Prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:
jest niezdolny do pracy,
ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,
niezdolność do pracy powstała w określonych ustawą okresach składkowych (okres zatrudnienia, okres ubezpieczenia) i nieskładkowych (np. w okresie pobierania zasiłku chorobowego lub opiekuńczego) albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.
Zatem osoba nie spełniająca w/w warunków może być uznana za niezdolną do pracy jednak bez prawa do świadczeń.
Niezdolność do pracy może być:
-całkowita, gdy osoba utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy
-częściowa, gdy doszło do utraty w znacznym stopniu zdolności do pracy zgodnej z kwalifikacjami
-trwała, gdy według aktualnej wiedzy medycznej nie ma rokowań na poprawę zdrowia w przyszłości, w stopniu pozwalającym na podjęcie pracy
-okresowa, gdy istnieją szanse na odzyskanie zdolności do pracy
Niezdolność do pracy orzeka się na okres nie dłuższy niż 5 lat. Wyjątkiem od tej zasady jest sytuacja, gdy według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy przed upływem 5 lat. W takim przypadku osoba może otrzymać orzeczenie na okres dłuższy niż 5 lat. Obecnie nie orzeka się niezdolności do pracy do pracy na stałe.
http://www.niepelnosprawni.pl/ledge/x/5083Zgodnie obowiązującymi przepisami można złożyć odwołanie od otrzymanej decyzji.
http://www.niepelnosprawni.pl/ledge/x/5081