Witam
Nie od dzisiaj wiadomo, że ogromna ilość chorób z jakimi walczą cierpiący ludzie, jest wynikiem przekazu genetycznego. Jedne są bardziej znane i poznane, inne są mniej a jeszcze inne, jak opisana w artykule w ogóle nie znana. Na pewno jest to wielki cios dla Rodziców a przede wszystkim dla cierpiących na te choroby. Ja na ten przykład mam zrogowacenie siatkówek oczu, jak i zanik nerwu wzrokowego. Jest to zapis genetyczny po stronie mojej Mamy. Ale ja chciałem powiedzieć o innym aspekcie tego problemu. Zawsze się zastanawiałem, dla czego nikt nie zwraca uwagi na schorzenia genetyczne wcześniej? Czemu nie ma konkretnego wpisu u każdego pacjenta, czy istnieje u niego przyczyna genetyczna, czy też nie? To bardzo ważne.
Drugim aspektem ( nikogo nie osądzając ), jak można decydować się na kolejne dzieci, znając stan chorobowy pierwszego? To niektóre pytania, które nasuwają się, jeśli chodzi o ten temat. Naturalnie bardzo współczuję państwu Witkowskim i trzymam kciuki za ich dzieci, ale walka z genami jest walką nierówną, zważywszy na zagadnienie genetyki. Postęp naukowy w tej dziedzinie jest bardzo żmudny i powolny. Niemniej trzeba wreszcie zacząć myśleć i o tym problemie planując rodzinę. Ja mam jednego Syna i mimo, że mogłem zaplanować sobie więcej dzieci, zdawałem sobie sprawę z tego, że w mojej Rodzinie jest przekaz genetyczny ze względu na wzrok i to zadecydowało o tym, że nie zdecydowałem się na następne dziecko. Ja również jestem Rodzicem i wiem, że przyszli Rodzice powinni o tym myśleć, wręcz mają obowiązek o tym myśleć a nie, gdy fakt już zaistnieje załamywać ręce. Ale żeby o tym myśleć, musi być większa świadomość co do przekazów genetycznych, a ta zależy od lekarzy i trafnej diagnostyki i koło się zamyka.
Pozdrawiam Rodzinę Witkowskich i trzymam kciuki za chłopców.

To straszna tragedia dla rodziny, ale, jak mozna się decydowac na nastepne dzieci wiedząc, że istnieje zagrożenie genetyczne? Wydaje mi się, że w pewnym sensie Rodzice powinni się z tym liczyć. A cierpia tylko dzieci.
Pozdrawiam

Witam
Ja nie znajduję jednak sensownej odpowiedzi na pytanie, jak można decydować się na następne dzieci, wiedząc, co spotkało pierwsze? Gdzie jest rozum w takich chwilach? To przerażające. Co jest bardziej mądre: chronić się wiedzą i nie krzywdzić, czy też liczyć na cuda?
Pozdrawiam

Witam
Niesadzę, że w tym przypadku potrzebne są odrazu badania genetyczne. Wystarczy wnikliwa obserwacja własnej rodziny. Krewni maja wiele informacji, które daja obraz tego, co najczęściej wystepuje w rodzinie, w pokoleniach. Nie sądzę, że powielanie się pewnych symptomów, nie jest sygnałem oszczegawczym, wręcz przeciwnie. Dla mnie było by to diametralne pytanie, dla czego? To jest wręcz obowiązek rodziców, maja oni takowy obowiazek, gdyz to oni sa odpowiedzialnie za los własnych dzieci. jak mówię, nie osoądzam nikogo, ale wiele tragedii można by uniknąć, gdyby przyszli rodzice zaczęli mysleć, nie tylko o rozrodzie. Jest teraz tyle informacji na temat zapisu genetycznego, że nie trzeba zaraz specjalistów. Kwestia w tym, aby poczuwać się do odpowiedzialności. Moim zdaniem zabrakło jej w tej rodzinie, skoro wiedząc, że jest takowy problem decydowali się na nastepne dzieci.
Pozdrawiam

Tak, też jestem za tym ,aby wszystkie kobiety w ciąży  były objęte badaniami prenatalnymi , i kasa chorych , bez żadnej łaski powinna to finansować