ja już pisałem, że problem dojazdów jest najwięklszym problemem ubiegania się o prace i jej utrzymania. Ja nadal twierdze, ze organizacje nic nie robia, w kierunku poprawy jakosci zycia ON - np. po co wkolko te szkolenia komputerowe, skoro ON cale zycie siedza przed kompem i zna lepiej komputer niz inni pracownicy tez pracujacy na komputerach? po co w kolko jakies smieszne szkolenia z doradztwa zawodowego, skoro 100% stowarzyszen w tym samym miescie robi te same zadania? NIC INNEGO JAK POWIELANIE - CZYLI MARNOTRASTWO. I co z tego ze zasiegne opinie doradcy zawodowego skoro i tak nie dojade do pracy? Zarabia na tym doradca zaodowyy, a ON idzie do domu dalej siedziec na kompie.

Dodam jeszcze, ze piszac "Ja nadal twierdze, ze organizacje nic nie robia, w kierunku poprawy jakosci zycia ON" - chce przez to powiedziec, ze takie oranizacje dbaja o siebie i nie interesuja ich ON, lecz tylko by z ON czerpac kase poprzez projekty do UE i PFRON itd. Przeciez organizaje nie potrtafia sie nawet razem dogadac by cos razem zrobic dla ON, a przeciez tylko przed wladzami roznych instytucji organizacje pieknie mowia wrecz uwielbiaja  ON.

Zgadzam się z Tobą Blueangel bo widzę na swoim przykładzie że jak się chce to się da. Od urodzenia choruję na rdzeniowy zanik mięśni. Poruszam się wyłącznie na wózku elektrycznym, na zwykłym nie dam rady przejechać ani metra. Dostałam szansę na podjęcie pracy i skorzystałam z niej choć wiedziałam że nie będzie łatwo. Od ponad 2 lat dojeżdżam do pracy codziennie dwoma autobusami gdzie między jednym a drugim godzinę czekam na dworcu. Nie zważam na to czy jest zima czy lato czy pada śnieg czy leje deszcz, wiem że muszę być w pracy i to robię. To jak tam dojadę raczej nikogo nie interesuje choć moja szefowa jest bardzo wyrozumiała i zawsze rozumie że muszę wziąć nagle urlop bo np zepsuje mi się wózek. Jednak z drugiej strony wie że obowiązki które mam do zrobienia  będą na czas i nie zawalę żadnej sprawy. Nie ma dnia żebym nie toczyła bojów z przewoźnikami autobusowymi ale nie tymi którzy są kierowcami bo oni to sa dla mnie wspaniałymi i wyrozumiałymi ludźmi z którymi mam super układy i wiele im zawdzięczam np. to że często zimą zamiast stać na dworcu to siedzę w autobusie na zajezdni i nie marznę. To wszystko co mam na dzień dzisiejszy jeśli chodzi o moją pracę, dojazdy do niej i tak dalej to mam tylko dzięki swojemu uporowi i pracy nad tym wszystkim żeby na każdy problem znaleźć jakieś rozwiązanie i sie o nie wykłócić nieraz z wieloma osobami. Przyznam szczerze że szlak mnie trafia jak spotykam osobę niepełnosprawną której roszczeniowa postawa jest motorem do ciągłych narzekań i użalania się nad sobą. Skoro chcemy być normalnie traktowani to tak jak inni musimy się starać dochodzić do wszystkiego po kolei a nie poczekać aż podadzą nam gotowe na tacy a jeszcze najlepiej za nas popracują a my weżmiemy wypłatę.