Spokojnie. Nie będą ganiać O.N. tylko cwaniaczków, którym z naszych podatków opłacamy składkę zdrowotną, a robić im się nie chce.

trolla, ale z którego zdania z przytoczonym cytacie wyciągnęłaś np. wniosek a propos osób ze stopniem lekkim...?????????
Te plany mają na celu wyeliminowanie PRZYPADKÓW PATOLOGICZNYCH. Jeśli się do nich nie zaliczasz - śpij spokojnie.

Z drugiej strony - jak sama nazwa wskazuje: skoro ktoś ma przyznany, w skali trzystopniowej, stopień najlżejszy niesprawności i brak zakazu pracy to chyba jednak tę pracę podjąć jednak może...? Pytanie, czy zawsze chce.

Statystyki się poprawią - stopa bezrobocia spadnie i na papierku i jak za komuny Polska będzie krajem powszechnej szczęśliwości he, he, he
Gminy będą miały darmowych niewolników, a Sądy już nie będą mogły karać takimi pracami

Trolla podaj str. gdzie to wyczytałaś. Jestem w stanie uwierzyć i w taką głupotę ale na razie zgodnie z prawem za pracę należy się wynagrodzenie.

>prace społecznie użyteczne wykonywane na rzecz gminy<

Zdaje się też, że nastąpiło by naruszenie Konstytucji.

Pójdzie sporo kasy do prywatnych kieszeni, szkolenia, kursy nic nie dadzą - obecnie na kursy-szkolenia z głową jest więcej chętnych niż miejsc. Pozostałe to możliwość załatwienia duuużych pieniędzy dla firmy w której takie szkolenie się odbywa. Jak ono wygląda jest tajemnicą poliszynela.

Umiarkowany stopień ma w poważnej mierze właśnie patologia - nerki, wątroba itp.
Zasiłek stały wyrównawczy to ok. 500 zł., więc kto musi i może pracuje, kto nie chce i nie może nie. Jeśli weszła by w życie taka durnota stracą na tym tylko ci naprawdę chorzy i mało agresywni. Założę się, że właśnie ci z umiarkowanym i lekkim będą prześwietleni - obecnie właśnie te stałe zasiłki to spora kasa.

Już widzę te dziewuszyny, które "aktywizują" żula ha, ha, ha.

Takie głupoty nie zwiększą liczby miejsc pracy bo tylko to zmniejszy bezrobocie i wydatki na składki.

Tak jak ja to widzę, to krok w dobrą stronę. Pomoc w zaktywizowaniu się i znalezieniu pracy jest ok. Zobaczymy jak to będzie działać w praktyce, wtedy dopiero można coś powiedzieć konkretnie.

Ja stanowczo protestuję, aby narkomanów, nierobów ,alkoholików z cukrzykami{diabetykami} do jednego worka wkładać,

Ja właśnie stałam się "ofiarą" tej walki z bezrobotnymi. Mam stopień niepełnosprawności "lekki" - niepełnosprawność ruchowa, dodam że za trzy miesiące czeka mnie operacja wymiany stawu biodrowego. W styczniu przegrałam w sądzie niemal dwuletnią walkę o rentę (historia opisana w innym wątku). Właśnie minął termin odwołania do Sądu Apelacyjnego. W międzyczasie dostałam skierowanie do robót publicznych. Nikogo nie obeszło, że ledwo się trzymam na nogach, że często muszę korzystać z kul, a ból uniemożliwia mi normalne funkcjonowanie. Na orzeczeniu (z którym się nie zgadzam ale nie odwołałam się, gdyż miałam dość udowadniania że nie jestem wielbłądem), mam wskazania: praca lekka, otwarty rynek pracy, przeciwwskazana praca w długotrwałej pozycji stojącej. Gdybym odmówiła przyjęcia pracy UP wykreśliłby mnie z listy bezrobotnych i straciłabym ubezpieczenie zdrowotne, a do tego nie mogę dopuścić - na operację czekam już ponad dwa lata i to w trybie pilnym. Lekarz medycyny pracy nawet nie pytał o przyczynę stopnia niepełnosprawności tylko podbił katę, że mogę wykonywać pracę z dopiskiem "praca lekka". I tak od tygodnia już jadę niemal na odlocie, gdyż łykam bardzo silne i toksyczne środki przeciwbólowe w zawyżonych dawkach - na własne ryzyko oczywiście i zamiatam, czy też odśnieżam chodniki w mieście po osiem godzin dziennie. Mam nadzieję że przetrzymam miesiąc, aby uzyskać płatne chorobowe, zamiast renty, którą możliwe że wygrałabym, choć nie wcześniej jak za minimum pół roku, bo takie są terminy rozpraw, pewności jednak nie mam żadnej.

Pracuję razem z alkoholikami i inną patologią, ale też z ludźmi którzy podobnie jak ja są bezrobotne bo ZUS odmawia im renty, a chorują. Traktują nas jak bydło, począwszy od warunków pracy po sposób zwracania się do nas. Czuję się poniżona i oszukana przez własne Państwo. Jestem karana za to że się rozchorowałam. Nie wymiguję się od pracy. Przed chorobą prowadziłam działalność i zarabiałam, ale nie dałam rady, praca u kogoś wcale nie jest lżejsza niż u siebie. Nie można wrzucać wszystkich do jednego worka. Wydaje mi się, że to jest łamanie praw człowieka i konstytucjonalnego prawa do godnego życia - w tym leczenia, ale co my możemy z tym zrobić?

Dodam jeszcze, że powiat w którym mieszkam zgłosił się na ochotnika (tzn nie powiat tylko nasz PUP) że jako pierwszy w kraju wprowadzi coś na kształt tego przygotowywanego programu, aby udowodnić że gra jest warta świeczki.