>inni potrafili sobie znaleźć sami pracę choć to nie łatwe,

Z całym szacunkiem, lecz ewidentnie to brzmi, jako sugestia. Sugestia, iż Inni potrafili - czyli dajesz mi do zrozumienia, iż ja nie potrafię. Jak i dodajesz: choć to nie łatwe, co zmienia całość sugestii, iż ja mimo trudności również mogę.

>Nic nie sugeruję. I myślę, że osoby bez kompleksów dobrze rozumieją, o co chodzi.

Nic nie sugerujesz, a jednak sugerujesz. Następna sugestia „Osoby bez kompleksów rozumieją, o co chodzi. Jasno dajesz mi do zrozumienia, iż Ja mam kompleksy. Tylko, dlaczego wypowiadasz się za „inne” Osoby. Czyżbyś miała na myśli „lotę, rogala czy amaliana”?.

> Jednak teraz rynek rządzi się innymi prawami, a ZPR nie przynosiły >zysków. W każdym razie nie wszystkie.

Rynek rynkiem, i można było znaleźć sposób na to, by ZPCH istniały nadal. O zyskach można by mówić, gdyby były to zakłady zatrudniające pełnosprawnych ludzi. Tu zatrudnienie było szczególnego rodzaju. Praca dla ON w takich zakładach była dla wielu czymś bardzo ważnym. Kontaktem z ludźmi, poczuciem przynależności, i przydatności. A tak, zlikwidowano wiele ZPCH i ON zostali w czterech ścianach.

> Nie sugeruję, że nie wiesz o czym mówisz, tylko że mówisz do nas >jakbyś tylko Ty o tym wiedział.

Błędne myślenie. Ja wyraziłem tylko własne zdanie. Nie ma dwóch jednakowych przypadków.

> Teraz każdy musi zadbać o siebie.
>Niewidomi mają większe możliwości niż dawniej. Mogą się uczyć , a >nie jak za czasów komuny w ZPC wyrabiać szczotki.
>Jest wiele niepełnosprawności pozwalających na pracę, kształcenie się >i w miarę "normalne" życie. I doskonale sobie zdaję sprawę jak wiele >osób potrzebuje pomocy.

Zadbać o siebie mogą Ci, którzy mogą pracować. Co do niewidomych. To prawda, że wyrabiali szczotki, ale między innymi. Niewidomi wiele rzeczy produkowali. To było nie opłacalne, a teraz „prywaciarze” robią to za nich, tyle, że zatrudniają zdrowych ludzi.
Co do kształcenia się – być może, jeśli chodzi o młodych i tylko niewidomych, a co, jeśli do dysfunkcji jest więcej?

>Jest wiele niepełnosprawności pozwalających na pracę, kształcenie się >i w miarę "normalne" życie.

Jest wiele, lecz to teoria na papierze. Inaczej, tylu nie siedziałoby „zamkniętych” w czterech ścianach, liczących tylko na pomoc Rodziny. Bo papier wszystko przyjmie, każde zobowiązanie – ale rzeczywistość….

Odp. na post Ioty:

> Pieniądze przekładane z jednego garnka w drugi (z budżetu do rencisty, od rencisty do budżetu w formie podatku, z budżetu do rencisty w formie kolejnego odcinka renty) nie podlegają rozmnożeniu.

Tego nie pisałam, ale jeśli to poruszasz, to dodałabym, że zgoda, ale powinny być dobrze zagospodarowane i nie trwonione. A ten 'garnek' jest dziurawy jak sito przez niegospodarność i nie tylko.

> Co do argumentu zasadniczego, że właściwą postawą jest nie wdzięczność, a posiadanie pretensji..

Napisałam "miej pretensje do państwa, które tymi funduszami źle gospodaruje. Mamy do czynienia z systemem, a nie z łaską."  Argumentujesz (w skrócie i uproszczeniu to podaję), że nie wszyscy się w ten system wpisali, ale się w nim urodzili. A poprzednie pokolenia to co? Chciały się urodzić w czasach wojny i ginąć? Więc jesli państwo, społeczeństwo taki system jaki jest, wymyśliło, to tez nie z łaski, tylko z zadań nowożytnego państwa to wynika. Trudno tu o wdzięczność bezpośrednią wobec społeczeństwa, które żyje wokół nas.
Jeśli podajesz rys historyczny, to owszem można czuć wdzięczność, że się nie żyje w tamtych czasach, ale wobec kogo? Raczej zgodnie ze swoim światopoglądem wobec Boga, Wszechświata, Bogów, Losu, Natury, Systemu Reinkarnacji itp., itd. do wyboru.
Jeśli z kolei się ten system młodym nie spodoba, bo istotnie się sypie, mają prawo go zmienić na lepszy lub gorszy. Trudno mi jednak czuć wdzięczność do ludzi chodzących wokół, do społeczeństwa tego zdrowego, bo patrząc bez emocji i tego poczucia 'wdzięczności', zauważ, że raczej dobrowolnie nikt by nie płacił rent, emerytur i socjalu dla wszystkich potrzebujących. Po to właśnie jest system państwowy, żeby było bez łaski. A jak jest bez łaski, to trzeba wymagac, aby to było dobrze zrobione.
Przedmiotem naszej różnicy zdań jest słowo "wdzięczność". Na nie się żachnęłam, bo wdzięczność wg mnie jest odczuciem bardziej konkretnym, skierowanym do konkretnego człowieka, za coś czego nie musiał zrobić, a zrobił.
Podatki każdy musi płacić, a państwo musi nimi dobrze zarządzać. Czy dobrze zarządza, to już wiemy, że to inna bajka, nie rozpraszajmy się. Trzymajmy się tematu, czyli 'wdzięczności' wobec anonimowego społeczeństwa.
I tu znowu muszę powtórzyć, że mogę być wdzięczna (....do wyboru), że urodziłam się w takich czasach, że to, co ja kiedyś wypracowywałam dla innych teraz dostaję w drodze "łańcuszka systemu" od innych.
Że w przyszłości zabraknie młodych na świadczenia dla obecnie pracujących też bym się z góry nie załamywała. Są państwa, które mają mniej ludzi w wieku produkcyjnym, a system socjalny lepszy. Emigranci  będą, którzy zechcą pracować w Polsce. Byle Polska się rozwijała, pozwalała zarobić, a potem nie gospodarowała dziurawymi garami.
I tym porównaniem niczym klamrą spinam post, żeby na pobocza nie wejść.

Odowiedź dla Autor lidian Dodany 2014-06-27 10:06

>To ja Tobie powiem inaczej. Gdybyś był sprawny i zdrowy, to czy z dobrego serca otwierał byś >zakłady dla ON i dopłacał do nich? A z czego byś dopłacał , gdyby żaden zysku nie przynosił? Pomyśl.

W dzisiejszym czasie, nie byłoby problemu stworzyć ZPCH dla Osób niepełnosprawnych. Skoro miałbym na to środki, zapewne „przynajmniej”, próbowałbym poznać dogłębnie możliwości ON (bo zapewne niektórych), i skonfrontowałbym to z rynkiem pracy.
Nie uwierzę, iż ludzie, którzy zajmują się biznesem w dzisiejszym czasie, mają możliwości, finanse, nie mogą stworzyć dla ON miejsc pracy. Na Twoje pytanie odpowiadam: TAK. Gdybym miał środki na to, gdybym miał wiedzę w tej dziedzinie, próbowałbym. Jest wiele czynności, które On mogą wykonywać.
Tak czy siak możliwości dla posiadających środki jest wiele, myślę jednak, iż brak po prostu dobrej woli. Najlepiej się odwrócić i udać, że nie ma problemu.

>Czyli Ty wyrażasz własne zdanie, natomiast ja robiąc to samo błędnie myślę. Ciekawe.

Nie "lidian", lecz skoro ja opisuję jakąś kwestię tak, jak ja to widzę, to Ty kontrujesz, iż "po co ja piszę o tym, skoro wszyscy o tym wiedzą". Być może wiedzą, lecz czy z tego powodu mam o tym nie pisać?

> Bo to im się lepiej opłaca.

No i o to chodzi. Ten sam asortyment ten wam rynek – a zdrowi ludzie. To zawsze będzie się opłacać. Tyle, że nadal problem pozostaje. To w czystej postaci „ignorancja” w kierunku ON. Dzisiaj przy takiej technice, takim rozwoju nauki, nie uwierzę, że nie ma sposobu by stworzyć firmy zatrudniające ON.

> Wiem jak jest, ale wiem też , że w niektórych ludziach wytworzyła się >postawa roszczeniowa, czyli jestem ON , to należy mi się to i tamto.

Droga „lidian” „postawa roszczeniowa” to właśnie bariera, jaką zaczęły stawiać od wielu lat urzędy, i wielu właścicieli firm. Stąd tak wielkie problemu z zatrudnieniem ON na rynku pracy.
Co do postawy, co niektórych On zapytam Cię, czyja to wina? Osób, które od wielu lat żyły w czterech ścianach. Mogę tu przytaczać dziesiątki przykładów na to, jak „widziana” była niepełnosprawność, jak „widziany” był Człowiek z niepełnosprawnością szukający zatrudnienia.
Lata odosobnienia od pracy, lata walki z chorobą, która niemal wypełnia czas „wielu” nie daje szans na to, by nagle każda Osoba z niepełnosprawnością przestawiła się na super-hiper zdolną do pracy. To właśnie dla tego, by zepchnąć wielu niepełnosprawnych z rynku pracy, zaczęto oskarżać ich o „roszczeniowość”. To stało się „przekleństwem” dla wielu. Dlaczego? Gdyż dzisiaj łatwiej o wiedzę w kwestii praw, jakie ON mają w dzisiejszym czasie, a których skutecznie odmawiano niegdyś. Wielu drażni fakt, iż ON już wie, o co może prosić, a co mu się należy. Tak „lidian” należy. I nie oburzaj się, gdyż On mają własne prawa. Nie tylko Ci, którzy mogą pozwolić sobie na pracę.

> to nie znaczy, że mam wykorzystywać niepełnosprawność tam, gdzie >jeszcze daję radę i mogę być pomocna.

A kto wykorzystuje „lidian” niepełnosprawność? Znowu sugestia. W każdej grupie społecznej są trzeźwo myślący ludzie, jak i tacy, którzy wykorzystują to i owo, z „niecnych” powodów. Lecz, czy to znaczy, iż wszyscy tak czynią? Nie sądzę. Fajnie, że możesz być pomocna, że los dał Tobie taką szansę. Lecz jest wielu takich, którym los nie dał szansy (nie mówię tu tylko o sobie – bynajmniej).

>Wczytaj się więc w posty na forum, jak wielu dzielnie daje radę i nie >jęczy nad swoim losem.

Dziękuję Tobie za uwagę i za kolejną ocenę. Bynajmniej ja nie „jęczę”, jak raczyłaś się wyrazić. Nie będę „wczytywał” się w posty o których wspominasz, iż gdyż wystarczy mi własne życie. Przykro słuchać, iż właśnie Ty, Ty która sama twierdzisz, iż pracowałaś w Służbie Zdrowia stwierdzasz, w odniesieniu do ON, że „jęczą”. To przykre.
Reasumując, czy to się komu podoba czy nie ON mają własne prawa (choć jest ich coraz mniej). Nie każdy „może” szukać, załatwiać, podjąć, pracować w takim zakresie, jak Ci ON którzy pracują w firmach, gdzie zatrudnia się zdrowe Osoby. Zrozumieć należy też, iż nie każdy Człowiek jest w stanie, po wielu, wielu latach wskoczyć na rynek pracy i dać sobie radę – niczym „Rambo”. Bo to bzdura. I nie okłamujmy się „lidian” racz zauważyć, iż za niepełnosprawnością (szczególnie tą wieloletnią, poważną), w parze idzie psychika ludzi. To ona często odcina skutecznie Osoby, które mogłyby cokolwiek robić, ale tylko w ZPCH, miejscach gdzie potrzebują pomocy (nie takiej, jak w firmach, które zatrudniają ON li tylko do czasu trwania refundacji.
Nie każdy „może” , nie każdy „umie”, nie każdy ma „warunki”. I mówić, iż ON są „ROSZCZENIOWI” to hipokryzja, gdyż tak twierdzą Ci, którzy usilnie odmawiają praw ON, którzy nie widzą problemu, którzy wciąż wymyślają „bariery” typu: On muszą się uczyć! On muszą, muszą, muszą. A gdzie szkolenia w każdym mieście? Szkoły? Dla kogo? Dla ludzi już walczących z bólem, wydłużającą się listą tego, co nie da rady? Z rosnącym upokorzeniem, bo „roszczeniowy”?
„lidian” Czy Ty zdajesz sobie sprawę, jak działa na ON takie stwierdzenie „roszczeniowy”. To jest upokorzenie, upodlenie, zaprzeczenie niemocy, prawdomówności, godności. Możesz pracować okay, lecz nie każdy ma taki luksus. I nie mów mi, iż „jęczę” lub „roszczeniowy” bo ja bardzo chętnie zamieniłbym się z każdym zdrowym, i oddałbym mu to, z czym ja walczę, jak i wielu On w mojej sytuacji.
Państwo Polskie, jak i Rząd Polski ma obowiązek wobec wszystkich Obywateli tego Kraju bez wyjątku. Czy jest chory czy zdrowy. Czas wreszcie zrozumieć, iż ON to również ludzie wartościowi, choć niepełnosprawni. Mają prawo do godnego życia, poszanowania i mają prawa.

Uważam, iż powodem większości wypadków samochodowych, jest zbyt łatwa możliwość otrzymania prawa jazdy, jak i znikoma konsekwencja, jeśli chodzi o przestrzeganie wyuczonych kwestii doń przynależnych.
Myślę, że młodzież zbyt łatwo otrzymują szansę posiadania własnych czterech kółek, często nie mając pojęcia o odpowiedzialności, jaka wiąże się nie tyle z posiadaniem własnego samochodu, lecz z samą jazdą.
Myślę, iż taka kwestia, jaką winna być „kultura jazdy” , dawno już zanikła w całej masie „szpanu, pokazu, jak i braku wyobraźni”. Dorzucić do tego fakt, iż ostatnio posiadania własnego samochodu staje się „modą”.
Tak, jak „modą” stało się, zmienianie dziewcząt w bardzo młodym wieku w rewię „małych starych” potocznie mówiąc. Tak u chłopców wyrabia się pogląd, iż posiadanie własnego samochodu – to jest coś.
Kogo tu winić? Nie wiem, czy w ogóle można tu mówić o winie. Sądzę, iż zmianie ulec winna w przód mentalność ludzi. To „ona” kształtuje poglądy i podejście do życia. Zatem myślę, iż warto zastanowić się (rodzice), czy, aby bardziej się opłaca, by dziecko było dzieckiem. Jednak dorastający młody człowiek, winien być uczony konsekwencji swoich decyzji. Gdyż, jak na razie na drogach rządzi brak wyobraźni i głupota jadących, jak i umożliwiających tę jazdę.
Myślę, że odpowiedzialność leży po wszystkich stronach.

>Z przykrościa stwierdzam Zygmunt ze nie masz racji.Posiadanie >prawka to nie taka bułka z masłem ,pewnie za twoich czasow to była >proscizna ale nie dzis.

Zastanawiam się, co jest ważniejsze, jeśli chodzi o kursy. Fakt, iż są one trudne? Skomplikowane? Złożone?, czy fakt, podejścia do nich? Przyswojenia?, Odpowiedzialności w stosunku do nich? I myślę, iż podstawą jest powaga, konsekwencja, odpowiedzialność. Myślę, że żadne zasady nic nie dadzą, jeśli Osoba zdobywająca prawo jazdy, była świadoma, czym jest owo „prawo jazdy”. Sądzę, iż zbyt często traktuje się „prawo jazdy”, jako zwykły dokument umożliwiający prawo do jazdy samochodem. Jednak w moim przeświadczeniu „prawo jazdy” nie jest li tylko owym dokumentem umożliwiającym jazdę samochodem. Moim zdaniem dokument ten, to całość wiedzy przyszłego „kierowcy”. To, cała wiedza, stwierdzająca jakim kierowcą ja jestem. Nie dla innego, czy innych, lecz dla siebie. Gdyż „dla siebie” przekłada się na „dla innego, innych”. Tak myślę.

> Oczywiscie rozwazac mozesz twoje prawo,jednym podstawowym >PRZYKAZANIEM powinno byc noga z gazu i to bezwzgledu na wiek.

To zasada w bardzo dużym skrócie, lecz to nie wszystko. Zdecydowanie.

> Jezdze po swiecie i na wschod i na zachod i kolosalna roznica miedzy >zachodem a wschodem gdzie kazdy mysli ze mu wszystko >wolno.Mysle ze Nachbar potwierdzi moje słowa,ze jazda po >Niemczech,Austrii czy skandynawii to luksus i nie chodzi wcale o >drogi.

Nie umiem powiedzieć, jak jest gdzie indziej. Jednak coś w tym jest.

> Starzy kierowcy nie sa nic lepsi ani w predkosci ani w zawiadiactwie a >jeszcze dodac rutyne i pewnosc siebie to strach sie bac.

Niewątpliwie. Myślę, że wiek nie ma tu nic do rzeczy. Moim zdaniem odpowiedzialność i konsekwencja, jak i „kultura jazdy” ma bezpośredni związek z tym, jakim kierowcą będzie przyszły adept nań, jak i, jakim kierowcą jest już kierowca wieloletni.
Również ważnym aspektem (jak sądzę), są predyspozycje przyszłego kandydata na kierowcę. Innymi słowy, czy nadaje się na kierowcę, czy też nie. Charakter, a ściślej, co niektóre jego cechy winny eliminować otrzymanie „prawa jazdy”. Mam tu na myśli: stan zdrowia (fizycznie ale i psychofizycznie).
Tak myślę.

Zobaczcie na co wpadli w Irlandi Półnoscnej. Szok!!!!

Kierowco zwolnij! Przejmująca kampania w Irlandii Północnej

http://wiadomosci.onet.pl/swiat/kierowco-zwolnij-przejmujaca-kampania-w-irlandii-polnocnej/ql178

To przerażające.

>Na zakończenie klipu dowiadujemy się, że w wyniku zbyt dużej prędkości, od 2000 roku w Irlandii >Północnej, zginęła cała klasa dzieci. Lektor stanowczym tonem zwraca się też do kierowców, że >powinni się wstydzić, jeżdżąc za szybko, ponieważ konsekwencji brawurowej jazdy nigdy nie da się >przewidzieć.

Masz rację "nachbar". Również sądzę, że zbyt łatwo i każdemu przydziela się prawo jazdy. Jak tylko w jakimś stopniu zaliczy - można jeździć. I są tego skutki.
Kultura jazdy, odpowiedzialność winny kroczyć wraz z predyspozycjami zdrowotnymi, psychofizycznymi, jak i psychtechnicznymi. Nie wiem,  czy obecnie kandydaci na przyszłych kierowców są badani pod tym kątem. Nie każdy nadaje się na kierowcę. Sam test z prowadzenia pojazdu,  jak i przepisów to grubo za mało. Ścisłe i szczegółowe egzaminy na prawo jazdy - to zabezpieczenie i kirowcy/ców, jak i pieszych. Nie sądzę by tu miała coś do rzeczy płeć. Ważne, co jest w głowie,  jak i podejście do tematu. Powaga, odpowiedzialność, predyspozycje, wiedza. To winno być ostro i konsekwentnie badane.
Nieraz jestem w różnych pojazdach, i ciarki mnie przechodzą, jak podczas jazdy kierowca,  albo pali papierosa,  albo skupia się bardziej na rozmowie z pasarzerem niż na tym,  co przed nim, lub rozmawia przez komórkę. Wiele razy zwracałem im uwagę w takich przypadkach. To, co usłyszałem,  świadczy o tym,  że nigdy mieć prawa jazdy nie powinni.

Bardzo łatwo jest sprzedać ziemię polską tylko dlatego, iż kupujący ma pieniądze. Jednak obawiam się, iż któregoś dnia spojrzymy przez okno, a za nim będzie obca ziemia. 

http://moto.wp.pl/kat,45754,title,Od-1-lipca-wymiana-kart-parkingowych-dla-niepelnosprawnych,wid,16720561,wiadomosc.html?ticaid=112ffc&_ticrsn=3

>Zygmuncie, spróbuj czasami obejść temat. Ludzi nie zmienisz, możesz tylko siebie.

To prawda – nie zmuszę. Starałem się tłumaczyć, iż obraźliwe wycieczki personalne nikomu tu nie czynią korzyści, a jedynie psują atmosferę. Nic nie dało. Próbowałem ignorować agresywne obraźliwe wpisy i również nic nie dało.
Jednak tak sobie myślę „Sonko”, iż milczenie, omijanie nic tu nie da. Obraźliwe zwroty, chamskie wyrażenia, wycieczki personalne tego samego zabarwienia, winny napotkać opór Nas tu wszystkich piszących. Tylko w taki sposób można jednoznacznie przeciwstawić się takim działaniom. Myślę, że „chowanie głowy w piasek” i udawanie, iż nic się nie stało, daje tylko siłę takim zachowaniom.
„Sonko” naturalnie, że pracuję nad sobą i zmieniam się nieustannie. Staram się (co wielokrotnie podkreślałem) prezentować własne zdanie w temacie), jak i staram się usilnie unikać „tykania” Osób tu piszących w sposób iście negatywnie – prywatny. To nie dopuszczalne.
Ja również jestem za różnorodnością tematów na tym forum, ale i jestem za odpowiedziami ściśle w tych tematach. Bo, jak na razie wątki mają tematy – lecz li tylko z początku, w dalszym ciągu….

>Nie chce mi się na forum wchodzić....stało się monotematyczne, strach się bać napisać cokolwiek...

A nie potrzebnie. Bardzo proszę „Sonko” zapodaj jakiś ciekawy temat, a od wypowiedzi się zaroi – byle w temacie.)

>Chciałabym więcej tematów z codziennego życia, zrozumienia - >takiego, jakie było wcześniej.

Nie ma sprawy.

>I...nie każdy ma tyle czasu, aby odpowiadać na każdy post długimi >wypowiedziami....Chciałabym wpaść - >"zobaczyć", że moi znajomi >są...uśmiechnąć się do nich czasami tylko...to mi wystarczy w tym biegu życia, bo >daje dużo informacji o nich już....Są!

Droga „Sonko” to Ty decydujesz, co czytasz? Co piszesz? Ile piszesz? I czy odpowiadasz na każdy, czy tylko interesujący Cię post. To zrozumiałe. Twój wybór. To tylko od Nas tu piszących zależy atmosfera forum, jak i to, iż jesteśmy.
Pozdrawiam serdecznie )))