Zgodnie z art. 4 Ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, zaliczenie do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności osoby, nie wyklucza możliwości zatrudnienia tej osoby u pracodawcy niezapewniającego warunków pracy chronionej, w przypadku uzyskania pozytywnej opinii Państwowej Inspekcji Pracy o przystosowaniu przez pracodawcę stanowiska pracy do potrzeb osoby niepełnosprawnej.
Osoba niepełnosprawna, aby nie stracić pobieranego świadczenia, jakim jest renta socjalna, może podjąć pracę i osiągać wynagrodzenie w wysokości 811,10 zł brutto (kwota ta obowiązuje od 1 grudnia 2007 do 29 lutego 2008 i ulega zmianie co trzy miesiące).

Natomiast zasiłek pielęgnacyjny (bo przypuszczam, że to ma Pan na myśli) przyznaje się w celu częściowego pokrycia wydatków wynikających z konieczności zapewnienia osobie niepełnosprawnej opieki i pomocy innej osoby w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Prawo do tego zasiłku nie jest uzależnione od sytuacji materialnej i wysokości dochodów.
Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje:
1) niepełnosprawnemu dziecku;
2) osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia, jeżeli legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;
3) osobie, która ukończyła 75 lat.
Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje także osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia legitymującej się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, jeżeli niepełnosprawność powstała w wieku do ukończenia 21 roku życia.
Podstawą do przyznania zasiłku pielęgnacyjnego jest orzeczenie o niepełnosprawności (zasada ta nie dotyczy osób, które ukończyły 75 lat). Prawo do tego zasiłku ustala się więc na czas nieokreślony, chyba że orzeczenie o stopniu niepełnosprawności zostało wydane na czas określony.
Podstawa prawna: ustawa z dn. 28 listopada 2003 o świadczeniach rodzinnych