O MATKO!ESKALACJA NIENAWISCI NA KOSCIÓŁ.ZAPOMNIELISCIE ZE TU SA LUDZIE WIERZACY DLA KTORYCH WIARA JEST WAZNA?I KTO TAK GNOI TEN KOSCIOŁ?ANO CI KTORZY O DOBROCI PISZA I TACY ZNAJACY SIE NA WSZYSTKIM.A GDZIE GAMONIE WASZA EMPATIA??NAJPIERW ROZRYWKI BYŁY BEE TERAZ TYCH KTORZY CHODZA DO KOSCIOŁA TRZEBA GNOIC I PIETNOWAC,NASTEPNI W KOLEJCE BEDA RUDZI CZY SZCZERBACI???FANATYZM NIE TYLKO MUSI BYC RELIGIJNY.

Witam serdecznie,
Podstawą do Moich wypowiedzi nigdy nie będzie podtekst, iż staram się kiedykolwiek przekonywać innych rozmówców. Po prostu dzielę się własnym zdaniem poglądem. I prosił bym tylko w ten sposób odczytywać Moje intencje w Moich tekstach. Nie chciał bym by treść Mojego zdania doprowadziła do ataków ze strony posiadających zdanie inne.
Co do zrozumienia tego, co daje wiara wierzącym, jak i można by rzec odwrotnie o niewierzących, czy też również o całej masie wierzących w całkowicie co innego. Uważam, iż nie zastanawiam się nad tym, i nie będę się nad tym zastanawiał. Ktoś powiedział by, iż jest to dość egoistyczne z Mojej strony – Ja jednak stwierdzam, iż to absurd.
Moim zdaniem, jeśli każdy trzymał by się ustalonego porządku, iż Moje zdanie – to Mój pogląd, i dzielił by się nim, i tak to traktował – nie starając się nikogo przekonywać, naginać – nie było by obecnie cienia egoizmu w rozumowaniu. Uważam iż odmienność zdań w żadnym wypadku nie jest najmniejszym powodem do gniewów, czy odgłosów cichego oburzenia. Stąd właśnie owe wojny na tle religijnym. I to poczynając właśnie od tak, niczym nie znaczących potyczek słownych w różnorakich rozmowach.
To tyle na ten temat. Co do wiary a kościoły. Moje zdanie w tej kwestii, to dwa osobne aspekty – jednak sprytnie stworzone by istnieć jednak od drugiej. Dla czego tak twierdzę? Z prostego powodu. Dla Mnie Osobiście Prywatnie Indywidualnie Wiara, to coś co nie daje się zamknąć w żadnych okowach, żadnych normach, żadnych nakazach, żadnych prawach – tym bardziej, że owe prawa wymyślają li tylko ludzie.
Cała sfera techniczna, czyli kościoły, świątynie, meczety, synagogi itd., Moim zdaniem – dla Mnie element uzależnienia. To właśnie element tworzenia norm, nakazów i zakazów, praw. A po co? Z prostej przyczyny. Uważam, iż gdyby tak raptem w owych rodzajach budów sakralnych nagle rozbrzmiało, iż Wiara to Życie w milionach Jego Istnieniach, to Jedność przejawiająca się jednostkami żyjących Istot w każdym zakątku Wszechświata, i nie potrzeba doń owych wymyślnych budów, nakazów, zakazów – a li tylko Prawdziwej Wiary. Co by się stało? Naturalnie myślę tu o wszystkich samodzielnie myślących. Myślę, iż – naturalnie – pozostała by część zagorzałych, twierdzących iż Im akurat ten cały zbiór symboli do Ich Wiary jest potrzebny. Pozostała by również część wierzących, która poszła by za większością twierdząc, iż tak trzeba, nie wypada inaczej. Następna część to ta, która własne myśli, decyzje, czyny uzależnia od jednej sztywnej nieprzeniknionej zasady starej jak świat, a mianowicie: „Co ludzie powiedzą?”.
Jednak ( Moim Zdaniem ), zmieniła by własne postępowanie w tym temacie ta część wierzących, którzy nie potrzebują akcentów, by czuć Boga, by czuć tę siłę, która jest Miłością. Bo Ja tak czuję i to jest dla Mnie Wiarą. Dla czego tak jest? Gdyż tak Ja to czuję. Gdyż Moja Wiara, Wiara ( według Mojej Prawdy ), płynie z serca, i to właśnie jest Miłością. A Prawdziwa Miłość nie mnoży warunków, zakazów, nakazów, norm, zależności. Według Mnie to jest Wiara.
Na koniec techniczne wyjaśnienia. Chrzest dla Mnie jest narzuceniem niemowlęciu wiary pojmowanej przez jego Rodziców, nawet jak Oni pojmują ją ( we własnym mniemaniu ), w jak najlepszy sposób. Nawet już w okresie zwanym dzieciństwem, przymusza się własną latorośl do wykonywania ustalonych zasad, nauk, prawd. To nie ma nic wspólnego z niewolnictwem? Takie jest Moje zdanie.
Co do bierzmowania. Być może jest to w końcu samodzielny wybór. I dla tego Ja go dokonałem. Przystąpiłem do Własnej Prawdy, i nie potrzebne było dla Mnie bierzmowanie. Z całym szacunkiem, wyprzedzając od razu zarzuty rozmówców. Nie umniejszam w żadnym razie ważności tych etapów, i szacunku doń ze względu ( właśnie ), na prawo do innych poglądów innych rozmówców. Innymi słowy Mógłbym w ogóle o tych sprawach nie pisać, bo i po co? To co Ja myślę, co Ja czuję, w co Ja wierzę – to Moje suwerenne prawo. Ale piszę o tym po to, gdyż staram się traktować rozmówców uczciwie. Rozmowa uczciwa ( według Mnie ), to przedstawianie własnych argumentów, rozważań, przemyśleń – a nie polemizowanie kto ma rację. Bo w rozmowie uczciwej o to nie chodzi. Jak rozmowa ma być narzędziem przetargowym do własnych racji – to milczmy.
Pozdrawiam serdecznie.

Witam serdecznie,
Mnóstwo czasu poświęciłem temu zagadnieniu – mówię tu o Biblii. Przeczytałem ją od „deski do deski”, jak brzmi popularne powiedzonko. Byłem pod wrażeniem. Tyle tam się dzieje. Stary Testament i Nowy Testament. To musi robić wrażenie.
Jednak zapragnąłem czegoś więcej, niż teksty zawarte niej samej. Zacząłem szukać wiedzy w Historii, archeologii. Udało Mi się zgromadzić Apokryfy ( ukryte księgi ). Zapoznałem się również z analizą Ericha Deniken’a, w tym temacie. No i usiłowałem zwyczajnie dopasować tę lekturę do samego wizerunku Boga.
No i się rozczarowałem. Informacje jakie uzyskałem ze źródeł historycznych jak i archeologicznych wynika, iż owa „Biblia”, to nie całość. Księgi w niej zawarte są ledwie pozostałością po całości. I znowu ( co Mnie nie dziwi ), brały w tym udział najwyższe głowy kościoła. Pozostawione księgi, to jedynie bardzo wnikliwie wybrane materiały wybrane przez rządzących kościołem.
Nawet owe pozostałe teksty wbrew temu, co wpisano na końcu, iż nie może być nic zmienione, żadne zdanie, żadne słowo – to w konfrontacji z faktami blado wygląda. Nadal zastanawiałem się jak to możliwe, iż z jednej strony mówi się iż owa księga w całości jest całością, a fakty mówią co innego. No i zacząłem grzebać w faktach muzealnych, archeologicznych. No i fakt stał się faktem, czyli dowodem na ingerencję głów kościoła wywyższających tę „Biblię”, nade wszystko, a jednocześnie zmieniają ją bez mrugnięcia oka.
Zacząłem analizować samą tezę Boga. I znowu zawód. W konfrontacji ze „Starym Testamentem”, Jego wizerunek to nieugięty, mściwy, nieobliczalny władca wszystkiego – podczas gdy Mój wizerunek Boga, to Miłość. Bezgraniczna Miłość, Wyrozumiałość, Cierpliwość, Dobro. To źródło Daru Wyboru.
A gdzie tu wpasować w to przelaną krew mnóstwa Istot, wojny, napaści, pokazy siły? W ogóle Mi nie pasuje ten opis do Mego Boga. Rozumiem, że „Biblia” jest kolejnym z symboli w rzędzie z obrazami, figurami, posągami, krzyżami itd. Każdy ma wybór i prawo. Jednak Ja nigdy nie stwierdzę, iż „Biblia”, jest symbolem wiary.
Dla Mnie Wiara to coś, o wiele większego od książki. Dla Mnie to wszechświat w Jednym, i Jedność w Wszechświecie.
Pozdrawiam serdecznie.

Witam serdecznie,
Temat „Biblii”, jest szerokim tematem nie tyle zdań ile Istot. Moją intencją nie jest przekonywanie nikogo do Mego zdania. Mój wpis w tej mierze jest li tylko Moim własnym odczuciem, przemyśleniami, Moim efektem Mego długoczasowego rozważania na ten temat.
„Biblię”, i to w różnych wydaniach przeczytałem nie raz. I to nie dla tego, by cokolwiek udowadniać Innym. Daleki Jestem od takiego zamiaru. Również nie przeczytałem tej książki jednym tchem, gdyż faktycznie by to nic nie dało. Było by to pomyłką od samego początku.
Nie rozumiem, czemu wciąż ( po przeczytaniu odmiennego poglądu w poście ), unosi się fala wypowiedzi na „kontra”, analogicznie do stopnia odmienności Mojego poglądu, odczucia którym się dzielę. Po co zaraz docinki typu: „ niezrozumienia instrukcji obsługi”. Nie rozumiem czemu ma to służyć?
Co do Samego „Boga”. Wczorajszy dzień był dla Mnie bardzo wartościowym dniem. Przeprowadziłem bardzo ciekawą rozmowę telefoniczną z Osobą, do której Mam bardzo wielki Szacunek, i to przez wielkie „S”.
Rozmawialiśmy o literaturze o dość trudnej tematyce, a dla Mnie bardzo szczególnej. Nawiasem uwielbiam literaturę pozwalającą na wolność w myśleniu, rozumowaniu, szukaniu własnych odpowiedzi. Rozmawialiśmy również o zagadnieniu „Boga”.
Wymienialiśmy się poglądami na ten temat, porównywaliśmy wiedzę z wielu dziedzin Wspaniałych Myślicieli – wręcz Wizjonerów „Nowej Ziemi”, „Nowego Czasu”, „Istot wolnych od naleciałości i uzależnień”. Żaden z Nas ani przez moment nie narzucał swego pojęcia, poglądu, czy też zdania drugiemu. Również Mój Szanowany przeze Mnie Rozmówca nie narzucił Mi owej piorunującej myśli, która pojawiła się w Mojej głowie.
Powracam do zagadnienia „Boga”. Nagle uświadomiłem Sobie, iż dotąd popełniałem kardynalny błąd. Owy błąd wynikał z niewłaściwego nazwania tego co odczuwam w tej mierze, i pewnie i stąd to ciągłe poszukiwanie odpowiedzi co do sedna. Mianowicie wciąż szukałem własnych wytłumaczeń na temat wiary. Nigdy nie Umiałem uchwycić tej myśli określającej czym dla Mnie jest wiara? Co dla Mnie znaczy wiara? Nie mogłem tego uchwycić.
Mówię tu o wierze w istnienie „Boga” – naturalnie. Okazało się, iż odpowiedź była tak blisko. Wiara w istnienie „Boga”, jest Mi nie potrzebna. Dla czego? Gdyż ja nie muszę zastanawiać się nad tym, czy wierzę w Jego istnienie ( jakkolwiek by Go zwać ) – JA TO WIEM!!!!
To był powód przez który tyle czasu straciłem na coś, co było wiele lat temu. To wiele lat temu Musiałem udowadniać, argumentować, opisywać czym jest dla Mnie wiara. Nie w tej sprawie. Moje odczucia, i to jak czuję widzę „Boga”, i czy w ogóle widzę – to kwestia nie wymagająca udowadniania, uzasadniania. JA PO PROSTU WIEM!!!!
I przez to Jestem Wolny od konieczności udowadniania, porównywania, polemizowania kto ma rację a kto jej nie ma. Przedstawiam to co Ja odczuwam, i chciałbym – miast oceniania, osądzania tego co piszę – chciałbym by każdy pisał o tym, jak każdy Sam czuje, jak odbiera, jak to widzi. Ja Własną odpowiedź już znalazłem. I nie potrzebne Mi są żadne „Biblie”, „Święta Księgi”, księża, kościoły i co tam jeszcze.
JA PO PROSTU WIEM!!! Wystarczy iż spojrzę w prawo, w lewo, prosto, w dół i w górę. Wystarczy iż w ogóle spojrzę. Wystarczy że słucham, słyszę, i chcę słyszeć. Wystarczy iż patrzę, widzę, i chcę widzieć. To wszystko Mam w Sobie, w koło Mnie. Po cóż Mi pośrednicy w różnych postaciach, przejawach, obrazach, figurach. Szkoda czasu. Wciąż w każdej chwili, w każdej sekundzie Swojego Życia On jest ze Mną, we Mnie, Wszędzie.
Pozdrawiam serdecznie  

Witam serdecznie,
Traktuję forum rozmówców zupełnie inaczej, jak wiele lat temu. Uważam iż w tamtym czasie byłem w takim punkcie Własnego rozwoju, jaki był wynikiem Mojej pracy nad Sobą. Wiele spraw się uczyłem, wiele wymagało ode Mnie pojęcia, zrozumienia. Wiele poznawałem. Jednak tamten Ja, a dzisiejszy Ja, to niby ta sama Osoba, a jednak w różnych etapach rozwoju, w innych etapach „Swojego Życia”.
Być może ( a nawet na pewno ), w poprzednim etapie Mego Życia dyskutowałbym, polemizowałbym, odpowiadałbym – bez końca. Dzisiaj nie jest to zupełnie dla Mnie ważne. Dla czego? Gdyż każdy ma prawo do Własnego stanowiska, Własnego rozwoju, Własnych decyzji. Nad czym tu debatować.
Nadal twierdzę, iż „Bóg”, jest Wszędzie, i będę tak twierdził bez końca. Odczuwam tę kwestię tak mocno, iż jest ona jak powietrze. W Moim odczuciu zachowania ludzkie nie mają nic wspólnego z „Bogiem” – w żadnym razie. Zachowania ludzie, to czym bądź jakimi się stają – to li tylko efekt decyzji tych konkretnych ludzi – nie „Boga”.
„Bóg”, to Stwórca i z Nim rozmawiam, z Nim łączę Własne Życie. Czy „Bóg”, chciałby takiej Miłości, by zamieniać Ją na twory ręki ludzkiej do których ogromne masy się kłaniają? Czy to jest Miłość? W Moim mniemaniu to tragiczna pomyłka. Jednak to Moje odczucie, i wcale nie musi to być odczytywane za prawdę. Każdy posiada Własne odczucia Własne prawdy, zatem w czym rzecz?
Wiele nad tym rozmyślałem, jak zdefiniować stan Mego Życia. Jak owo Moje Życie się zmienia, ewoluuje. I uznałem iż nadal jestem mężczyzną, mężem, ojcem, człowiekiem – poczyniłem jednak wielkie zmiany we Własnym Rozwoju. I o to właśnie chodzi. Pierwotnym Moim zadaniem jest dbać o Własne Życie i Własny Rozwój.
Własne Życie to tak ogromny zbiór, iż tchu brak. A podwaliną Mego Życia jest ciągły Własny Rozwój. Dzielę się Własnymi odczuciami, poniekąd własnymi etapami rozwoju, Własnymi przemyśleniami. Czy to źle? W Moim odczuciu to właściwa droga. Myślę, iż przez wiele, wiele lat wiele nacji różnej maści zamykało Mi usta, wkładając w nie to, co „owi” chcieli. Wkładali Mi w usta to, co „onym” przynosiło korzyść. Wkładali Mi w usta to, co „onym’ przynosiło poklaski.
W Moim odczuciu Osoba nie ma znaczenia, liczą się jej odczucia. Właściwa rozmowa to ich wielki splot, bez emocji.
Pozdrawiam serdecznie.

Takiego numeru jeszcze wierni nie zrobili nigdy? Musiało być gorąco.)))

"Jak informuje "Fakt", podczas sobotniego kazania ksiądz Stanisław Małkowski mówił: "Trzeba się zbroić, bo kraj jest zagrożony. Emigracja to zamierzone działanie rządzących Polską. Chodzi o to, żeby nasze społeczeństwo wymarło". "Gazeta Wyborcza" podkreślała również, iż duchowny nie szczędził uwag pod adresem rządu i Platformy Obywatelskiej.

Słowa duchownego oburzyły wiernych. Jeden z nich wstał i głośno przerwał kazanie. – Ksiądz mija się z prawdą. Nigdy nie mieliśmy takiej wolności w Polsce jak teraz. I Kościół też nie cieszył się taką wolnością – miał powiedzieć starszy mężczyzna. Wiele osób zaczęło klaskać i zagłuszać kazanie, a następnie opuściło świątynię."

http://wiadomosci.onet.pl/poznan/poznan-wierni-przerwali-kazanie-i-wyszli-z-kosciola-reakcja-episkopatu/cw9we