Wklejam na końcu, bo temat stał się wielowątkowy mimo, że dotyczy tego samego, a wypowiedzi W-zet są jak widać: jedna pani drugiej pani na przystanku mówiła, że przed wojną to było dobrze, nawet piasek był lepszy. Na tym samym przystanku córka tamtej pani już we wieku mamy twierdziła, że za komuny to było dobrze, nawet piasek był lepszy, a sąsiadka jej mówiła...

>tor w-zetka Dodany 2014-03-23 09:56<
>Nieprawda. Decyduje ten szef tuman, a ten stary pracownik musi go słuchać. A w trosce o posadę nie oponuje.<
>Jakoś dziwnie????????<
>Za komuny ludzie też kończyli studia, jak nie wiesz, albo nie masz w otoczeniu takich ludzi, to Ci to uświadamiam. I wcale ich tak mało nie było. Poziom studiów był wyższy niż dziś.<

Nooo patrz…. Ty, wuzeta, a myślałam, że jak pisałaś o tak dobrym i solidnym „kształceniu za komuny” to wystarczyło do średniej szkoły
Tak, tak studiowali, a jakże. Najważniejsze były PUNKTY ZA POCHODZENIE! Pochodzenie „robotniczo-chłopskie” punktowane wysoko, oj wysoko. Następnie czy tatuś nosi czerwony krawat, mamusia udziela się na zebraniach czy jak to tam nazywano. Oceny miały mierne znaczenie. No i jak wtedy kształcono…. Jaką wiedzę przelewano…. Wykładowcy nie głupcy to świnki od rodziców przyjmowali no i mamy komunistycznych mgr
To przecież ci „dobrze, solidnie” kształceni w socjalizmie -  uczyli (nadal wykładają) tych wg Ciebie niedouczonych.

Ponad to pomyliły Ci się czasy. U Ciebie z tymi "branżowymi przywilejami" może i nadany przez KC Dyrektor "rządził". Moja wiedza nie pochodzi z netu i plotek od sąsiadek. Z tego co piszesz to jesteś bardzo daleko od obecnej rzeczywistości i tego co się dzieje wewnątrz samorządów i spółek faktycznie.

Podobno to jest wątek aktualnosci a nie bzdety kobietyA

Witam serdecznie,
Przez wiele lat przyglądam się temu, co dzieje się obecnie w tym Kraju, i z niecierpliwością oczekuję chwili, kiedy większość ludzi wreszcie zauważy, iż wszelkie działania rządu nie idą w odpowiednim kierunku. Bardzo wyraźnie widać ( przyglądając się temu, co dzieje się w sejmie ), iż dawno zaprzestano wywiązywać się z zdeklarowanych działań na rzecz Polaków.
Owszem, w tv zaczęły pojawiać się spoty społeczne dzieci niepełnosprawnych, jednak tylko po to, by prosić ludzi o datki ( 1% Vat ), i nic więcej. W sejmie zbyt mało jest przedstawicieli ze środowiska niepełnosprawnych. Nie mówię tu o reprezentujących niepełnosprawnych zdrowych osobach – gdyż to nic nie daje.
W Moim mniemaniu nie ma żadnej łączności niepełnosprawnych a rząd – niepełnosprawnych a sejm. To co przekazuje się w sejmie o sytuacji tej grupy społecznej Polaków, to li tylko papierowe bla, bla, bal. To nie ma nic wspólnego z rzeczywistością i realnym życiem osób zmagających się ze schorzeniami różnego kalibru.
W Moim odczuciu nadal istnieje „zażenowanie”, jakiś swoisty upór w przyznaniu przez rząd Polski, iż ten Kraj nie jest Krajem broniącym godności własnych mieszkańców. W jaką dziedzinę życia by nie zaglądnąć, tam jest wiele do zrobienia. Jednak jedną cechę jaskrawo widać u rządzących i odpowiedzialnych. Dużo gadania, mało roboty.
Moim zdaniem daleko Polsce do miana Kraju dbającego w należyty sposób o swoich mieszkańców. I to widać na każdym kroku. Grupa społeczna, która obejmuje tych najsłabszych, czyli rencistów / emerytów z głodowymi racjami finansowymi, niepełnosprawnych, żyjących z głodowych rent inwalidzkich naliczanych jeszcze „Bóg” wie przed iloma latami – owa grupa społeczna wciąż się rozrasta, i to widać.
W Moim odczuciu owy chaos w sytuacji socjalnej tej grupy społecznej jest właśnie na rękę rządzącym. Mam przykład obecnego przedstawienia w sejmie z udziałem rodziców i ich niepełnosprawnych dzieci. Czemu to ma służyć? Moim zdaniem to kolejna zabawa z manipulacją w tle. Gra o udowadnianie Kto ma gorzej a Kto lepiej? Komu bardziej potrzeba, a Komu mniej?
Osobiście brakuje tu Mi inicjatywy tych „wspaniałych” organizacji pozarządowych, które tak medialnie opiekują się ludźmi pokrzywdzonymi przez los. Jakoś ich nie widać. Tytułów owych organizacji można by mnożyć, tylko po co? One i tak nie mają najmniejszego pojęcia o tym, co dzieje się w czterech ścianach „niepełnosprawności”, „przewlekłych schorzeń”. Prezesi owych organizacji, stowarzyszeń nie pokazują się w takich miejscach – dla czego? Myślę, iż scenografia miejsca zamieszkania nie jest dla nich. To nie te progi.
W Moim odczuciu ludzie bezwiednie wdają się w przepychanki słowne co do kwestii, komu pomóc a komu nie. Myślę, iż po części jest to spowodowane ciągłymi, ciągłymi brakami. Spowodowane kończącą się cierpliwością. Spowodowane jest rosnącym poczuciem upokorzenia. Spowodowane jest rosnącym poczuciem braku wyjścia z sytuacji. Moim zdaniem to bardziej przypomina prawo dżungli: „ Jak nie Ja Ciebie, to Ty Mnie”.
Nigdy nie staram się budować Własnego zdania na tym, co jest w innych Krajach. Myślę, że to mija się z celem, gdyż w każdym Kraju panuje inna sytuacja, tak jak w każdej Rodzinie również. Jednak ze zdumienia wyjść nie mogę, czemuż to rząd Polski nie umie wyciągać wniosków z już sprawdzonych rozwiązań, nawet, jak by one stosowane były w innych Krajach. To jakby swoisty oportunizm osób decyzyjnych.
W Moim odczuciu inną kwestią jest podstawa finansowa. Wiele rozwiązań istniejących w innych Krajach nie mogą zaistnieć tu w Polsce, gdyż jeśli chodzi o uposażenie wielu Polaków ( rencistów / emerytów, niepełnosprawnych, przewlekle chorych, czy bezrobotnych ), uposażenie jest grubo zaniżone. Masę ludzi szarpie się z przeżyciem, nie patrząc nawet na leczenie. Znam wiele przypadków gdzie mimo recept nie wykupuje się leków, bo na nie, nie ma funduszy. A doskonale Wiem, jak działają takie twory jak opieka społeczna która działa na zasadzie: „udowodnij że potrzebujesz i nie masz, a my i tak damy to co chcemy.”
W Moim mniemaniu stwierdzenie „roszczeniowy, roszczeniowość”, już dawno straciło na wiarygodności. Dla Mnie takie określenie to właśnie sposób na zaprzeczenie przez osoby decyzyjne iż jest jakakolwiek potrzeba pomocy. Najlepiej powiedzieć: „jest Pan/pani roszczeniowa”.
W Moim odczuciu Społeczeństwo coraz bardziej zaczyna widzieć dysproporcje w stopniu życia rządzących a nimi samymi. Społeczeństwo zaczyna żądać tego, co się mu godnie należy – tak należy! – a nie prosić i prosić i prosić. I dostawać li tylko to, co spadnie z pańskiego stołu.
Pozdrawiam serdecznie.