> a na otwartym rynku pracy nikt nie będzie z nim dyskutował na ten temat

To akurat jest kwestia otwarta. Pracodawca bywa człowiekiem praktycznym i nie chce pracownika niepożytecznego, jeżeli więc wie, że ktoś w noszeniu ciężarów i tak nie jest dobry, a w czymś innym jest cenionym fachowcem, może się zdecydować na odpowiednie przesunięcie obowiązków. Jasne że nie musi i nie wszyscy pracodawcy tak robią, ale to już jest urok wolnego rynku, który dotyka także osoby bez orzeczeń o niepełnosprawności (a skoro ON chcą być traktowani jak sprawni, to i te same problemy będą mieć...). Zresztą nie twierdzę, że ZPCh jako pomysł należy w ogóle wyrzucić w kosmos, a jedynie że sytuacja, w której tak duża część zatrudnienia realizowana jest przez ZPCh sama się prosi o katastrofę, bo ZPCh ze względu na poziom interwencji państwa nie jest miejscem normalnym, a według statystyk nie przygotowuje także do przejścia na wolny rynek - innymi słowy, musi cały czas istnieć. Jeżeli cokolwiek mu się stanie (a w każdej chwili sać się może, z różnych powodów) bieda gotowa.

O całkowitym obcięciu dotacji jeszcze nie słyszałam. Masz jakieś źródło tych rewelacji, czy po prostu puszczasz wodze pesymistycznej wyobraźni? Ja oczywiście wiem, że punkt widzenia zależy od punktu siedzenia i dla kogoś kto w tej chwili pracuje lub chce pracować w ZPCh sytuacja jest zła. Z drugiej jednak strony mnie na przykład martwi utożsamianie zatrudniania ON z ZPCh właśnie.
Pozdrawiam serdecznie

>>Niepełnosprawni zapełnią tę lukę...

Liberalizm zakwita na dobre!!! <<

Wiesz naoglądałeś sie TV Trwam i nasłuchałeś się RM.. i powtarzasz..w  Liberalnej starej UE ON ma o niebo lepiej jak za PiS-u w Polsce.. czy obecnie..

>Godunow - teoretycznie ten system u nas próbuje działać. I co? I nic - administracja publiczna przelewa morze pieniędzy do PFRON zamiast zatrudnić osoby niepełnosprawne.<

Nie ma odpowiedniej ustawy która by nakazywała  zatrudniać ON

>>b) żeby jakikolwiek przepis działał, trzeba go traktować poważnie i dotyczy to również środowisk uchwalających (a więc np. administracji państwowej<

Zadna administracja niczego nie uchwala  jak sama nazwa skazuje.. administruje zarządza.. to tak na marginesie..

>a) w Polsce omijanie i tak już rozpasanego systemu związanego z zatrudnianiem pracowników jest na porządku dziennym,<<

Bo pozwala  na to prawo.. Gdy by pracodawca wzorem krajów starej UE za zlamanie kodeksu pracy płacil takie kary że groziłoby jemu bankructwo.. napewno dbałby o poszanowanie praw pracowniczych..
W Polsce nagminni ełamie sie kodeks pracy i nikt tym się za bardzo nie przejmuje..

Najskuteczniejszą metodą wyegzekwowanie przepisów jest bad finansowy nikt lepszej metody jeszcze nie  wymyślił.. .
Dlatego jestem przeciwny zakładom chronionym  znam sporo nadużyć w tym zakresie.
Zamknąć takie zakłady w trybie natychmiastowym..

> filozofia wschodu buddyzm i inne religie tamtych dalekich regonów z którymi się raczej nie utożsamiam

Bynajmniej. Słownik języka polskiego i zacięcie filologiczne. Byt - wszystko to, co jest, co istnieje w jakikolwiek sposób.

> Samotna matka to samodzielny w zasadzie wybór..

Byłabym ostrożna, bo w myśl tej samej zasady sporą grupę osób niepełnosprawnych można uznać za takich, co im się samym chciało. Za szybko jechał samochodem, wsiadł do samochodu z pijakiem, skoczył na główkę do wody, wylał sobie jakiś rozpuszczalnik na oczy, niepotrzebnie bawił się koło niebezpiecznego sprzętu np. prasy czy piły. Nawet wypadek przy pracy można przypisać samochciejstwu - mógł bardziej uważać, nie przestrzegał przepisów BHP. Dalej - prowadził niezdrowy tryb życia to teraz ma, dzieci mu się zachciało po czterdziestce, to dlaczego my mamy na nie płacić... W zasadzie bardzo wiele przypadków choroby wynika z ludzkiego działania, może nie do końca świadomego ale skoro nie rozgrzeszysz dziewczyny, która była za głupia, żeby nie iść do łóżka, a za mądra, żeby poddać się aborcji, to czemu miałbyś rozgrzeszać kogoś, kto był za głupi, żeby nie wsiąść do samochodu z pijanym, a za mądry, żeby nie wiedzieć czym to grozi?

> chyba że sporadyczne wypadki (wynik przestępstwa)

Uczulam na jeszcze jedne przypadek, a mianowicie taki, kiedy rozpada się małżeństwo oparte na tradycyjnym modelu w którym kobieta wychowuje dzieci, a mąż na nie zarabia - wystarczy, że partner życiowy umrze, ucieknie, rozpije się czy np. zapadnie na chorobę psychiczną. Jeżeli nie da się z niego wydusić alimentów na utrzymanie dzieci, a do rodziny przestał się przyznawać, to w zasadzie nie ma znaczenia, czy on jest, czy go nie ma. Przypadki takie nie są wcale aż tak sporadyczne i trudno mówić tu o tym, że kobieta sama tego chciała.

> zrobić aby  ON mógł zarobić   dać przychód gospodarce

Oczywiście popieram, studząc jednak Twój entuzjazm, jeżeli pozwolisz - choćbyśmy na rzęsach stanęli, osoba niepełnosprawna zawsze będzie kosztowniejsza niż sprawna, jeżeli nie w utrzymaniu, to w wychowaniu i wyszkoleniu. Może ten koszt "nadrobić" tylko jeżeli:
a) zaspokaja jakieś szczególne zapotrzebowanie społeczności (wykonuje stosunkowo rzadko wybierany a potrzebny zawód, ma ważną rolę społeczną)
b) jest ponadprzeciętnie dobrym fachowcem

Mówiąc obrazowo - jestem (a raczej próbuję być) tłumaczką. Porównawczo wychowanie i wykształcenie mnie jest bardziej kosztowne niż człowieka sprawnego (choćby ze względu na dodatkowe koszty opieki medycznej). To oznacza, że gdyby wziąć mnie i Jasia Kowalskiego i oboje bylibyśmy tłumaczami tej samej specjalności, to wykształcenie i przystosowanie Jasia kosztowało mniej. Mogę ten fakt ewentualnie nadrobić, jeżeli jestem lepszym fachowcem niż Jaś i te pieniądze procentują w formie wyższej jakości oraz skuteczności. Tyle, że niepełnosprawni nie dostają wraz z chorobą gratisowo uzdolnień i rozkład fachowości czy geniuszu jest pewnie podobny jak u reszty ludzi, a to znaczy, że nie każdy może być fachowcem z prawdziwego zdarzenia. Czyli nie każdy się ekonomicznie społeczeństwu opłaca.

> Pewnie w Polsce nie ma nawet jednego procenta ON co by nic nie potrafili robić..

Osoba sparaliżowana i stale podłączona do szpitalnego respiratora może w zasadzie głównie myśleć. Owszem, za myślenie też się niektórym płaci, ale trudno mieć nadzieję, że każdy całkowicie niesprawny fizycznie człowiek jest również geniuszem. Osoba w śpiączce wymaga nieustannej opieki, a w zasadzie nie bardzo wiadomo, co się w jej głowie dzieje i czy kiedykolwiek się obudzi. Poza tym istnieją osoby, które "coś" potrafią robić, ale akurat na to "coś" nie ma zapotrzebowania, bo to samo zadanie szybciej wykona sprawny, a braku rąk do pracy w danej branży nie ma (niektóre rodzaje pracy fizycznej np.).

Żeby było jasne - popieram aktywizację społeczną i zawodową niepełnosprawnych. Ale daleka jestem od ultra-optymistycznego przekonania, że wszyscy mogą być dla społeczeństwa opłacalni. Niektórzy po prostu nie są - w myśl moralności chrześcijańskiej, którą wyznaję, to że nie są nie stanowi powodu, by ich ze społeczeństwa usuwać. Ale jako realistka muszę stwierdzać, że najpierw człowiek sam je, a potem daje drugiemu. A jak nie ma co sam zjeść, albo jest w złym humorze, może zacząć niedobrym wzrokiem patrzeć na tego, komu wyświadcza dobrodziejstwo. Są osoby sprawne, które np. uważają, że renta, nawet taka malutka ale za to stała jest co najmniej wielkim szczęściem, bo np żyją w regionie o gigantycznym bezrobociu, albo pochodzą z rodziny skrajnie biednej. Podobne złym wzrokiem może patrzeć dobroczyńca na obdarowanego, który zaczyna się czegoś domagać, niewiele mogąc w zamian dać. Myślę, że warto się na to oglądać podczas radosnego projektowania obostrzeń, zakazów i nakazów które mają zmusić społeczeństwo do dobrego traktowania niepełnosprawnych.

> ON potrafią czasami dużo więcej niż sprawni

Którzy ON i jacy sprawni? Sprawni to nie jest jakaś malutka grupka - oficjalnie jakieś 34 miliony w tym kraju to "sprawni" i są to bardzo różni ludzie. Od jednych osoba niepełnosprawna będzie umiała więcej, jeżeli będzie geniuszem, od innych - gdy będzie dobrym fachowcem, od jeszcze innych - jeżeli tylko jej się będzie chciało pracować. Jednak są też tacy sprawni i tacy niepełnosprawni, że stawianie ich obok siebie jest bez sensu - inaczej traktowana powinna być osoba która po okresie rehabilitacji staje się w zasadzie w pełni samodzielnym członkiem społeczeństwa, inaczej ta, która wymaga stałej opieki medycznej, a inaczej ta, która nigdy aktywną w rozumieniu normy nie będzie. Żeby było jasne - nie rozmawiam tutaj z Tobą pod kątem utrzymania ZPCh - chcę jedynie zwrócić uwagę, że powszechna kampania zatrudniania niepełnosprawnych nie rozwiąże sama z siebie problemu, bo niekoniecznie jest tak, że 99% niepełnosprawnych może pracować w sposób produktywny. Znacząca grupa potrafi, mogłaby i należałoby jakoś sensownie do tego doprowadzić. Inna, również znacząca grupa, nie i o tym należy chyba pamiętać.

>  Ta dziewczyna jest nadal zdrowym człowiekiem i potrafi zarobić na dziecko na siebie

W świecie osób niepełnosprawnych zdrowie staje się ważnym wyznacznikiem, ale, jak pokazują losy części osób sprawnych - nie zawsze wystarczy mieć wszystkie części ciała sprawne, żeby móc zarobić. To czy ktoś będzie np. w stanie utrzymać małe dziecko zależy też od poziomu bezrobocia, posiadanych kwalifikacji, przychylności pracodawcy itd. A prywatnie rozumiem np. takie uszeregowanie priorytetów, w których pomoc samotnym matkom będzie dla społeczeństwa bardziej wartościowa niż pomoc niepełnosprawnym. Może mnie to nie cieszy, ale muszę sobie zadawać sprawę, że ON wymagającymi pomocy. Stąd prowokacyjne pytanie, czy skoro nas ma państwo wypchać hurtowo na rynek pracy, to innych wymagających wsparcia też, czy nie (i czy w konsekwencji zamieniamy zakłady pracy w coś na kształt wychowalni). Bo każdy wybór ma pewne konsekwencje, które powinno się umieć jakoś przeanalizować i uzasadnić. Ja szukam uzasadnień wyboru, który proponujesz (twardego parytetu na rynku otwartym) - ot i wszystko.