Indeks do wolności

                     Ze zgliszcz i ruin wznosiłaś Twój Dom,
                     Sukcesem, pracą, propagandą.
                     I było życie na duży kredyt,
                     A wszystko to potem przepadło.
                                     Wolności tabu w ukryciu tkwiło,
                                     W lasach przyjaźni jak zaklęte,
                                      I tylko wiatr nam dziś o nich powie,
                                      Że widział zbrodnie przeklęte.
                      Ruszyła młodzież orszakiem zwartym,
                      By uczćić Swięto Majowe,
                      Tam powiewały, podwójne flagi,
                      Braci przyjaciół i narodowe.
                                       Nikt nie doceniał, co to jest praca,
                                       A dziś już tego nie mamy,
                                       Więc zaciskajcie Polacy pasa,
                                        Fabryk już naszych nie mamy.
                       Przestał już istnieć przymus pracy,
                       I cały naród się wałęsa,
                       Jesteśmy woli krzyczeli „Asy”
                       A bezrobotni nie mają chleba.
                                        Ruszło wielu na służbę tanią,
                                        Poza granicę ojczyzny,
                                        Może przywiozą trochę pieniędzy,
                                        Albo na sercu rany i blizny.
                       Gdzie się podziały polskie fabryki,
                       Polskie budowy i polskie sklepy,
                       Czyżby je wywiał mafijny wicher,
                       Czy pokerzyści wpływowi.              
                                          Byliśmy w NATO i ONZ-ecie,
                                          Jesteśmy w UNII drodzy Polacy.
                                          Więc wyruszajcie posprzątać domy,
                                           Włochom i Niemcom drodzy Rodacy.
                        Obiecywanki jak puste pola,
                        Zostały gdzieś za nami,
                        A grabie grabią dalej wciąż,
                        Wszystko co jeszcze przed nami.
                                             Szliśmy piechotą na złote gody,
                                             Teraz pędzimy samochodami,
                                             Walczymy razem o wolność innych,
                                             Choć nic nie mamy sami.  
                        Nie chcemy żyć – by tylko być,
                        Liściem więdnącym na trawie,
                        Łachmanem obcym skórę kryć,
                        Złodziejom zdobić ich koronę.