Przeprowadź się bo nie masz wyboru, następnie już tam mieszkając pisz pisma o zamianę lokalu na inny, z łazienką. Regularnie umawiaj się na spotkania, pisz do komisji mieszkaniowej . Co prawda upłynie prawdopodobnie kilka lat zanim uda się zamienić lokal ale warto próbować
Teoretycznie w dzisiejszych czasach lokal z łazienką to minimum, reszty być nie musi, to teoria oczywiście, ponieważ urzędnicy tłumaczą się że innych nie mają

Jeżeli chodzi o zadłużenia, moje doświadczenie z osobami która znam dobrze (byli sąsiedzi), ci których było stać na płacenie i nie płacili na socjalnych mieszkaniach, robili takie afery że ich nie eksmitowano na gorsze warunki, wręcz przenoszono na lepsze, o znacznie wyższym standarcie, a ci którzy płacili rachunki, ciułali grosz do grosza i przenoszeni byli na lokale komunalne o wiele w gorsze warunki, bez łazienek i kuchni, tylko wc, pokój i przedpokój, i nie wiem gdzie tu sprawiedliwość? Nie ma jej i nie będzie
Jeżeli chodzi o zaleganie z opłatami, są tacy co mogą a nie płacą bo uważają że nikt ich nie ruszy, są tacy co nie płacą bo naprawdę nie mają z czego, i nawet z dodtacjami do mieszkania nie są wstanie reszty dopłacić, pomimo wsparcia MOPS itd, oraz są tacy co mają dużo kasy, ale nie płacą ponieważ w rodzinie jest ktoś kto potrzebuje kilkanacie czy kilka tys zł miesiecznie na leczenie, i zadłużają się na to leczenie, więc nie mają z czego opłacić reszty. Sytuacje są przeróżne, i nie można wypowiadać sie o czyjejś sytuacji, jeżeli się jej nie zna osobiście.
Pozdrawiam

Blu, tu nie o to chodzi. kobieta ma problem, pomyslała, że ktoś coś mądrego jej doradzi, a tu jak zwykle zamiast dobrych lub złych rad, tylko przepychanki.Strach się bać i pytać o cokolwiek, bo i tak kończy się jak zawsze.Mam propozycję, może otworzymy jakiś wątek i tam będziemy sobie wzajemnie dokopywać, a leżących dobijać.To, że ktoś ma tragiczną sytuację życiową wcale nie świadczy o jego bezradności czy też bezmyślności. Dramaty zdarzają się częściej w życiu niż w literaturze- niestety. Nie Nam oceniać innych! Nikt nie jest doskonały.

podatnicy, podatnicy złożyli się także na twoje operacje po wypadku, rehabilitację i pewnie protezy, bo nie sądzę abyś jako nieletnia (wtedy miał miejse wypadek) sama odprowadzała takie składki aby pokryły wszystkie te koszty. I tak nadal jest i dobrze o tym wiesz, że każde nasze leczenie, czy rehabilitacja, refundacja leków itd kosztuje znacznie więcej niż odprowadzamy składek. Nie ma takich bogaczy nawet wśród zarabiających ,aby sami w 100% pokrywali wydatki na leczenie. Zatem pierdzielenie że ktoś żyje na koszt podatników, wszyscy na tym korzystamy, nawet ci co nie zarabiają, kupują towar który jest opodatkowany, zatem także dokładają się do tego kotła, w taki czy w inny spoósb.
Odpowiedzialność za właśne losy, tak mowi się że każdy jest kowalem swojego losu, naprawdę tak to działa? Czy winny jest człowiek sam sobie że zachorował uległ wypadkowi czy się urodził chory? Czy winny jest człowiek temu że jakiś debil jechał pijany, czy wystrzalał do ludzi, itd, czy dom się zawalił itp, NIE. Człowiek jest jedynie winny wtedy gdy sam sobie szkodzi, świadomie czy nieświadomie doprowadza siebie czy innych do riuny, wtedy można mówić że sobie na to zapracował, ale nie na wszystko człowiek ma wpływ. I choćby człowiek nie wiadomo jak się strał, nie zawsze jest wstanie osiągnąć to co by chciał.
Ty dopłacasz z podatków jak każdy obywatel, nawet przysłowiowy śmieciaż żyjący ze zbierania puszek, musi kupić jedzenie itd a większość jest opodatkowana, więc nie chrzań że inni to darmozjadzi a ty biedna wydojona jesteś bo łożysz na innych. Ja też dopóki pracowałam dokładałam sporo z podatków, bo sporo zarabiałam ale nigdy nie myślałam tak egoistycznie jak ty. Nie ma co z tobą dyskutować, bo widać poza stratą nóg straciłaś coś więcej. I pamiętaj takie dokopywanie jak to ty nazywasz motywacją, u ludzi którzy są słabi, żyją w depresji może doprowadzić te osoby do ściany, a na końcu szubienicy. Zatem zastanów się, zanim komuś dokopiesz dwa razy. Chcesz kogoś motywować ok, ale nie w taki sposób, i nie chodzi o głaskanie po główce, ale empatyczne doradzanie a nie dopierdzielanie na każdym kroku.