Pewnie patrzą gdzieś daleko w przód,przed siebie,bo i perspektywa inną widzą stojąc . Pamiętam te spojrzenia ,mijanych ludzików,gdy jeszcze bez laski niemrawo poruszałem się idąc do samochodu . To było parę lat temu . Oni bali się . Bali się,że może trzeba będzie pomóc,że może on pijany ,że są od tego inni ,że my płacimy przecież podatki ,że nie mamy czasu .W kolejce do kasy ,stojąc na jej końcu usłyszałem,miły głos kasjerki 'proszę pan na wózku ma pierszeństwo' .Głupio mi było...mogła milczeć...postałbym .Mijałem twarze ludzi mi współczujące,obojętne ale i takie które traktowały mnie jak intruza .Dlatego coraz więcej barier w komunikacji między nimi a mną . Dlatego zabiłem okna i drzwi deskami . W moim pokoju jest ciemno,nie ma drzwi i okien jestem sam .Ja i oni .Ta choroba przechodzi powoli i na mnie ,więc ubieram się w pancerz zobojętnienia i krzyczę CISZĄ .Moja perspektywa jest inna ,jesteś ciekawy,ciekawa jaka ???? Pochyl się .

; Witam Ella
No, coż mam Ci napisać, że przesadzasz??? To już napisałaś sama.
Mam wrażenie, że zalewa Ci czara goryczy, którą niestety sama produkujesz.
Gdybym nie wiedziała, że jest inaczej i nie slyszała tego z ust osob niepełnosprawnych żyjących w obu Wiekach to pewnie bym się przeraziła.
Weż pod uwagę, że ludzie mają różne odruchy, czasami boją się pomóc, bo myślą, ze mogą czymś taką osobę urazić, niewiedzą jak się zachować( nie wszyscy taką wiedzę wynoszą z domu a niestety my dojrzewając nie mieliśmy okazji przebywać z takimi osobami chociażby w szkołach) i poprost są i tacy którzy zwykłymi chamami- takich nie brak w naszym społeczeństwie i nie ma tu nic do rzeczy, czy jest się osobą niepełnosprawną, czy sprawną ruchowo.

Przedstawię się:)
Mam na imię Beata. Jastem z Warszawy. Mam siostrę niepełnosprawną, która mieszka na wsi ( jeszce niedawno wsi zabitej dechami). I muszę Ci coś POawiedzieć Posuchaj Ella!! Nigdy, ale to nigdy nie Usłyszałam z jej Ust słowa Skargi. Nigdy. Ona ma w tej chwili  43 lata, nie chodzi od 18 roku życia, w dzień urodzin miała wypadek. Mieszka na wsi, gdzie wodę nosi się ze studni i gdzie miała jeszcze czworo  rodzeństwa i ojca alkoholika. Jaj mama zmarła dwa lata temu. I mimo to ta dziewczyna portafi zadbać o swoje zycie, ma pełnosprawnego męża i córeczkę w wieku 6 lat. I ja zawsze widzę ją usmiechniętą, mającą przyjaciól. I wierz mi nawet na takiej wsi zabitej dechą wszyscy ją traktują normalnie i wszędzie zpraszają.
Zawsze wyjeżdzała na różne obozy rehabilitacyjne, na niektórych bywałam i ja świetnie się bawiic z jej przyjaciółmi Niepełnosprawnymi jak również tymi, którzy byli sprawni ruchowo. Ci Ludzie dawali   serce, czas i cieplo. Pracowali charytatywnie.
I tak jest do tej pory;) Po co TY takie rzeczy wypisujesz???? Czy chcesz aby następne pokolenia wyrastały w Nieświadomości??? Czy poprostu wyżywasz się na Każdym kto Ci wpadnie w szponki??? Media zawsze robią dużo szumu....ale ten szum jest Potzrebny, aby uświadomił Nieuświdomionych!!!!
Na Koniec chcę Ci życzyć więcej Uśmiechu i Otwarości. Tak się łatwiej żyję ze Sobą i z innymi. Spróbuj.. co Ci szkodzi????

ps. Dwa dni temu rozmawiałm z Niepełnosprawnym męzczyzną, który powiedział " Mi bardzo pomogli Ludzie Sprawni...i jestem im za to wdzięczny"

Witam
Ella bardzo dobrze Ciebie rozumiem. Wiem co chciałaś powiedzieć w swym tekście i masz rację. Ignorantów ci u nas w kraju multum  i to nie jest kłamstwo. Wystarczy zacząć załatwiać cokolwiek w urzędach i instytucjach. Masz rację że w swoim głosie masz tyle zniecierpliwienia i buntu - bo i jest za co się buntować. Ja Jestem już w tym wieku że potrafię powiedzieć jak kiedyś było a jak jest teraz. Potrafię powiedzieć co się zmieniło, zmienia a co dalej jest i trwa.
To co się nigdy nie zmienia to ignorancja, ironiczne spojrzenia, okazywanie łaski w każdy możliwy sposób. Masz rację. Mierzi mnie ten slogan że niepełnosprawny jest taki sam jak zdrowy. Guzik prawda. Zdrowy chodzi, widzi, słyszy i nie walczy z bólem. To nie prawda że my niepełnosprawni sami sobie poradzimy z każdym problemem.
Naturalnie nikt nie mówi że wszędzie jest tak i wszyscy są tacy. Ale również ni można porównywać osób do siebie. To ze ktoś potrafi żyć długo doświadczany przez los i się nie skarżyć to jest chwalebne - ale to nie znaczy że wszyscy tak potrafią.
Myślę tez że każdy ma prawo do powiedzenia co czuje i z czym się boryka. Każdy również ma prawo do zniecierpliwienia i niewytrzymałości. Potrafię przyjąć tłumaczenie że kiedyś niepełnosprawność była całkowicie inaczej i odbierana i traktowana - ale nie potrafię przyjąć za fakt że społeczeństwo się wciąż uczy. Pytam ile będzie się uczyło?! W dobie gdzie elektronika, technika i komputeryzacja zaczyna przodować. Mamy XXI wiek i wciąż te same wymówki, argumenty, tłumaczenia.
Ludzie się uczą, ludzie nie znają, ludzie muszą poznać. To bzdury. W tym kraju bardzo często jest tak że problem widzi się jak dochodzi już do tragedii. Wtedy jest krzyk, mądrości wielkie, gadania co nie miara.
Myślę że podstawowym powodem dla którego mnóstwo niepełnosprawnych cierpi w tym chorym kraju jest wygodnictwo zdrowych ludzi. Tak wygodnictwo, bo wygodniej jest powiedzieć: Ja nie wiedziałem/łem. Ja nie znałam/łem. A skąd ja wiedziałam/łem.
I mamy to co mamy.
Owszem uśmiech jest ważny i śmiać się należy ale tam gdzie trzeba to należy rąbnąć pięścią w stół. Problem w tym że wielu nie może tego zrobić z różnych powodów, to zamyka się im usta właśnie takimi sloganami: nie narzekaj! Nie marudź! Mnie już nikt nie wpędzi w przekonanie że moje kalectwo to moja wina i mam się tego wstydzić.
Więc piszmy tak jak jest a nie tak jak inni chcieli by słyszeć.
Pozdrawiam

Czytam sobie i nasuwa mi się mała refleksja. Jak zwykle może być kompletnie błędna, ale jednak się podzielę.

Przede wszystkim - szczere współczucie dla tych, którzy żyją w światach zapełnionych samymi ignorantami i wrednymi babami (oraz kantowanymi wizytacjami zagranicznymi). Istnieją inne światy - w których na przejawy chamstwa po prostu nie zwraca się uwagi i wredna pani w urzędzie może ci najwyżej wywołać uśmiech politowania. Istnieją (nawet zdaje się w dość pokaźnej liczbie) ludzie zwyczajnie sympatyczni i pomocni. Życzę Wam, żebyście kiedyś na nich trafili. Gorzej, jeżeli ich nie rozpoznacie i krzykniecie, bo wtedy istnieje ryzyko, że po prostu sobie pójdą...

Ad meritum - tak naprawdę jedynymi mediami, które mają jakiś obowiązek są stacje państwowe. Stacje komercyjne robią natomiast to co im się opłaca, a opłaca mi się pokazywanie niepełnosprawnych w sposób nadzwyczajny, ponieważ to się sprzedaje. Sprzedaje się nawet wśród samych niepełnosprawnych, którzy w kryzysowej sytuacji gotowi są pisać do "Uwagi", "Interwencji" i temu podobnych.
Czy powinno być inaczej? Pewnie tak. Czy pisanie o tym tutaj coś zmieni? Szczerze wątpię. Ale to nie znaczy że nie można zmienić nic - Internet jest doskonałym miejscem do tworzenia "mediów niezależnych": magazynów internetowych, audycji, filmików, stron tematycznych. Na dodatek nie trzeba być szejkiem arabskim, żeby to potem pokazać światu. A można dzięki temu trafić do aktualnego pokolenia młodzieży, która kiedyś pójdzie w świat, zaludni urzędy, studia telewizyjne, szkoły, przedsiębiorstwa.
Może więc lepiej byłoby usiąść na spokojnie, pomyśleć co się potrafi i wziąć udział w tym wielkim nurcie zamiast narzekać wspólnie na forum? Bo nawet jeżeli narzekanie jest słuszne, cóż z tego?

PS. Uwaga czysto historyczna: Ellu, uważałabym z mówieniem, że dopiero rozpoczęty XXI wiek jest gorszy niż XX, chyba że już przebiliśmy czymś obozy koncentracyjne, gułagi, masakry narodowościowe w Azji, Wielki Głód na Ukrainie i atomowe bombardowanie Hiroszimy. Rozumiem, że kiedy to pisałaś miałaś wybitnie zły dzień, ale wydaje mi się, że warto uważać z takimi porównaniami.