Boni, Lidi - to tak w nawiązaniu do naszej rozmowy:

Podarowany czas
Norbert Lechleitner

„W pewne letnie popołudnie młoda kobieta przysiadła się do nieznajomego, który siedział na parkowej ławce na skraju placu zabaw.
- Ten malec w czerwonym sweterku na zjeżdżalni to mój syn – objaśniła sąsiada.
- Naprawdę miły chłopak – powiedział mężczyzna. – Mój syn to ten w niebieskim skafandrze na huśtawce.
Mówiac to, spojrzała na zegarek i zawołał w stronę syna:
- Stefan, powinniśmy już iść do domu.
- Jeszcze tylko 5 minut! Proszę , tato, 5 minut...ojciec skinął głową.
Ojciec ponownie usadowił się na ławce, wystawił twarz do słońca i przygladał się dziecięcym zabawom.. Po kilku minutach zawołał:
- Chodź Stefan, idziemy.
- Ach , tato, jeszcze 5 minut. Proszę, tylko jeszcze 5 minut.
Ojciec uśmiechnął się i rzekł :
- No, dobrze, niech będzie !
- Z pana to doprawdy wyrozumiały ojciec – powiedziała młoda kobieta.
- Taki znowu wyrozumiały to ja wcale nie jestem. Postępuję tak bardziej ze względu na siebie – odrzekł mężczyzna.
- Wie pani, przed rokiem mój starszy syn Florian został przejechany przez pijanego kierowcę. Z powodu swojej pracy nigdy nie spędzałem z Florianem dużo czasu, a teraz wszystko bym dał za 5 minut przebywania z nim. Przyrzekłem sobie, że w przypadku Stefana nie popełnię drugi raz takiego samego błędu. On myśli, że zyskał jeszcze 5 minut, by się pohuśtać. W rzeczywistości to ja otrzymałem jeszcze 5 minut, by móc popatrzeć, jak mój syn się bawi.”

Pośpiech nie pozwala nam czerpać radości z tych krótkich chwil, które składają sie na nasze życie....

Moje "doświadczone" dziecko widząc kiedyś babcię z laseczką stojącą na jezdni przy lesie zawołało: Mama patrz babcia prostytutka.