Można żądać.
Ba, można nawet prosić lub zaproponować zmianę wynagrodzenia i zakresu obowiązków.

Bo:
- wynagrodzenie jest za pracę nie za niepełnosprawność (ani nawet za pełnosprawność)
- powszechna zgoda na przyjmowanie wynagrodzenia przez ON w tej sytuacji, w całym kraju w tej wysokości jest niemoralne
- nie ma przeciwwskazań, jeżeli uważasz i potrafisz wykazać, że wykonujesz pracę nie gorzej niż osoby sprawne zatrudnione na podobnych stanowiskach.

Przestańcie, na litość, traktować samych siebie jedynie w kontekście orzeczenia-niepełnosprawności-stopni-uprzejmości wobec zpchrów-płynności w otrzymywania renciny.
Niepełnosprawny jest przede wszystkim obywatelem - jak każdy inny. Jeżeli więc nie ma konieczności (bo czasami jest) patrzeć na niego wyłącznie przez pryzmat niepełnosprawności, NIE RÓBCIE TEGO WY SAMI. Bo sami się w ten sposób stygmatyzujecie i ograniczacie swoje prawa.
Zaczynajcie takie rozmowy raczej od tego: jak pracujecie, czy się czegoś nauczyliście, czy jesteście może nawet lepsi o sprawnych kolegów w pracy itd. . To jest podstawa do zwiększenia wynagrodzenia. Orzeczenie nie ma tu nic do rzeczy - oczywiście, mówię życzeniowo. Bo skoro niepełnosprawni godzą się na pracę na stanowiskach wyłącznie dotowanych - czyli tych, na których firmy chcą jedynie zarabiać, to trudno - tego nie da się leczyć.