Tak, jasne.
I jeszcze - co z ogłoszenia jasno wynika - poza tym, że ten dom (choć stoi, że mieszkanie) jest bardzo duży i piętrowy to jeszcze do tego dojdą: wyprowadzanie trzech rotweilerów 4 razy dziennie, przewijanie niemowlaka u zapewne 70-letniego emeryta oraz koszenie trawy w ogródku 3 razy w tygodniu (choć jest balkon co najwyżej).

Babo, a czy Twoim zdaniem niepełnosprawni naprawdę we własnych domach: nie sprzątają, nie prasują, nie robią zakupów, nie gotują i nie piorą??? Znam m. in. kilku (do tego facetów) tetrusów na wózkach, którzy doskonale sobie z tym wszystkim radzili sami. A niektórzy teraz już nawet jeszcze dodatkowo (bez dziadków i pociotków) wychowują z żonami malutkie dzieci, jednocześnie pracują, uprawiają sporty itd. . Nie zmienia to faktu, że nie chciałabyś - Kobieto - zamienić się na ich niesprawności i dolegliwości. Twój katar to przy nich nic.

Przestańcie dewaluować szanse, możliwości i ambicje niepełnosprawnych.
Przestańcie oskarżać pracodawców o brak ofert, skoro wszystkie krytykujecie.
Przestańcie kopać tych niepełnosprawnych, którzy mają chęci, czas i siłę w swojej niepełnosprawności, aby się realizować i zarabiać.
Przestańcie propagować i utrwalać krzywe poglądy, że niepełnosprawni nadają się jedynie albo do super wysublimowanej intelektualnej pracy, albo do administracji albo do sprzątania.
Przestańcie, przez takie gadanie, hamować rozwój młodych niepełnosprawnych, ich oczekiwania i potrzeby bycia istotną częścią żywego społeczeństwa - jest to możliwe w krajach ościennych, więc będzie i u nas. Ale jeżeli takie osobniki jak ulena i Kobieta A. będą miały w procesach zmian jakikolwiek udział to na pewno to wszystko będzie trwało lata świetlne... aby na końcu wrócić do pozycji: "Dajcie nam bo jesteśmy niepełnosprawne. Nic nam się nie musi chcieć albo nie możemy, więc innym też się ma nie chcieć, chociaż mogą. A nawet jeżeli ktoś ma punktową niesprawność to niech się nie wygłupia i nie podejmuje żadnej pracy, którą by mógł, żeby nie psuć "renomy" innym. Ale zastrzegamy sobie prawo do bycia sumieniem wszystkich niepełnosprawnych w tym kraju oraz krytykowania wszystkiego, czego same się nie podejmujemy i czego nie rozumiemy."
Koniec odezwy.