Karta Parkingowa to jedyny dokument uprawniający osoby niepełnosprawne do parkowania na "kopertach".
Karta parkingowa jest dokumentem o standardzie międzynarodowym, który obowiązuje nie tylko na terenie Polski, ale także w krajach Unii Europejskiej. Jednak w poszczególnych krajach członkowskich obowiązują odrębne przepisy wynikające z prawa drogowego dla danego kraju, a co się z tym wiąże, odrębne ulgi i uprawnienia dla niepełnosprawnych.
Kartę parkingową mogą uzyskać osoby posiadające ważne orzeczenia:
o znacznym stopniu niepełnosprawności,
o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności,
o lekkim stopniu niepełnosprawności, które w orzeczeniu posiadają kod R lub N
Kartę parkingową wydaje osobie niepełnosprawnej starosta. Za wydanie karty parkingowej pobiera się opłatę w wysokości ustalonej przez ministra właściwego do spraw transportu.
Dział wydający karty parkingowe może się znajdować przy Starostwie Powiatowym lub przy Urzędzie Miasta. Informację o tym, gdzie w naszym mieście należy składać dokumenty o wydanie karty parkingowej, powinniśmy uzyskać przy Powiatowym Zespole ds. Orzekania o Niepełnosprawności.
Aby otrzymać kartę parkingową, należy złożyć następujące dokumenty:
kserokopię orzeczenia o stopniu niepełnosprawności (należy mieć ze sobą oryginał do potwierdzenia),
kserokopię dowodu osobistego,
fotografię (3,5 x 4,5 cm),
na miejscu wypełnia się wniosek na odpowiednim formularzu,
trzeba także uiścić opłatę skarbową
Podstawa prawna: Zmiana ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (z 20 grudnia 2002) Dz. U. Nr 7. poz. 79 z dnia 23.01.2003. Ustawa Prawo o ruchu drogowym z dnia 20 czerwca 1997 r. Dz.U.03.58.515. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie wzoru karty parkingowej dla osób niepełnosprawnych oraz wysokości opłaty za jej wydanie Dz.U.02.13.126.
W przypadku osób niepełnosprawnych posiadających orzeczenia zaliczające do stopnia lekkiego oraz dzieci do 16-tego roku życia posiadających orzeczenia o zaliczeniu do osób niepełnosprawnych, kartę parkingową wydaje się na podstawie orzeczenia, wraz ze wskazaniem, o którym mowa w art. 6b ust. 3 pkt 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776, z późn. zm.) - tzn. możliwością niestosowania się do niektórych znaków drogowych, ze względu na obniżoną sprawność ruchową.
