>To się nazywa fantatyzm.
>Fanatyzm w każdej postaci jest zły bo pozbawia fanatyka trzeźwego rozumowania.

>W przeszłości człowiek nie posiadał znajomości praw rządzących otaczającym go światem, a także jego ciałem. Nie mogąc znaleźć dającego się zrozumieć, logicznego wyjaśnienia obserwowanych zjawisk, szukał wyjaśnień poza rozumem i doświadczeniem i przekazywał je pozostałym członkom społeczności.

>Tak powstały liczne wierzenia, które z upływem czasu ewoluowały do postaci religii.

>Niektóre z nich zdobyły wielkie uznanie (zasięg światowy), inne znikome (w obrębie jednego plemienia).

>Duży zasięg i licznych wiernych zyskały religie, które ze względu na swój charakter, dawały absolutną władzę przywódcom duchowym i świeckim. Umożliwiały łatwą manipulację wiernymi, a sprzeciw był równoznaczny ze sprzeciwem Bogu i surowo karany. Rozprzestrzeniły się one głównie przy pomocy oręża (np. poprzez "święte wojny", prowadzone i dziś przez islamskich fundamentalistów). Dlaczego jednak religie trwają nadal tam, gdzie już nikt tego nie wymusza? " ....Religia trwa nie z powodu cynicznej manipulacji księży ani z pewnością nie z powodu prawdziwości doktryny, ponieważ różne sprzeczne ze sobą religie trwają równie dobrze. Doktryny religijne trwają ponieważ wpaja się je dzieciom w wieku, gdy są podatne na sugestie; gdy dzieci dorosną wpajają je z kolei własnym dzieciom. Inaczej mówiąc, zdaniem Dawkinsa, wiara utrzymuje się z powodów epidemiologicznych..." Powyższy fragment zaczerpnięto z książki Granice złożoności P. Coveneya i R. Highfielda.

>Człowiek styka się z autorytetami od pierwszych momentów życia fizycznego. Pierwszym autorytetem jest rodzic, który opisując dziecku rzeczywistość, przekazuje mu swoje wyobrażenia, a wraz z nimi lęki na temat świata. Młody człowiek tworzy jego obraz na wzór i podobieństwo wyobrażeń rodziców, a następnie kolejnych osób mających wpływ na kształtowanie jego świadomości. W ciągu całego życia, po wielu doświadczeniach, umysł przyswaja sobie sposób funkcjonowania oparty na czyichś doświadczeniach i wiedzy. Z czasem jednostka ludzka tak ulega autorytetowi, że nie sprawdza już podawanych zaleceń. Zaczyna postępować według narzuconych schematów. Idee, teorie, dogmaty stają się gotowymi formułami postępowania, schematami do stosowania w życiu. Przez stulecia ludziom kodowano lęk i posłuszeństwo wobec określonego autorytetu, idei, dogmatu. W ten sposób zablokowano człowieka na to, co nowe i nieznane, a co mogłoby poszerzyć jego rozumienie i pogłębić wiedzę.

>Otwarcie się na program autorytetu to np. zachwyt nad teorią czy osobą, entuzjazm, czy lęk przed kimś – dodatkowo utrwala siłę kodu. Stąd wszystkie autorytety zabiegają o to, by utrzymywać w psychice stałe napięcie emocjonalne. Samo skupianie emocjonalne uwagi na autorytecie już zasila osobę, instytucję, powiększając jego możliwości oddziaływania na masy ludzkie. Skupienie uwagi – to skupienie energii. Stojący na czele grup ludzkich zawsze działają podobnie, według prostego schematu: 1. skupić na sobie uwagę, 2. spowodować otwarcie się człowieka, ludzi, 3. wzbudzić emocje i wprowadzić w nich program lub utrwalić już istniejący.