczenie, zarejestruj się w UP, w międzyczasie naucz się czegoś nowego - zawsze się może przydać:)
Nadrzędny - Autor eligiusz Dodany 2011-09-21 09:05
do bober-oczywiście na wszystkim się znasz..........tutaj jest wątek "niepełnosprawni rodzice"  i jak to się ma do tematu o którym piszesz.A więc nie zaczepiajmy się bo nie każdy zawsze robi "dobrze".No oczywiście są wyjątki,którym wydaje się być nieomylnymi...........
Nadrzędny - Autor kryształek Dodany 2011-09-21 14:48
Bober i Bluengel  mają rację, ale tylko częściowo. 25-letnia kobieta nie powinna podpierać się opieką społeczną, chyba że przejściowo... Jednak nie wiemy gdzie mieszka..., a jeśli na jakimś zad.... Tam doradcy zawodowego nie ma, a jeśli do tego do najbliższego miasteczka jest ...naście km?, a PKS kursuje 2 razy dziennie (znam takie miejsce). Tam jest ciężko! Jedynie własna działalność wchodziłaby w rachubę.
Myślę, że kobieta próbuje jakoś sobie radzić, tylko na chwilę obecną coś ją zniechęciło i czara goryczy przelała się.
Życzmy jej siły i  pomysłu na życie!
Powodzenia :-)
Nadrzędny Autor bober Dodany 2011-09-21 19:37
Zgadza się kryształku. Tylko jak zwykle o.n. nie interesuje co jak komu, tylko jak komu dowalić. Nie dotyczy to oczywiście wszystkich, tylko starych, upierdliwych ramoli, którzy niańczą swoje urazy -  pozdrawiam eligiusze i blu.. coś.
Nadrzędny Autor Ella Dodany 2011-05-17 16:04
Tuptam na pociechę dodam że to nie tylko ta jedna podwyżka a waloryzacja jak zwykle będzie jałmużną. Już gdzieś coś czytałąm ... Jak obliczyć swoją waloryzację na rok 2012 tak, tak dokładnie na 2012. Paranoja.
Poprzedni wątek Następny wątek Wyżej Wątek ogólne / Forum rodziców / Niepełnosprawni rodzice (23524 - wyświetleń)

Powered by mwForum 2.16.0 © 1999--2008 Markus Wichitill