Byli kapadockimi chrześcijanami w czasach rządów św. Konstantyna (święty prawosławny) i Licyniusza. W 313 obaj cesarze wydali Edykt mediolański, który wprowadzał wolność wyznania w Cesarstwie Rzymskim. Jednak współcesarz Licyniusz, władca wschodniej części imperium, kilka lat później przestał respektować dekret. W swojej części cesarstwa rozpoczął prześladowania, przygotowując się w ten sposób do walki z Konstantynem. Obawiając się przejścia oddziałów chrześcijańskich na stronę wroga chciał zmusić Błyskawicę do złożenia ofiary pogańskim bogom i tym samym wyrzeczenia się wiary w Chrystusa. Żołnierze odmówili modląc się i wychwalając Pana. Ukamienowanie więźniów nie powiodło się, więc bez odzienia wystawiono ich na mróz, a później zamarznięte ciała spalono w okolicach Sebasty.
Tyle mówi Ciotka Wikipedia. Zapewne chodziło o wyznawców ówczesnego kościoła koptyjskiego.