Wspomnienia

To były dawne czasy wspomnienia jak by za mgłą ,było sobie dziecko małe wystraszone i bardzo bardzo biedne .Było dzieckiem chorym odtrąconym przez świat ludzi zdrowych .Gdzieś tam zagubione w swoich myślach mażące o tym aby mu było lepiej aby go nie odtrącano i nie przeganiano .Żyło sobie tak w swoim  świecie .Marzyło o rodzinie o cieple o zwykłym przytuleniu o zrozumieniu .Ale to były tylko marzenia małej bezbronnej istotki .Nie bardzo wtedy mogła zrozumieć dlaczego stale jest przewożona z jednego miejsca w inne .Brak domu rodzinnego i bliskich pogłębiało tylko w niej przekonanie że jest nikomu nie potrzebna .Miała rodzinę Mamę Tatę i rodzeństwo ale gdzieś tam daleko w innym świecie  w świecie dla niej niedostępnym obcym cudzym nie jej .Jej świat był tu tu gdzie była wśród ludzi takich jak ona takich okaleczonych przez los .W nocy płakała w poduszkę i wyobrażała siebie jako zdrowa biegającą roześmianą młodą dziewczynkę .Z takimi myślami usypiała .Ale budziła się w świecie realnym który ja otaczał w którym żyła i żyć musiała. Tak mijały lata  .Czasami zabierano ją do tego innego świata na krótko  lubiła te wyjazdy mogła popatrzeć na ten inny świat z bliska dotknąć  rzeczy które widziała na co dzień z daleka  ale wiedziała że to nie jej świat że to nie jej życie .Ale los nie oszczędzał młodej dziewczyny .Nadszedł czas kiedy musiała zacząć  walczyć o siebie o swój byt o własne życie kiedy zrozumiała ze jest źle traktowana zaczęła się upominać o swoje prawa .Ale szybko jej pokazano gdzie jej miejsce i nie mogła nic w tym momencie zrobić .Pozostały jej marzenia a marzenia miała marzyło jej się lepsze życie .Życie w tym innym świecie tym dalekim obcym i nieznanym .Ale na razie to mogła tylko pomarzyć .Tak minęło kilka lat smutnych szarych  ,aż nadszedł czas kiedy została brutalnie wyrzucona z tego świata w którym żyła  przez tyle lat .Osiągnęła wiek w którym już nie było dla niej miejsca tu gdzie była  żyła  gdzie spędziła tyle lat . I nagle świat jej zawirował znalazła się w tym innym świecie o którym  marzyła i śniła po nocach  płacząc w poduszkę .Dla młodej dziewczyny był to szok  i przerażenie jak sobie poradzi w tym nowym obcym świecie świecie o którym marzyła i śniła  do którego tęskniła .

I teraz mam pytanie czy dawniej było lepiej czy dzisiaj nie jest tak samo tylko się o'tym nie mówi Bo do dziś jest tajemnica Poliszynela to że dalej dzieci chore i ułomne są nadal żle traktowane i zderzenie z rzeczywistością jest dla nich barierą nie do przeskoczenia.