Witam wszystkich serdecznie po ponad roku.
Był to najdłuższy rok w moim życiu. Sąd w moim przypadku okazał się rzeczywiście wymiarem sprawiedliwości. Uchylił obowiązek alimentacyjny mojego męża wobec jego córki od momentu wystąpienia u niego ciężkiej choroby, a więc z datą wsteczną. Wyrok nie jest jeszcze prawomocny, ale wszystko wskazuje na to, że wkrótce będzie. W tym przypadku wszystkie kłamstwa i niepohamowana zachłanność byłej żony mego męża oraz ich córki, nie przyniosły im spodziewanych efektów. Podczas procesu okazało się, że dochody matki utrzymywały się przez ostatnie 3 lata na poziomie brutto ponad 9 tyś. miesięcznie. Ten fakt, a także uzyskiwanie przez córkę męża dochodów z pracy własnej oraz ukończenie przez nią studiów licencjackich w kontekście żądania od ciężko chorego ojca 400 zł miesięcznie i pozostawienie mu łącznie z dodatkiem pielęgnacyjnym kwoty poniżej 500 zł na miesiąc nie znalazły uznania Sądu i spowodowały taki, a nie inny wyrok. Sądzę też, że oświadczenie córki, iż nie obchodzi jej sytuacja jej ojca, nie ma zamiaru w nią wnikać, a pieniądze są jej potrzebne i już, też nie zrobiły dobrego wrażenia na Sądzie. Obie panie kłamały pod przysięgą, mimo, iż Sąd był w posiadaniu niezaprzeczalnych dowodów, którym zaprzeczały. Straszne jest to, że niektórzy ludzie są w stanie sprzedać własną duszę za pieniądze, które są dla nich największą wartością. Całe szczęście w nieszczęściu mojego męża polega na tym, że wskutek swojej choroby i moich starań, nie jest świadom, jakim człowiekiem jest jego ukochana córeczka. Jeszcze raz jak najserdeczniej dziękuję wszystkim, którzy rok temu wspierali mnie w tej tak bardzo trudnej dla mnie sytuacji i gorąco pozdrawiam. Życzę też wszystkiego najlepszego, a przede wszystkim zdrowia i życzliwości ludzi.
izaluka