Pisałam o dramatyzowanie W TEJ KONKRETNEJ SYTUACJI, nie ogólnie - ponieważ sytuacja generalnie stosunku do przystosowywania czegokolwiek do najbardziej nawet przyziemnych potrzeb ON w Polsce jest ciągle raczej fatalna. I mam tu na myśli głównie nastawienie urzędników tudzież decydentów oraz architektów.

Natomiast już jest dramatyzowaniem - z Twojej strony - pisanie, że TAM jest tak pięknie a TU tak strasznie. TAM jest o niebo lepiej, ale i u nas może by było niegłupio, gdybyśmy mieli taką gospodarkę i zyski, jak kraje bogate. Po prostu. Kasa ma tu kolosalne znaczenie - a i jeszcze umiejętność jej dysponowaniem.
Niestety, na pewno ani Ty ani ja nie doczekamy czasu, kiedy zupełnie swobodnie będzie można wyjechać na przysłowiową ulicę lub zwyczajnie poprosić administrację o zrobienie podjazdu akurat do naszego domu i to otrzymać. Ale pewnie jednak w jakiejś przyszłości i tak się zdarzy:)

Mnie też bywa niełatwo - bo też korzystam czasami i z wózka i z innych "pomocy ortopedycznych" Ale przekonałam się, że zdecydowanie szybciej udaje się załatwiać nawet takie sytuacje jak na lotnisku prosząc o pomoc, uśmiechając się i czekając, niż awanturując się (mniej czy bardziej podstawnie). Zdarzyło mi się napotkać (i wcale nie w Polsce lecz na Heathrow!) przedziwny opór ze strony obsługi lotu, ale uznałam, że to ich problem: jak i kim rozwiążą kwestię transportu mojego wózka. Zgodzili się, po kręceniu angielskim nosem, że skoro kupiłam bilet - reszta jest w ich gestii. Nagłówkowali się, ale dali radę:) A potem już tylko się uśmiechali:)

Ciągle jednak się trochę dziwię - czy naprawdę nikt z was już nie pamięta, co Polsce zrobiono przez ponad 40 lat rządów komunistów....? Jakie straszne krzywdy i zubożenie, których konsekwencje będą ponosić jeszcze nasze dzieci...? Jakim cudem ktokolwiek, nawet z kasą, miałby to cudownie uzdrowić w parę lat? Mówmy o tym, ale rzeczowo i konstruktywnie, zaczynając wprowadzanie zmian od najbliższego otoczenia. Reszta MUSI za tym pójść:)

To prawda,ze róznice w naszej niepełnosprawnosci rzutuja na nasz odbiór barier we wszystkich dziedzinach życia i dlatego bariery powiny byc likwidowane z myślą o osobach najciężej doświadczonych przez los, a wtedy i ci comaja trochę łatwiej też będą zadowoleni,ja od czasu choroby nie leciałam samolotem,ani nawet nie jechałam PKSem czy pociagiem,bo wiem,ze nie dam rady bez czyjejś pomocy,więc nie będę wypowiadać się na ten temat

> Dlaczego w jedną stronę 4 osoby niewidome poleciały bez problemu a z powrotem już nie mogły?
> Czy nie uważasz że to zbyt dziwne.

Uważam, że to jest dziwne. Ale kasjerka niekoniecznie ponosi odpowiedzialność za system komputerowy, a jest możliwe że w jedną stronę wszyscy polecieli bo np. ktoś uznał, że woli nie robić "dymu". Nie wiem jak było, więc jestem daleka od sądzenia kogokolwiek. Żeby nie było - sytuacja jest dziwaczna i raczej nieprzyjemna ale trudno mi to uznać samo istnienie takiego przepisu za rzecz bezwzględnie złą. Jeżeli zaś rzeczywiście istnieje taki przepis, to rozumiem, że załoga się do niego stosowała. Nie wiem, czy mówiłabym to równie spokojnie, gdybym przez taki przepis np. spóźniła się na ważne międzynarodowe spotkanie (ludzką rzeczą jest się wkurzyć), ale mam cichą nadzieję, że tak.

PS. Pan z wątku o Antybudynku ma pseudonim Kryspin, nie Krystian.

OK. Masz rację
Miłej nocki.