Dla mnie postępowanie pojedynczych osób jest komiczne, bo sami siebie pakują w nieproporcjonalne reakcje. Słowa rozjeżdżają się z działaniami tak samo, jak tym co to kiedyś śpiewali ponoć w o zwracaniu wolnej Ojczyzny...

Tam gdzieś wyżej jest porównanie PiS do NSDAP. A określenie „kaczyści” oraz „Kaczafi” działają już w języku od iluś lat. Moje zadnie jest takie, że większość ludzi, którzy tak mówią, tylko pohukuje i w rzeczywistości w to nie wierzy. Tak samo, jak zaraz po wyborach sporo ludzi mówiło, że wyemigruje.. po czym się z tego natychmiast wycofało, bo powiedzieli tak z głupiego ferworu, a nie z przekonania. Fajnie im mieć wroga dla celów ułańskiej fantazji, fajnie uważać się za przedmurze przyzwoitości (bo chrześcijaństwa to już różnie...), ale tak naprawdę nic więcej z tego nie wynika.

Gdybym była przekonana, że polską rządzą faszyści albo jakieś następne wcielenie Hitlera – ale tak na serio – to przecież moim osobistym obowiązkiem byłoby poświęcić czas, pieniądze i umiejętności na stawianie oporu. Bez znaczenia byłby argument, że jestem mała i mało mogę, bo jakkolwiek mało to więcej niż zero, a póki co nawet nie można powiedzieć, że w takich działaniach opozycyjnych mogłabym np. stracić życie (tymczasem w starciu z SA czy SS za czasów NSDAP jak najbardziej).

Tymczasem po stronie osób, mówiąc eufemistycznie, PiS nieprzychylnych kończy się często właśnie na czymś takim: Może Unia ich weźmie i ukarze, za tę ich okropność, w obliczu której my nawet nie potrafimy sformować opozycji politycznej na własnym podwórku.