W takim razie zapraszam na
Facebook, na I-wszą stronę ISPON-u...Kliknij tu
Facebook, na II-gą stronę ISPON-u...Kliknij tu
a także na strony grupy dyskusyjnej ISPON na Facebooku... Kliknij tu     

> naliczylem 77

Rzeczywiście - patrzyłam tylko na liczbę porządkową (nie zauważyłam, że część liczb porządkowych jest pominięta, bo partie się pewnie porozpadały). Liczyć tego na piechtoę nawet by mi się nie chciało.

A zupełnie serio - ja po prostu w powstanie takiej partii nie wierzę, z tego prostego powodu, że określenie "niepełnosprawny" jest nadane z zewnątrz. Są ludzie, którzy się z nim nie identyfikują, nawet jeśli mają orzeczenia (klasyczny przykład to Głusi, czyli osoby niesłyszące uznające się za mniejszość kulturową). Inne grupy, z kolei, chciałyby przedefiniować pojęcie niepełnosprawny tak, żeby dotyczyło 100 czy 200 tysięcy najciężej poszkodowanych (są na tym forum archiwalne wątki) i według takiej definicji na przykład ja jestem po prostu chora nie nie niepełnosprawna (i nie powinnam "reprezentować" środowiska). Są też osoby, które mają ten status tymczasowo, z możliwością wyzdrowienia, czy takie o których większość z nas myśli raczej "chorzy" niż "niepełnosprawni", chociaż mogą mieć papiery (np. chorzy na raka)

Cała reszta, czyli nawet ludzie którzy się wspólnie zgadzają co do tego że są niepełnosprawni, tak drastycznie się różni i ma tak różne potrzeby, że hej. Potrafiłbyś powiedzieć jakie problemy wszystkich ON są najważniejsze? Bariery architektoniczne? A może raczej opieka na OIOMie (bo w dużej mierze decyduje o sprawności osób po wypadkach), dofinansowanie do protez (bo bez dobrej protezy osoby po amputacjach nie mogą normalnie funkcjonować), dostęp do drogich leków (np. terapii na SMA), dostosowane mieszkania (bo co komu po usunięciu barier architektonicznych, jak nie może wyjść z domu), czy usługi asystenckie dla osób niesamodzielnych, a może opieka dla dorosłych niepełnosprawnych umysłowo?

Pamiętaj, że żadna partia nie zrobi wszystkiego, więc coś trzeba by wybrać jako priorytet, tym samym odstręczając wszystkie grupy osób niepełnosprawnych dla których to nie jest najważniejsze.

Po drugie, partia musi najpierw spełnić rozmaite wymogi (np. być w stanie zebrać określoną liczbę podpisów żeby wystawić kandydatów w wyborach), następne tych kandydatów wypromować i zdobyć uznanie wyborców, którzy będą chcieli zagłosować. W tej chwili w Polsce mamy nawet problem z tym, że ludzie zaznaczają "jedynki" na listach bo nie znają innych kandydatów (a zatem oddają swoje prawo do zadecydowania czy w ławie sejmowej usiądzie prawnik czy historyk, czy inżynier, czy "zawodowy poseł", kobieta czy mężczyzna i w jakim wieku - bo wiadomo, że "jedynka" i tak się dostanie więc wybór jedynki to tak naprawdę tylko głos na partię).

Ja od razu mówię, że w życiu nie zagłosowała bym na osobę niepełnosprawną bo jest niepełnosprawna (miałam nawet w ostatnich wyborach taką możliwość). Oprócz programu dla ON interesuje mnie to żeby posłowie mieli wystarczające zaplecze żeby rozumieć pozostałe ustawy. "Partia ON" mogłaby albo udać że sprawy nie ma i nie mieć programu gospodarczego czy np. w zakresie polityki zagranicznej, czy spraw społecznych. ale to robi z niej niebezpieczne popychadło, albo musiałabym się zadeklarować, a to oznaczałoby, automatycznie, że straci poparcie części osób niepełnosprawnych. Jak będzie prawicowa, straci poparcie lewicujących i odwrotnie.

I wreszcie, partia Palikota to guzik a nie realna siła, w tej chwili. PSL ma lepiej tylko dlatego, że jest aktywnym koalicjantem. Polska demokracja działa tak, że RP może wprawdzie wprowadzać projekty ustaw, ale większość sejmowa może ustrzelić każdy, którego sobie nie życzy. Nawet jeśli o nich dużo słychać w mediach.

W Sejmometrze możesz sobie elegancko sprawdzić, że RP zgłosiła 75 ustaw, 10 odrzucono a 65 jest w trakcie prac. W tym samym czasie rząd (rada ministrów), zgłosił 97 ustaw, z czego 75 zostało już przyjętych (a nad pozostałymi trwają prace), a PO jako partia zgłosiła ich 54, z czego 22 przyjęto. Innymi słowy: Ruch Palikota póki co uzyskał tyle że 65 ustaw siedzi gdzieś w komisjach sejmowych, a w tym czasie rząd uchwalił "swoich" ustaw około setki, a w komisjach ma następne 40.

----

Jak ktoś naprawdę chce powoływać następną partię ON to ja nie mam nic przeciwko, ale bardzo się zdziwię jak to będzie więcej niż mrzonka, bo przyzwoicie dużej grupie ludzi będzie się chciało zakasać rękawy, zająć się robotą i jeszcze wrzucać w to własne pieniądze, a potem nie pokłócić się o to czyj to był pomysł i kto jest szefem.

To że ty nie chcesz, lub jakimś organizacjom, czy też komuś innemu, to nie świadczy że większość nie chce...

Iota, Ty masz cierpliwość To dobrze, bo logicznie i obiektywnie zawarłaś całą prawdę w tych postach.
Pozdrawiam

Iota...
Uważam, mimo twoich argumentów, że partia niepełnosprawnych jest zbyteczna, iż jest to nie prawdą... Ponieważ to, co teraz mamy w całym parlamencie, paru parlamentarzystów niepełnosprawnych, to rzeczywiście definitywnie zbyt mało, mało i to z tych paru jeszcze ani jeden nie korzystał z tej, podobno, przystosowanej mównicy od momentu przystosowania jej dla tych posłów... Może, gdyby była taka partyjka, która miałaby kilkanaście osób w parlamencie, posłów i senatorów, to bardziej wpływaliby na resztę parlamentu, ponieważ kilkunastu a, jak dziś, kilku parlamentarzystów to jest różnica... A teraz nas nikt tak do końca nie reprezentuje tam, reprezentują jedynie interesy partyjne, i swoje kieszenie... Nie jestem zwolennikiem żadnej partii, interesuje mnie jedynie dobro i jakość życia osób niepełnosprawnych...

Tu w tym wątku dyskutujemy o możliwości utworzenia partii, jak i,  jakie mamy atuty za lub przeciw aby taka prawdziwego zdarzenia partia powstała, a nie tylko na potrzeby komisji wyborczej...

> 1. Skąd Wy tyle o sobie wiecie? To lekko podejrzane, tak jakbyście działali w jednym mieście i znali się wrecz osobiście.

O Chromym wiem że jest kardiologiem bo sam to kiedyś napisał (a jak ludzie coś o sobie piszą to ja wstępnie zakładam, że prawdę). Nie wiem prawie nic innego (w jakim jest wieku, czy nadal pracuje w zawodzie, gdzie mieszka itd.) i zresztą nie muszę wiedzieć. Jeżeli kiedyś to na forum ujawnił, to albo nie czytałam tego postu, albo mi wyleciało z pamięci.

Ja o sobie podstawowe informacje ujawniam w profilu (zawód, miasto zamieszkania, wykształcenie) bo uważam, że ludzie mają prawo to wiedzieć, jak ze mną rozmawiają (z góry). Każdy, w każdej chwili może sobie sprawdzić. Przez sześć lat w postach też znalazło się sporo informacji osobistych - można pi razy oko ocenić mój wiek, wiadomo że mam dobrą rodzinę i prawdopodobnie powodzi mi się na tyle dobrze, że nie przymieram głodem. Można też się zorientować jaką mam jednostkę chorobową i w jakim mniej więcej natężeniu.. O ile komuś się będzie chciało czytać archiwalne posty.

A z tym wyciąganiem pieniędzy pewnie chodzi o to, że jednocześnie przyznaję się do renty socjalnej, tego że czasem wykonywałam tłumaczenia na podstawie umowy o dzieło i jestem doktorantką. Rozumiem że "na normalny rozum" to zupełnie nie ma sensu, ale to jest piękny idiotyzm polskiego systemu orzecznictwa. Kogo interesuje, może sobie przeczytać:

---
Uprawnienie do renty dostałam zaraz po ukończeniu osiemnastki na stałe. Nie byłam nawet na komisji ZUS - po prostu nadano mi uprawnienia na podstawie orzeczenia o niepełnosprawności (to było dobrych kilka lat temu, ZUS znacznie chętniej dawał uprawnienia sam z siebie). Orzeczenie z kolei wydano mi bez żadnych nacisków, bombonierek i nie wiadomo czego jeszcze. Uznano, że kwalifikuję się od umiarkowanego stopnia niepełnosprawności i już (przebąkiwali coś nawet o znacznym, ale to już byłaby przesada, bo jeżeli ja mam znaczny, to nie wiem jaki powinien mieć człowiek z szybko postępującym zanikiem mięśni).

Jak zaczęłam dostawać stypendia na studiach, a potem jak dostałam pierwsze zlecenia, chodziłam do ZUS i pytałam czy mam jakieś deklaracje pisać o dochodach (w sprawie UoD upewniałam się cztery razu, w różnych momentach "kariery", bo idea że mam dochód i to ZUS nie obchodzi choćby na tyle, żeby to sobie napisali w aktach, wydawała mi się idiotyczna). Za każdym razem odpowiedź była odmowna i to nawet jak pytałam na takiej zasadzie że podobno w jakimś innym ZUS komuś kazali UoD deklarować. To samo zrobiłam jak dostałam stypendium doktoranckie (według obecnych przepisów doktorant nie jest pracownikiem a studentem i dostaje stypendium a nie pensję). Mało tego, jakiś czas temu niestety zyskałam możliwość ubiegania się o rentę rodzinną (niestety, bo naprawdę wolałabym, żeby osoba z której emerytury ją mam, żyła). Bliscy naciskali żeby iść i załatwić to w ZUS bo ich obchodzi żebym miała źródła utrzymania (mają też w tym własny interes - wiadomo, że nie będę musiała wracać do nich na garnuszek, a samo stypendium doktoranckie absolutnie takiej pewności nie daje). Ja uznałam, że to najlepszy moment żeby się dać zweryfikować (jak mi mają odebrać to teraz, póki mi uczelnia daje "małą stabilizację") i rzeczywiście poszłam. Przyniosłam aktualne wyniki od neurologa. Pani orzecznik powiedziałam że jestem doktorantką, że w trakcie studiów pracowałam na UoD, że po studiach chcę zostać na uczelni albo otworzyć działalność gospodarczą (bo chcę się mieć z czego utrzymać) i uważam to za realne, choć oczywiście ryzykowne. Powiedziałam jakie mam ograniczenia w podejmowaniu pracy (bo mam). Bez kaloryzowania ale precyzyjnie. Byłam przekonana, że dostanę decyzję odmowną (łącznie z odebraniem renty socjalnej) i nawet sobie już tak budżet na życie rozpisywałam, jakbym tych pieniędzy nie miała i pytałam wstępnie rodzinę czy będą pomagać. A ZUS mi kurcze przyznał tę rentę "na stałe". Podejrzewam, że w związku z niedawnym wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego.

W tej chwili, żeby nie pobierać renty musiałabym wymyślić sobie dodatkowe, fikcyjne zatrudnienie (bo uczelnia, patrząc od strony prawnej, mnie nie zatrudnia tylko mnie uczy i daje stypendium za prowadzenie zajęć, które zresztą jest na tyle niskie że nie zawiesiłoby mi renty). Nie żartuję. To jest tak głupie, że mnie się w głowie nie mieści.

zgadzam się w 100%
rzuciłam wątek z ciekawości.
każda osoba niepełnosprawna to osobny przypadek, inne schorzenie, inne nasilenie schorzenia, inne ograniczenia i cała reszta
ale przyznam że czasem można się dowiedzieć fajnych rzeczy na tym forum