Witam,jakiś czas temu opisałam tu swoją sytuację ,nie mogę jej znaleźć więc napiszę jeszcze raz tak w skruszeje.Od wielu lat miałam problem z kręgosłupem ale pracowałam jak bardzo bolało no to jak większość jakieś leki i dalej do pracy.Przyszedł taki czas że już nie dawałam rady i w końcu zaczęło się chodzenie po lejkarzach szpitalach.W 2010 roku postawiono mi już całkowitą diagnozę ZZSK,chcę nadmienić że jestem po dwóch operacjach kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego,przeszłam operację tarczycy,dwukrotnie operowali mi prawą dłoń ,artroskopie kolana jednym słowem jestem po siedmiu operacjach a po 8-miu narkozach.Mój stan zdrowia się pogarsza ale ZUS nadaje się do pracy.Wcześniej po operacji kręgosłupa lędźwiowego dali mi na 8 miesięcy ratę i zabrali.Po dwóch latach znów się starałam dostałam na rok i znowu zabrali.W tym roku również się starałam o rentę ale ZUS mi odmówił mimo tego że miałam ZNACZNY STOPIEŃ NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI Z PCPR-lu.(Obecnie posiadam umiarkowany stopień)Odwołałam się do Sądu w lipcu 2017 roku w grudniu zadzwonił mi mój prawnik co prowadzi moją sprawę że Lekarz Reumatolog Sądowy przyznał mi rentę na trzy lata ale oczywiście jeszcze sprawy nie było,dziś mnie poinformował mnie że  ZUS się z tym nie zgodził i uznał że jestem zdrowa i mogę pracować.Mam 56 lat i wiem że nie dam rady pracować zawodowo bo tylko mam takie wykształcenie.Jestem załamana powiedzcie mi jak dalej żyć z czego żyć i czy warto dalej żyć.Ile jeszcze można być na utrzymaniu dzieci.Poradzie mi bo ja już straciła  nadzieję na co kol wiek.....