Poniżej zamieszczam jeden z ostatnich wpisów do mojego bloga.

Gdy czasem zwierzam się księżom ze swoich problemów zdrowotnych i psychicznych, na ogół słyszę tylko jedną odpowiedź: Weź swój krzyż i ofiaruj Bogu swoje cierpienie za Kościół i grzechy ludzi, albo w jakieś konkretnej intencji. Jest to postawa poprawna teologicznie i kiedyś tak robiłam, ale źle na tym wyszłam. Zauważyłam, że przy takiej ekspiacji moje dolegliwości się nasilały i często jeszcze bardziej cierpiałam, więc zaczęłam się zastanawiać:Dlaczego? Doszłam do wniosku, że propagowane przez księży ofiarowywanie swoich cierpień za Kościół jest bezsensowne, bo wprawdzie uśmierza ból istnienia, nadając mu sens i pozwalając go przetrwać, ale nie rozwiązuje problemów powodujących ten ból, a nadmierna akceptacja cierpienia prowadzi do postawy bierności i zaniechania rozwiązywania problemów. Traktuje się w ten sposób wiarę religijną jako kompensację złego losu, a nie jako ukoronowanie wartości moralnych prowadzące do rozwoju wewnętrznego.

Taka postawa powoduje konflikt wewnętrzny, polegający na jednoczesnym buncie i akceptacji cierpienia; człowiek jednocześnie nie chce i chce cierpieć, co prowadzi do nerwicy i masochizmu oraz uniemożliwia skuteczne leczenie. Przykładem jest moja znajoma, aktywistka grupy modlitewnej, która będąc w stanie klimakterium dostała psychozy i leczy się psychiatrycznie. Kiedyś polecałam jej jakieś zioła, a ona powiedziała mi, że nie będzie się leczyć, bo swoje cierpienie ofiarowała za córkę, więc jak może nie chcieć cierpieć? Będąc przed laty w szpitalu psychiatrycznym spotkałam dziewczynę ze schizofrenią, która swoją chorobę uczyniła sposobem na życie i misją ewangelizacyjną. Tak bardzo ofiarowała ją Bogu i tak zaakceptowała, że sama zgłaszała się do szpitala i nie chciała z niego wychodzić ani wracać do normalnego życia, tylko chciała cierpieć za grzechy innych ludzi. Czyż to nie są klasyczne przykłady masochizmu?

Poza tym taka postawa księży jakby zwalania ich od udzielenia konkretnej pomocy człowiekowi cierpiącemu. Zwracając się do księdza ze swoimi problemami, oczekiwałam konkretnej pomocy, jak poradzić sobie z samą sobą, a nie tylko rady, abym biernie znosiła swoje cierpienie w imię wyższych celów.

A przecież Ewangelia stawia na rozwój człowieka i ciągłe doskonalenie swojej osobowości. Jest przecież DOBRĄ NOWINĄ, a nie BOLESNĄ NOWINĄ! Dlaczego wobec tego nie propaguje się Ewangelii jako stymulującej, kreującej rozwój duchowy i przynoszącej szczęśliwą odmianę losu, tylko jako nieznośny krzyż i tragizm ludzkiego losu? Czy P. Bóg naprawdę chce, żebyśmy przeżywali tylko nieszczęścia i brnęli w patologię? Czy o taką ofiarę Mu chodzi? Czy ofiarowanie Bogu swego nieszczęścia, którego się doświadczyło z własnej głupoty, może być zadośćuczynieniem Bogu za Kościół? Czy można być zbawionym nie rozwijając się psychicznie i umysłowo? Czy świętość można utożsamić z rozwojem duchowym? Na ile nasz rozwój jest zależny od naszej wolnej woli, a na ile zdeterminowany naszym zdrowiem? Wsłuchując się w tą apoteozę ludzkiego cierpienia, mam wrażenie, jakby Kościół przedstawiał Boga jako okrutnika żądnego ofiar z ludzkich cierpień.

Mówi się często, że P. Bóg daje każdemu krzyż na jego miarę, taki, o którym wie, że człowiek może go znieść. Moja choroba świadczy o tym, że doświadczenia dzieciństwa przerastały mnie i były nie do zniesienia, skoro spowodowały takie następstwa. Zbawienie przyszło przez krzyż. Ogromna to tajemnica. Każde cierpienie ma sens, prowadzi do pełni życia - śpiewamy w pieśni religijnej. Ja wiem, że nie każde cierpienie ma sens i nie każde prowadzi do pełni życia. Na ogół cierpienia prowadzą do degradacji psychicznej i duchowej, do wypaczeń albo uwiądu osobowości, jak np. w chorobie Altzheimera. Niektórzy ludzie potrafią się rozwijać mimo poważnej choroby, czasem nawet zagrażającej życiu, inni, całkowicie zdrowi, gubią się i brną w jakiś ślepy zaułek swojej osobowości, co doprowadza ich do nerwic, uzależnień lub psychoz. I to nie tylko ludzie z bagażem nieudanego dzieciństwa. Od czego w takim razie zależy pęd do rozwoju wewnętrznego?