Ellu,
Póki co patrzę więc na takie projekty raczej jak na szansę dla osób "niesamodzielnych z przymusu", niż na zagrożenie.
). Ja wiem że to nie tak powinno być...że integracja.... że państwo powinno zapewnić...,ale jest inaczej i trzeba jakoś sobie radzić. Czekając na pomoc, pogrązeni w smutku i złosci w końcu przegapimy chwile z których można by było sie cieszyć ( szkoda życia na ciągłe zmartwienia) Poza tym nikt nikogo nie będzie do niczego zmuszał i jeśli ktos chce i zgadza się z regulaminem osiedla (dla mnie nie do przyjecia), to czemu nie? niech powstaną takie osiedla. Niech przynajmniej ON z trudnościami w poruszaniu się mają jakiś wybór, bo na razie to nie mają żadnego. ... jakos tak strasznie przygnębiająco sie tu zrobiło.
Cóż - jeżeli skończy się na niczym i jesteś o tym przekonana.. to po co zaczynałaś temat? To samo tyczy się przekonania, że miejsca dostaną tylko ludzie z plecami - jeżeli tak, to naprawdę nie jest problem, na którego temat warto postawić choćby jeden wykrzyknik. > Jest ciężko nie przeczę jednak nic nie jest usłane płatkami róż....
Ja tez lubie sie smiać i ogólnie wszystko staram się widzieć w jasnych barwach. Nie dołacze się do wierszyka bo, układanie takich rymowanek mi nie wychodzi
Po pierwsze, ja niczego nie myślę. Tzn. myślę mniej więcej tyle, ile potrzebuję, ale staram się nie robić sobie teorii o użytkownikach. Uwaga o klimacie na forum jest z samej swojej natury ogólna i nie dotyczy nikogo konkretnie, bo ja o "was" po prostu nic nie wiem, więc w żadnym razie nie musisz czuć się zobowiązana o jakichkolwiek wyjaśnień. Czego koronnym dowodem, że niechcący życzyłam Ci miłego pobytu na operacji... jakkolwiek paradoksalnie to brzmi. Niniejszym zmieniam wersję na "życzę powodzenia i kompetentnych lekarzy"> Masz buźki wstawione i cytat "przy gaszony" a ja tego nawet nie umiem zrobić
>to co chcesz zacytować
>Jeśli znów coś nie tak napisałam to wybacz ale to zbyt trudne by jaśniej napisać
Witam.
Werbeno,
Nie bloki, to wiadomo.
Podejrzewam, że idea budowania osiedla oddzielnie mogła mieć coś wspólnego z faktem, że tak byłoby szybciej. Bo jeżeli zabudowa dla niepełnosprawnych ma być wmieszana w zabudowę zwykłą, to trzeba z budową czekać do momentu kiedy miast zacznie realizować taki projekt zabudowy. Inna rzecz, że skoro propozycja budowy osiedla i tak wisi, toczas się i tak traci.> my MUSIMY ŻYĆ wśród całego społeczeństwa
Ellu,>co do planów i biegłych architektów to mam wątpliwości.
> By coś o ON wiedzieć trzeba być nim
Nie chciałabym sytuacji, w której np. projekt domu stworzy zdrowy architekt, który ma niepełnosprawnych znajomych p ktoś mu powie "nie znasz się". Zalewie kilka procent niepełnosprawnych ma w tej chwili wykształcenie wyższe, a to oznacza że inżynierów, architektów, lekarzy, psychologów jest wśród nas cały czas niewielu. Jeżeli więc postawimy sprawę tak, że o ON mają prawo myśleć i mówić ON, a reszta się nie zna... to nie sądzę, żeby coś się w tym kraju poprawiło. > Poza tym za wielu z nas decydują rodzice lub opiekunowie
> By coś o ON wiedzieć trzeba nim być
> W rodzinie mam od architekta po informatyka itp.czyli prawie wszystkie zawody bo i rolnik się znalazł.Nikt do tej pory nie pojmuje jak ja sobie radziłam w sklepie w urzędach czy podróżach.
>Ja tak się uczyłam.Sama bez szkół i lekarzy.
Ja choruję od zawsze, nie mogłabym więc uczyć się bez szkół i lekarzy, bo małe dzieci zawsze muszą się uczyć rozwiązań od kogoś, a nie miałam w otoczeniu innych niepełnosprawnych. Wiele w swoim życiu zawdzięczam rehabilitantom, lekarzom, nauczycielom. Tym którzy zdaniem niektórych innych ON nie rozumieją, bo nigdy sami nie chorowali". >raptem spotykam osobę o wiele zdrowszą od siebie i słyszę: ja nie mogę,nie potrafię,nie dam rady!!! Boginka uwierz mi ale takich ludzi już całkiem nie rozumiem.
> Sądzę jednak że nie tylko my tu zaglądamy a także architekci,lekarze i inni.
>Akurat co do tego mam poważne wątpliwości.
>Wiesz, też mnie czasem nachodziła chęć, żeby powiedzieć komuś "ależ ty nie masz przecież problemów!" Tyle, że zawsze istnieje ktoś z kogo perspektywy mój problem jest mały. Jeżeli więc ja powiem komuś kto się załamuje "Ty nie masz problemu", to tak samo głodne dziecko w Afryce mogło by powiedzieć do mnie "nie masz problemu, nie rozumiem cię" bo ja mam w domu ciepło, bieżącą wodę, blisko jedzenie... Można np. być osobą zupełnie zdrową ale załamywać się z powodu relacji w pracy. Osobie sparaliżowanej taki kłopot wyda się śmiesznie mały, ale to niczego nie zmienia. Dla każdego jego problem jest ważny, bo jest jego problemem i tyle. Nie da się cudzych problemów "zrozumieć". Tak sobie myślę.
Myślę , że to i tak spali na panewce, czyli nic z tego nie będzie , będą dyskutować ileś miesięcy , nagadają się tylko ,wątpliwe że zbudują cokolwiek.
> Tak naprawdę wolałabym z Tobą pogadać przy kawce. Bez zawziętej dyskusji tak na luzie. Fajnie się z Tobą rozmawia. Pewnie masz więcej informacji jako studentka ciekawych zawodów. Ja szara myszka bez praw do nauki. Niestety ale mam tylko średnie. Mnóstwo książek i doświadczenia ......
I będzie rozmowa przy kawie na luzie. >Nie przesadzałabym też z wartością moich studiów. Na pewno uczą dużo, ale nie trzeba ich przecież kończyć, żeby zdobywać ciekawą wiedzę.
> Uwierz mi że szczerze.
Wierzę, wierzę.> Tak masz rację,tylko że ja je bardzo pragnęłam mieć.Mówi się trudno i żyje dalej.
Powered by mwForum 2.16.0 © 1999--2008 Markus Wichitill
