Dobre;-)
Merytoryczne komentarze i tak trafiaja w proznie. Dlatego wole bawic die ironia.

>Dlaczego nie starasz się o bezpłatną rehabilitację domową ? Raz w roku 21 dni rehabilitacji domowej . Zapytaj, neurologa- u którego się leczysz, lekarza pierwszego kontaktu ...ale nie chwal się, że jeździsz na rowerze . >
Ty też kiedyś potrafiłeś, a ja jeszcze potrafię i też mi to kiedyś moja nie dobra koleżanka, choroba, zabierze, już się przygotowuję na to, bo jak już nie będę umiał jeździć na jednośladowym rowerze, to już sobie zaopatrzyłem w trójkołowy rower z elektrycznym silnikiem... I znowu pokonam moją koleżankę... No nie???

Mam atrakcyjne zawody, lecz nie atrakcyjny wiek i nie ciekawie wyglądające zdrowie a potencjalny pracodawca na to patrzy... Więc rozmowa kwalifikacyjna rozpoczyna się:  Ooo,  naprawdę z pana wielozawodowiec, praktyka dość nie zła. doświadczenie dobre, a jak dojdzie temat o zdrowiu, to już skończy się na uścisku ręki, i zapewnieniach ustnych, że będą o mnie pamiętać, bo dla mnie muszą przecież przystosować stanowisko pracy, a ja czekam i czekam, aż nie raz pojadę tam, za miesiąc to każą przyjść na następny, i tak mi zleci rok... Podobnie już doczekałem się plajty wielu firm a temu wszystkiemu, chyba winny byłem ja, że tak marudziłem szefostwu, że przez moje marudzenie splajtowali...    

Lidian. Cokolwiek się napisze i porówna, przyjmują niektórzy jako gloryfikację komuny, a TO NIE TAK. Staram się ciągle podkreślać, że nie jestem zwolenniczką powrotu komuny i trafia to w próżnię??? Jesli piszę, że nie popieram komuny, ale nie jestem zadowolona z dzisiejszego pazernego pseudo-kapitalizmu, to co chwilę pojawia się "chwalicie". Jakim cudem?
Nie można jednak komuny wymazać, bo była, ale dzięki Bogu w Polsce miała inny charakter niż gdzie indziej. Dzięki ludziom i naszej narodowej mentalności.
Wcześniej przed naszymi czasami był strach, owszem, znam to z opowiadań. Potem też pamiętam zamykane okna, gdy trwały "nocne Polaków rozmowy". Ale w tym powszechnym narzekaniu umyka jakoś walka komuny z analfabetyzmem (skuteczna), elektryfikacja wsi, melioryzacja pól, odbudowa z ruin miast. No pewnie, państwo musiało, bo propaganda działała i chcieli być lepsi niż "zgniły" Zachód. Mieliśmy przemysł znany w świecie, zakłady produkcyjne. dziś w wyniku niefrasobliwości mamy w większości kapitał zagraniczny. Czasy się zmieniają...też prawda, ale nie cała. Przerabialiśmy też zmianę ustroju bez żadnego doświadczenia.
Ocena, ta nasza, po latach też jest wybiórcza. Młodzi i gniewni, naładowani styropianowymi hasłami, umieją tylko zarzucać i wyzywać od komunistów i ubeków. Jakiś nowy reżim, czy co?! Rzeczywistość jest wielowymiarowa, a czasy dzisiejsze przez 25 lat nie doprowadziły do cudów. I to trzeba widzieć, tym bardziej, jeśli się jest ekonomistą z ambicjami (na przykład).
Co mają zrobić za ileś tam lat  nowe pokolenia, jeśli jedyne, co umieją, to krytykować, a nie myśleć o dobrych rozwiązaniach i ludziach słabszych?
Podawałam przykłady, że kiedyś można było dbać o zdrowie, o oświatę, o przemysł, o socjal, a dziś?
Od razu szereguje się wtedy takie przypomnienia do zwolenników komuny???? Stanowczo protestuję!

>..czy ktoś z Was wie , pamięta czy usłyszał od dziadków jak było wcześniej? Nie wiecie co to przesłuchania, rewizje, strach przed wywiezieniem na wschód. Wystarczyło, że się komuś nie spodobało jak patrzysz i doniósł odpowiednim służbom. Do dziś pamiętam z dzieciństwa jak mój dziadek w swoim jednorodzinnym domu słuchał Wolnej Europy z uchem przyłożonym do wyciszonego radia mimo iż za ścianą nie miał sąsiada. Strach, wszechobecny strach. Ludzie bali się bąka puścić. A niepełnosprawni ? Kto ich widział?

Lidian, widocznie do 1989 roku żyliśmy w dwóch różnych krajach. Nie muszę pytać rodziców lub dziadków jak było wcześniej. Na własne oczy widziałem zniszczenia wojenne, ofiary uznawanych dzisiaj za bohaterów "żołnierzy wyklętych", jak odbudowywano miasta i zakłady ze zniszczeń wojennych, budowano nowe zakłady, elektryfikowano wieś, likwidowano analfabetyzm, itp, itd. Widziałem jak Polska przeobrażała się z kraju rolniczego i zacofanego w kraj uprzemysłowiony. Bez strachu słuchałem Wolnej Europy, a nawet poprawiłem selektywność radia, aby ograniczyć zakłócenia. Wprawdzie nie mieszkałem w domku jednorodzinnym, ale w pałacu, co tym bardziej powinno interesować ówczesne władze. Choć moja rodzina z pewnych względów nie mogła po wojnie wrócić do kraju, nie miałem żadnych problemów z wyjazdami za granicę. Jeszcze za poprzedniego ustroju w muzeum w moim rodzinnym mieście powstała ekspozycja poświęcona dokonaniom mojej rodziny, a nawet ulicę nazwano imieniem mojego wujka. I nie należał do "żołnierzy wyklętych", ale walczył w kampanii wrześniowej, a później przy boku mjra Henryka Dobrzańskiego - "Hubala".
Dementuję również powszechną opinię, że osób niepełnosprawnych nie było widać na ulicy. Inwalidzi wojenni byli szczególnie widoczni na ulicy, bo albo poruszali się o kulach, albo na trójkołowcach poruszanych ręcznie. W byłej NRD produkowano spalinowe trójkołowce jedno i dwuosobowe. Ponadto większość pracowała w zakładach, o których wcześniej wspomniałem. Natomiast osoby z upośledzeniem znacznym i nadpobudliwe miały zapewnioną opiekę nie tylko w zakładach państwowych, jak również w ośrodkach prowadzonych przez siostry zakonne.

>Jak było tak super dobrze, to dlaczego ludzie walczyli o lepsze jutro?

Dlatego, że nie powiedzieli ludziom prawdy o tym, co będzie po tym, jak zmieni się system. Nie powiedzieli ludziom również przyczyn załamania się gospodarki i dzięki komu to "zawdzięczaliśmy". Jak zwykle zadecydowano za nas i bez nas. Później sami doprowadziliśmy do stanu, jaki mamy obecnie, bo Polak nie potrafi sam się rządzić, nie potrafi też uczyć się na błędach i jak przed szkodą, tak i po szkodzie głupi. Nie ja pierwszy to zauważyłem, ale Jan Kochanowski i choć było to dawno, nadal stwierdzenie to jest aktualne.