Ty bys się źle czuł, jakbyś nie starał się miećostatniego zdania? sam się wysil i odpowiedz na pytanie skoro tak Ci brakuje odpowiedzi

>To fakt. Ostatniego posta Boginka pisała bez emocji. To tak na marginesie.
>A tak na ogół, tematem jest: "Dlaczego ludzie sami się ośmieszają?"  Wychwalanie Boginki i tłumaczenie z niemieckiego na polski  nie wyjaśnia przyczyn samo ośmieszania. Potwierdza jednak wnioski, do jakich doszła autorka tematu.>

JESTEŚ NACHBAR PO PROSTU ZŁOSLIWY(A) CZY TY ROZUMIESZ ŻE KRYTYKUJĄC TYLKO INNYCH SAM(A) SIĘ OŚMIESZASZ...

Wprawdzie odpowiadasz nie mnie, a maltabar, ale skoro interesuje Cię dyskusja ad rem, proszę bardzo:

Dla mnie przed dlaczego są dwa inne pytania:

- o jakich ludziach mówimy
- czy rzeczywiście się ośmieszają (czy istnieje co do tego powszechna zgoda)

Te pytania są moim zdaniem ważne. Z bardzo prostego powodu - "ośmieszenie się" jest samo w sobie na tyle niekonkretnym określeniem, że daje się zastosować do wszystkich i wszystkiego. Dla kogoś ośmieszające może być podawanie jakichś informacji, dla kogoś innego czyjś światopogląd, dla kogoś jeszcze niedostateczne (w porównaniu do czego?) zaprezentowanie się publicznie. Każdy z nas ma inną skalę takich zachowań i co innego go interesuje. Dlatego nie ma, moim zdaniem, sensu dyskutować o tym na takim poziomie ogólności, że obejmujemy dyskusją całe 6 miliardów ludzi. Nawet circa 40 milionów Polaków traktować łączne bym nie chciała.
Dopiero po ustaleniu o kim mniej więcej mówimy, można zacząć się zastanawiać nad powodami, bo one też zależą od osoby i jej relacji z otoczeniem. Być może przyczyną "ośmieszenia się" pani Kowalskiej jest po prostu to, że nie umie się dogadać z otoczeniem i otoczenie odbiera jako godne śmiechu coś, co ona robi na serio i z godziwym przekonaniem. Może przyczyną tego, że Iksiński wydaje się Igrekowskiemu śmieszny (być może z wzajemnością) jest to, że stoją po dwóch stronach ideologicznej barykady i nijak nie mogą obdarzyć się wzajemnie szacunkiem? Może powodem czyjegoś "ośmieszenia się" jest to, że ma o sobie wyższe mniemanie niż otoczenie (jeśli tak, dlaczego?). Być możesz wreszcie, ktoś rzeczywiście palnął głupotę (uznawaną powszechnie, a nie tylko przez jakiegoś Iksińskiego) ale tu znów dlaczego - nastąpiło nieporozumienie? Ma taki charakter? Jest chory (o tym powodzie nie należy zapominać)? Zabrakło mu mądrości? Jest w takim wieku? Są dziesiątki takich pytań i potencjalnie setki odpowiedzi.
Uogólniając, uważam że dość często przyczyną "ośmieszenia się" (czy też może właściwej "bycia ośmieszonym w czyichś oczach") jest zupełnie subiektywna ocena w relacji dwóch osób. Np. moja ocena czyichś poglądów (jako śmiesznych lub nie), umiejętności (jako wystarczających lub nie), nasza wzajemna zdolność do porozumienia się. Stosunkowo moim zdaniem rzadziej jest to kwestia powszechnie uznawanej głupoty, którą ktoś zrobił/powiedział/reprezentuje. A i wtedy może być trudno powiedzieć dlaczego tak właściwie wyszło: w dobrej wierze, z chęci bycia obiektem zainteresowania, z braku umiejętności, z powodu charakteru itd.
W internecie odrębną kategorią jest "prowokacja" czyli sytuacja, w której osoba doskonale sobie zdaje sprawę z tego jaki efekt chce wywołać i świadomie do niego dąży. W tym przypadku dla odbiorców jest to ośmieszenie się (ale głupie poglądy, co za pisownia itd.) natomiast prowokator bynajmniej nie uważa się prawdopodobnie za ośmieszonego (bo wie, że jest inny niż się przedstawia). To czy prowokacja jest czy nie jest ośmieszająca dla prowokatora jest kwestią osobistych systemów wartości wyznawanych przez obserwatorów prowokacji (dla jednego czyn X będzie doskonałym żartem, dla drugiego zupełną głupotą).

Celowo i z rozmysłem abstrahuję w tych rozważaniach do tego forum i jego użytkowników. Dyskusje ad personam uważam za zupełnie bez sensu (dla siebie przynajmniej).