Oj Tadeusz , nie udawaj że nie wiesz. Ona mowi o tej trzeciej z prawej strony na 47 regale druga półka z dołu.

oj norbuś, norbuś wstrzymaj się z tymi dupami bo jak się znajdzie admin to cenzurę nałoży i koniec zabawy a już się zaczęło fajnie robić, ale ...
błękitny anioł chyba odleciał ale ktoś nowy może zacząć mącić

>mieć takie korzyści<

Norbi, skoro każdy z nas sam wybrał TO forum, to pewnie jakiś cel mu przyświecał?
Może te "korzyści", to takie, że spotka się drugą osobę niepełnosprawną z całą gamą zrozumienia wzajemnego ?
I, nie każdy ma t y l e czasu, aby biegać po forach w sieci i poznawać te lepsze, gorsze...tam gdzie biją lub tylko poszturchują

> Moje pytanie brzmi raczej czy znalazłaś miejsce gdzie tacy młodzi z niesprawnością pisza o tym otwarcie.  Gdzie nie boją się , gdzie nie wstydzą się zadać pytania na interesujacy ich temat?

Tak.

Pierwszym forum w języku polskim które odwiedzałam był IPON. Tam średnia wieku to sądząc po postach poniżej trzydziestki, jest sporo nastolatków.
Jest też OFON, którego składu wiekowego nie znam bo akurat nie czytam. Poza tym są fora tematyczne - bardzo dobrze mi się kiedyś czytało deaf.pl pomimo że nie jestem osobą niesłyszącą. Wreszcie, jedną z klasycznych przestrzeni mówienia o sobie są blogi. Bywa że przez jakiś czas obserwuję kilka naraz, najczęściej w związku ze zbiórkami pieniędzy na specjalistyczne leczenie. Poza tym, ze względu na drugi język, czytam też czasem po angielsku.

> Czy są tutaj?

Na pewno się pojawiali. Natomiast to forum generalnie dorobiło się innego towarzystwa wiekowo, zwłaszcza jeżeli mówimy o Kawiarence (trochę inaczej będzie jak sobie otworzysz dział Rodzice). Jest inna atmosfera. Nie spodziewałabym się nagłej eksplozji wątków od niepełnosprawnych nastolatków, i to nie tylko z powodów technicznych ale po prostu dlatego, że i w realu ludzie którzy mają koło pięćdziesiątki i ludzie którzy mają koło piętnastki rzadko ze sobą gadają, jak nie są rodziną. Inne perspektywy, inne potrzeby, inne wymagania. I zupełnie poważnie uważam, że wydzielanie miejsca przy stole na to nic nie poradzi. Fora to twory organiczne - "układają" się różnie, zależnie od tego jacy ludzie dane forum zasiedlą.

A co do ludzi z doświadczeniem - sama miałam w życiu kilka osób,  które uważam za mentorów w niepełnosprawności. Wszystkie w realu. Bo osobiście uważam że tworzenie takich relacji wyłącznie przez sieć jest prawie niemożliwe. Kiedyś trzeba się spotkać i popatrzeć sobie w oczy. Wiem też że co najmniej raz ja już zafunkcjonowałam w roli takiego mentora, choć mi z tym strasznie głupio (co poradzić, się starzeję ).

(oczywiście moje doświadczenie nie musi się pokrywać z doświadczeniem kogokolwiek innego)