> Jak chcielibyście, aby się do Was zwracano, w sensie, które określenia są najbardziej neutralne?<

Nie widzę potrzeby zwracania się do mnie inaczej niż imieniem czy nazwiskiem.

Brakuje tu jeszcze pewnej rozdzielności określeń. Określenia między kulawymi (oficjalnie inwalidami) sa bardziej agresywne ale i dopuszczalne w slangu ON. Natomiast użyte przez osobę zdrową będą one rażąco  odbiegać od dobrego tonu. Dlatego spytam się , czy chodzi o nazewnictwo czy przezywnictwo ?

Uważam Kasia , że dasz radę i zaliczysz to co zamierzasz. Jeśli byście chcieli poczytać jak wiele tzw prac doktoranckich nie służy niczemu i nikomu. To tylko temat pracy. Oburzenie? Bo temat dotyczy bezpośrednio Nas? A gdzie ma szukać informacji jak nie u ludzi których ten problem dotyczy. Rozumiem , że Wam jest wszystko jedno jak zostaniecie nazwani. Mnie jednak ruszały po cichu, za plecami rzucane uwagi pod adresem dotkniętych jakim kolwiek inwalidztwem. Najbardziej ordynarne określenia padały od podpitych prostaków. I niektórzy z nich przekonywali się że inwalidzi potrafią przyłożyć;).  Wielokrotnie spotykaliśmy się z uwagami, dzisiaj trochę się to zmieniło. I nikt głośno nie powie po co taki kulawiec się spieszy do tramwaju.
Nikt nie wygania Was do zamknięcia się w czterech ścianach i nie pokazywać się światu. Wyobrażacie sobie grupę kulawych idących na wycieczkę w góry?
Toż to kupa śmiechu, każdy kiwa się w innym rytmie a jednak tworzą grupę. Oni mogą z siebie żartowć, śmiać się gdy ktoś wyłożył się na korzeniu .
Spotykaliśmy takich którzy głośno zastanawiali się po jaką cholerę tam na szczyt góry lezą.
Faktycznie nie zawsze grupa docierała by w komplecie gdybyśmy sobie wzajemnie nie pomagali.
Ale radości i zabawy przy tym było dużo.
To się określało obozami rehabilitacyjno sportowymi. Trawł taki turnus dwa , lub trzy tygodnie.
Na koniec niejednej osobie rozstać się było trudno.
Oczywiście obok schorzeń istniały też przezwiska, ksywki ze względu na wygląd lub sposób poruszania.
Ale to były tylko dodatki do imion własnych

Ponieważ jest Pani językoznawcą, to z czystej miłości do tej dziedziny wiedzy i chęci wspierania (poniekąd) koleżanki po fachu:

Zwykle ludzie mówią o mnie "(osoba) niepełnosprawna" lub po prostu zupełnie pomijają rzeczownik (co jest, przyznam, dość zabawne, zwłaszcza w wykonaniu rodziny). Raz w życiu pamiętam, że babcia (osoba, było nie było, wiekowa) użyła określenia "kaleka". Poza tym prawdopodobnie ktoś kiedyś mógł na mnie pod nosem powiedzieć "kaleka" (nie wykluczam), ale tego raczej się domyślam niż słyszałam, po prostu dlatego że pamiętam bliżej niesprecyzowane negatywne reakcje otoczenia, na które generalnie zwracam uwagę o pięć minut za późno. Ale w sumie to raczej w moich kręgach duża rzadkość.

"Inwalidy" nie słyszałam chyba nigdy.

Nie lubię form "sprawny inaczej" i "osoba z niepełnosprawnością. To pierwsze uważam za absurd (byłabym "sprawna inaczej" gdybym np. chodziła na rękach, tak skutecznie jak inni na nogach). Planowane to pewnie było jako uprzejmy eufemizm, ale eufemizmy mają to do siebie, że używa się ich na określenie rzeczy nieprzyjemnych i wstydliwych, a moja niepełnosprawność nie jest czymś dokoła czego trzeba tańczyć. To po prostu fakt, który najlepiej możliwie najprościej opisać, jeżeli jest istotny w danej sytuacji.

Zdarzyło mi się kilka razy w życiu powiedzieć o samej sobie "kaleka" ale to głownie wtedy, kiedy chcę kogoś sprowokować (w ramach konfrontacji, kłótni): wiem, że z niepełnosprawnością ma negatywne skojarzenia, a "ukrywa" je grzecznie o mnie mówiąc.

"Osoba z niepełnosprawnością" nie odpowiada mi jako kalka z angielskiego, która nie ma - moim zdaniem - składniowego uzasadnienia w polskim. W przeciwieństwie do anglojęzycznych my nie używamy form "osoba z X". Ale nawet w angielskim, gdzie jest to określenie mniej sztuczne, ma tę samą wadę co "sprawny inaczej" jest, dla mnie, eufemizmem, a tego mi nie potrzeba. Bo nawet po angielsku rzadko się spotka "a person with money". Prościej będzie "a rich perosn" - pozytywny przymiotnik znajdzie się przed rzeczownikiem. Cała za zabawa ze stawianiem rzeczownika przed przymiotnikiem (np. "(a) person with a disability, (a) person with cognitive impariment, (a) person with money problems") sama w sobie wynika w istotnej mierze (z tego co pamiętam z takich dyskusji) z założenia, że musimy wyginać język po to, żeby ustawić czyjąś "osobowość" przed cechą negatywną, żeby użytkownikowi języka przypomnieć, że ma do czynienia w pierwszej kolejności z człowiekiem. Nie jest to założenie zupełnie bez sensu, ale generalnie wolałabym żeby język odzwierciedlał świadomość a nie był wyginany, żeby tę świadomość zmieniać.

[Na marginesie: z tego też względu nie bardzo podoba mi się zastępowanie kwestii kultury, szacunku, uprzejmości, kwestią "poprawności politycznej" czy nawet językowej.]

Kiedy mówię sama o sobie i z jakiegoś powodu chcę zastąpić słowo "niepełnosprawność/niepełnosprawna" (np. dlatego, że opowiadam dowcip sytuacyjny, z moim udziałem, w towarzystwie gorzej mi znanych osób sprawnych, albo dlatego że mój rozmówca okazuje dyskomfort kiedy używam "niepełnosprawna"), mam zapas osobistych, prywatnych określeń, odnoszących się konkretnie do mojej choroby i stanu zdrowia. Ewentualnie mogę się podzielić.

Ogólnie wolę jednak, jak ludzie zwracają się do mnie zgodnie z kontekstem. Jeżeli ważne jest że jestem niepełnosprawna, to "(osoba) niepełnosprawna". Ale jeżeli nie, to oczywiście imię, nazwisko, pseudonim, sprawowana funkcja i tak dalej. Teoretycznie, w sytuacji w której ważne jest co innego, mówienie o mnie per "niepełnosprawna" mogłoby być wręcz zawoalowanym atakiem (teoretycznie, bo mi się to nie zdarzyło).

Więcej "grzechów" (językowych, cudzych i własnych) nie pamiętam.

Bardzo dziękuję za wszystkie odpowiedzi. Do Pani o nicku Iota mam prośbę, aby podzieliła się ze mną określeniami, o których wspomniała, najlepiej oczywiście w prywatnej wiadomości. Wybieram się i do szkół z klasami integracyjnymi i do szkół specjalnych, a nawet być może do zakładów pracy chronionej, także jeszcze wiele badań i wniosków przede mną. Jeżeli będą Państwo zainteresowani chętnie podzielę się wynikami badań i oczywiście w kwestiach spornych będę prosiła o konsultację

Właśnie o takie informacje mi chodziło! Czasami gdzieś zasłyszane albo przywołane z pamięci. Państwo (siłą rzeczy) od lat jesteście zainteresowani tematyką, którą ja dopiero zaczynam od pewnego czasu zgłębiać, także Wasze komentarze są dla mnie nieocenione. Poza tym nie ukrywajmy - osobie "z zewnątrz" bardzo trudno jest przełamać pewną barierę...