> Jest tylko jeden sposób, by ludzie pracy skorzystali z szansy na poprawę swojego losu – jedność pracownicza. Tylko trzymając się razem robotnicy mogą przeciwstawić się burżuazji i skutecznie walczyć o godną płacę i godne warunki pracy. Od stu pięćdziesięciu lat związki zawodowe i partie robotnicze zmagają się z kapitałem.<
>Prywatyzacja majtku publicznego, ciągłe ataki na prawa pracownicze i na związki zawodowe poskutkowały spadkiem płac, bezrobociem i pogarszającą się jakością życia zwykłych pracowników, podczas gdy zarobki posiadaczy i kadry menedżerskiej przekroczyły pułap jakiegokolwiek wstydu. Kapitalizm coraz bardziej przypomina rzeczywistość XIX wieku. Dziś, tak i jak wtedy, człowiek pracy zmuszony jest posłusznie zginać kark i pracować więcej za mniejsze pieniądze, byle tylko zaspokoić stale rosnące apetyty na zyski. Los klasy robotniczej jest szczególnie ponury właśnie w czasie kapitalistycznych kryzysów, kiedy coraz większa część robotników musi stawiać czoła nędzy bezrobocia, a ci, którzy ostali się na swych miejscach pracy, muszą akceptować gorsze wynagrodzenia. Szczytem bezczelności jest, że w tej sytuacji kapitaliści domagają się jeszcze wdzięczności za to, że nie zwolniono wszystkich, a jednocześnie przerzucają na zwykłych ludzi koszta załamania gospodarczego. Grupka bogaczy doprowadza do krachu, ale to biedakom każą zaciskać pasa! W swym ideologicznym zalepieniu nie widzą chyba, że ich mentalność przemawia przeciwko nim samym. Bo nie jest tak, że kapitaliści są złem koniecznym.<
>Wielu ludziom socjalizm kojarzy się z ponurymi latami PRL-u.<
>A jak było w PRL? Klasa robotnicza nie kontrolowała produkcji, tylko wykonywała rozkazy biurokracji, która zastąpiła kapitalistów. Gdy zaś robotnicy próbowali wyrazić swój gniew, traktowano ich pałką po grzbiecie.<
>Prawdziwy socjalizm wymaga rzeczywistego uspołecznienia środków produkcji, a to oznacza, że: po pierwsze, kontrola nad zakładami pracy należałaby do samych robotników, którzy w sposób demokratyczny zarządzaliby swoimi miejscami pracy;<
>W ten sposób, zamiast rynkowego chaosu, którego koszta zawsze ponoszą najsłabsi, zamiast podporządkowywania całej gospodarki wyścigowi na oślep po zysk kilku „grubych ryb”, mielibyśmy system społeczny, gdzie produkcja faktycznie dąży w pierwszej kolejności do zaspokojenia ludzkich potrzeb.<
>Rzecznikom kapitalizmu taka wizja społeczeństwa nie mieści się w głowach. Nic dziwnego –przecież musieliby utracić swoją władczą pozycję. Dlatego nienawidzą tej wizji i starają się nam mówić, że jest to niemożliwe. Wymyślają różne powody: bo zwykli ludzie są za głupi, by zajmować się tak złożonymi sprawami; bo ludzie z natury dążą do konkurencji; bo demokracji nie można stosować do gospodarki; bo nie da się planować potrzeb; bo każda próba wprowadzenia prawdziwego socjalizmu doprowadzi znów do stalinizmu. Tymczasem demokratyczny socjalizm jest zarówno możliwy, jak i konieczny, gdy w życiu społecznym, politycznym i gospodarczym wszyscy od siebie zależymy. Aby wcielić tę wizję w życie potrzeba najpierw masowego zaangażowania w „rozbiórkę” kapitalizmu, a potem powszechnego udziału nas wszystkich zainteresowanych w demokratycznym gospodarowaniu zasobami naturalnymi, pracą rąk i pomysłowością. Jeżeli nie będziemy się angażować w sprawy, które nas dotyczą również na poziomie ogólnym, to władzę nad nami zawsze przejmą jacy „oni” – kapitaliści, rząd, biurokraci itp. Nasza wolność polega nie na maksymalnym uwolnieniu się od innych otaczających nas ludzi, ale na zdolności do szczęśliwego i dostatniego życia pośród innych, łącząc własne powodzenie z powodzeniem innych. Taki ma być socjalizm.<

>Mój Profesor matematyki kiedyś powiedział: "że ma takie metody nauczania matematyki wyższej, że nawet koń ją zrozumie". Ze względu na brak czasu, ja też posłużę się tą niezawodną techniką ("żeby nie pisać książek"): "WYJAŚNIENIE DLA KONIA". Zakładamy, że jakiś człowiek ma 10 tysięcy stacji benzynowych (lub sklepów lub innych..), które przynoszą mu określony zysk. Ile on potrzebuje domów? 1, 2, 5? Ilu murarzy zarobi? 1,2,5? I tyle. Co zrobi z nadmiarem bogactwa? Będzie budował imperium finansowe, bo nie jest w stanie wydać swoich pieniędzy, nawet po zaspokojeniu wymyślnych potrzeb. Czy jego pracownicy mogą wybudować sobie domy zarabiając 1500 zł brutto? HA HA HA A teraz zakładamy, że jest 10 tysięcy właścicieli pojedynczych stacji benzynowych (lub sklepów lub innych..), które przynoszą im określony zysk. Ile wybudują domów? 10 tysięcy? Może 20, bo trzeba pomóc dzieciom. Jak interes dobrze idzie to nawet 30 tysięcy. Ilu murarzy zarobi? 20 tysięcy? Murarze też chcą sobie budować i urządzać domy, bo mają sporo pracy i ich stać. Nawet swoim dzieciom mogą pomóc. Kupują samochody, ubrania i inne dobra.. O, inni zaczynają sprzedawać samochody, ubrania, to też ich stać budować domy.. O jej, nie ma bezrobocia, bo wszyscy są zajęci, pracują kupują, budują, jedzą w restauracjach, bo ich stać.. O jej, brakuje ludzi do pracy, bo wszyscy są zajęci.. Trzeba ludzi przyciągnąć do pracy. Tylko jak? Podnieść wypłaty, zaoferować inne świadczenia, bo nie będzie komu pracować.. "Koniec opowieści. dziękuje za uwagę. Możecie iść do domu." i dalej narzekać.. ALBO SIĘ PRZYŁĄCZYĆ I DZIAŁAĆ!!<