Opiekuję się córką od 26 lat niepełnosprawną umysłowo i psychicznie i muszę to robić dalej mimo ukończenia w zeszłym roku 60 lat.Urodziłam córkę mając 34 lata i opiekuję się nią całodobowo od 1klasy szkoły specjalnej prowadzałam i przyprowadzałam dziecko do domu często przesiadując na korytarzu wszystkie lekcje,gdyż stany lękowe nie pozwalały kontynułować nauki wręcz lekarz zalecił nauczanie indywidualne w domu.Mimo tego moja miłość,praca i poświęcenie spowodowały iż córka skończyła szkołę ale nie umie czytać pisać nie odróżnia pieniędzy.Wymaga opieki osoby drugiej nie może pracować,gubi się jest zalękniona.Najpierw posiadała opinię psychologa o upośledzeniu lekkim potem umiarkowanym a obecnie znacznym stałym.Opieka wiąże się z byciem całodobowym,gdyż zostawienie córki jest ryzykiem dla jej zdrowia a moją odpowiedzialnością.Pracowałam też ,żeby nie była rośliną,uczyłam podstawowych funkcji życiowych typu samodzielna higiena,zrobienie herbaty,kanapki i.t.d.Mam przepracowane 5 lat 8 miesięcy i 8 dni razem z okresami nieskładkowymi jest 7 lat i 7 miesięcy.Podejmowałam starania o uzyskanie prawa do zasiłku stałego wypłacanego przez MOPS i uzyskałam go na okres 8 miesięcy tam opłacano składki emerytalne ALE straciłam zasiłek bo córka otrzymała rentę socjalną i pielęgnacyjny zasiłek.To nieznacznie przekroczyło kryterium dochodowe pozbawiło mnie prawa do kontynuowania okresów składkowych a tym samym pozbawił prawa do emerytury!!Czuję się oszukana i pokrzywdzona,gdyż w obecnej chwili mając 61 lat nie mam uprawnień emerytalnych pomimo tego iż od 34 roku swego życia wykonuję pracę przy pielęgnacji córki.ZUS i Sąd odmówił mi minimalnej nawet emerytury,gdyż mało pracowałam i tak w świetle polskiego prawa i polityki prorodzinnej zostałam załatwiona!!!Napisałam też w lutym b.r. do Prezesa ZUS w Warszawie ale nie odpisał!Piszę to ku przestrodze dla tak zwanych MATEK POLEK aby na stare lata nie skończyły jak ja i zmieniły prawo!!!Z poważaniem Maria