26 września 1983 roku radziecki system obrony przeciwatomowej otrzymał sygnał od satelity, że Amerykanie wystrzelili pięć rakiet atomowych. W podmoskiewskim centrum dowodzenia Sierpuchow-15 dyżur pełnił wtedy Stanisław Jewgrafowicz Pietrow. Miał kilka minut na podjęcie decyzji, czy przekazuje tę informację dalej i ZSSR rozpoczyna kontratak atomowy, czy nie. Podjął decyzję, że nie robi tego - pomimo napiętych stosunków między USA a ZSRR założył, że pocisków nie wystrzelono (a jeśli nawet, to odwet jest bezsensowny).

Okazało się, że sygnał był błędem. Amerykanie nie wystrzelili żadnych pocisków. Gdyby Pietrow uwierzył w atak, było ryzyko rozpętania wojny atomowej. Ustalenie przyczyn usterki zajęło ponad sześć miesięcy. Pietrow twierdzi, że był potem obwiniany za tę usterkę przez przełożonych (niesłusznie), bo nikt nie chciał się przyznać, że jego osobista niekompetencja mogła doprowadzić do wojny atomowej (a ktoś musiał być winny).

Informację o tym, że coś takiego się wydarzyło, odtajniono dopiero w latach dziewięćdziesiątych. Do dziś mało kto o tym wie (oprócz ludzi interesujących się historią zbrojeń atomowych).

Jak sobie myślę, że "świat pędzi do zagłady" to przypominam sobie radzieckiego oficera [!] Stanisława Jewgrafowicza Pietrowa albo jeden z kilkudziesięciu podobnie wyjątkowych przypadków (na przykład awarię bomb atomowych, które były w tym momencie na pokładzie bombowca nad stanem Karolina Północna). Świat "pędził do zagłady" już ileś razy. Nie ode mnie zależy, co z tego wyniknie. Ja mogę tylko po swojemu starać się być "dobra" dla świata, pomimo jego głupot i horrorów, mając nadzieję, że się za bardzo do tych głupot i horrorów nie dokładam.

Dwa dni temu odszedł Ks. Kaczkowski, wielka strata młody, rzutki człowiek, stworzył piękne miejsce, gdzie pracują wspaniali ludzie. Szkoda, że tak szybko odchodzą ludzie - wizjonerzy...

Ponawiam.
Asystentka z angielskim w warszawie poszukiwana.