Zgodnie z przepisami nie ma katalogu schorzeń i odpowiadajacych im stopni niepełnosprawności. Każdorazowo lekarz orzecznik ocenia stan pacjenta.
Przy orzekaniu o stopniu niepełnosprawności osoby, która ukończyła 16 rok życia,  bierze się pod uwagę:
  1)  zaświadczenie lekarskie zawierające opis stanu zdrowia, rozpoznanie choroby zasadniczej i chorób współistniejących potwierdzone aktualnymi wynikami badań diagnostycznych, wydane przez lekarza, pod którego opieką lekarską znajduje się osoba zainteresowana, oraz inne posiadane dokumenty mogące mieć wpływ na ustalenie stopnia niepełnosprawności;
  2)  ocenę stanu zdrowia wystawioną przez lekarza - przewodniczącego składu orzekającego, zawierającą opis przebiegu choroby zasadniczej oraz wyniki dotychczasowego leczenia i rehabilitacji, opis badania przedmiotowego, rozpoznanie choroby zasadniczej i chorób współistniejących oraz rokowania odnośnie do przebiegu choroby;
  3)  wiek, płeć, wykształcenie, zawód i posiadane kwalifikacje;
  4)  możliwość całkowitego lub częściowego przywrócenia zdolności do wykonywania dotychczasowego lub innego zatrudnienia - poprzez leczenie, rehabilitację lub przekwalifikowanie zawodowe;
  5)  ograniczenia występujące w samodzielnej egzystencji i uczestnictwie w życiu społecznym;
  6)  możliwość poprawy funkcjonowania osoby zainteresowanej w samodzielnej egzystencji oraz w pełnieniu ról społecznych - poprzez leczenie, rehabilitację, zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze, środki techniczne, usługi opiekuńcze lub inne działania.