"Każdy medal ma dwie strony". Pewnie każdy, kto ma dzieci będzie chwalił własne decyzje.

To może zanim Iota coś powie, posłuchaj co ma do powiedzenia doświadczony "praktyk-teoretyk"

> Szkoły w okolicy w rankingach wypadają dramatycznie (wiadomo: Wola:))

Jeśli środowisko jest niskich lotów, to niestety, warto poszukać lepszej dzielnicy.Masz dwa lata na rozpoznanie i pamiętaj szkoła może być super, a możesz trafić na nieudolnego nauczyciela i odwrotnie.
Najlepiej mieć takich znajomych, których dziecko już przeszło cykl nauczania wczesnoszkolnego z konkretnym nauczycielem i po tym dziecku widać, że z korzyścią.

> Przedszkolanka mi mówi: niech Pan nie da dziecka na zmarnowanie i wyśle do prywatnej bo w publicznej będzie rysować szlaczki

Rzeczywiście przedszkolanka, bo nauczyciel w p-lu nie lekceważyłby przygotowania grafomotorycznego dzieci. Każda szkoła zaczyna od szlaczków. Jest to czas wyrównywania  poziomu i przygotowania uczniów do wprowadzenia nauki pisania. Nawet najsprawniejszy uczeń ma wtedy co robić, bo te ćwiczenia są urozmaicone, a nauczycielom w prywatnej szkole też nie wolno przejść do następnego etapu nauki, gdy Twoje dziecko będzie geniuszem, a większość nie. Trzeba etap szlaczków przetrzymać. Zdolniejszym nauczyciele rozdają wtedy karty pracy dla dzieci zdolnych (bardziej skomplikowane zadania).P.s. Jesli wpadniesz na pomysł uczenia pisania, poczytaj koniecznie o tzw. pisaniu łącznym.

> a moja mała liczy do 16 przy normie 4 i zna wszystkie litery - pochwalę się a co

Będzie więc czytać i liczyć już na początku klasy pierwszej. Ma to dobry aspekt, bo będzie prawa ręką nauczycielki. Przy takich zdolnych i aktywnych (to ważne)dzieciach, zyskują słabsi uczniowie. Niestety żadna szkoła nie jest nastawiona na pracę indywidualną z dzieckiem zdolnym. Często takie nad wyraz zdolne dzieci równają w dół, a nawet 'siadają'. Dlaczego? Bo nabywają poczucia, że wszystko potrafią i bardzo często instynkt dążenia do wiedzy, uczenia się powoli się rozmywa, pogrąża w przeciętność, a nawet później pojawiają się w kłopoty z nauką.
Ważniejszą rolę będzie więc odgrywał klimat domu niż szkoły, bo szkoła nie postawi wyżej poprzeczki niż obowiązujący program.
Jaka na to rada?
Pomagał takim dzieciom przeskok z klasy pierwszej do trzeciej, tylko pod warunkiem dojrzałości emocjonalnej. O tym jednak w czasie, gdy dzieci idzie w wieku 6 lat do szkoły, można zapomnieć. No, ale jeśli,to takie dziecko ma wreszcie co robić w szkole i się nie nudzi. Następny skok to był kiedyś z czwartej do szóstej. Dziś nie wiem, czy w ogóle pozwalają zdolnym ponad miarę uczniom na taki tryb.
czy nie lepiej kształtować i rozwijać w tym czasie inne zainteresowania i zdolności?

> Chwalą tę szkołę (...)

Rogal zobaczyłam, co tam w trawie piszczy i pomijam aspekt, że to szkoła katolicka, niech sobie jest. co tam mi do tego.
Ale jeśli tam nauczyciel dla maluchów przygotowuje akademię pod dowództwem(!) Wychowawczyni, a sam apel ma 38 minut drętwoty reżyserskiej, którą z trudem by wytrzymali uczniowie klas VI, to daj sobie luz. Bo to pewnie nie wyjątek taki profil edukacji.
https://www.youtube.com/watch?v=ry2QSI2xVts&feature=youtu.be
A problem historycznie jest zbyt poważny i złożony w odniesieniu do percepcji uczniów klas nauczania wczesnoszkolnego. Koniec,kropka.
I znowu: można sobie w luźnej rozmowie pogadać z dzieckiem już wcześniej, ale nie tak. I te mundury, atrapy pistoletów - pomyliło się pani, niech idzie do wojska.

I ostatni aspekt. Moim zdaniem dobra(!) szkoła miejska jest lepsza od jakiejkolwiek prywatnej.
W starszych klasach uczniowie sami tam zaniżają poziom, bo jak im się nauczyciel (wymagający) nie podoba, to  go zmieniają. nauczyciele to wiedzą, wiedzą też, że mają pracę za czesne i każdy wydalony uczeń to być, albo nie być szkoły. Tyle pisałeś o prywatnej edukacji, dostrzegałeś minusy i co? )) Zmienia się opcja widzenia?
Daj córce pożyć normalnie, naucz ją rozróżniać, obserwować, klasyfikować i wybierać.
Klosz nie da wiele, bo nie zna życia, kto nie służył w marynarce - myśl (trochę!) kategorią tego żartu. Jeśli się przebije w naszej rzeczywistości, będzie naprawdę dobra, czego małej już teraz życzę.
I trzymaj ją z daleka od.........rocznika statystycznego!!!

> Może Iota się wypowie?

Erm.. może jeszcze mam mieć zdanie o balecie i balansowaniu na linie? Ja nie mam latorośli, więc nie wiem, czy Ci coś ta opinia pomoże.

Dawno, dawno temu chodziłam doi zwykłej państwowej szkoły podstawowej. Rzeczywiście nie są to warunki, w których się dzieci ciśnie do wyników, ale mnie to nigdy wtedy nie przeszkadzało, a miałam do nadrobienia kwestie integracji z otoczeniem. Ogólnie wspomnienia ma raczej pozytywne.

Znajoma z liceum kończyła szkołę prywatną i z jednej strony bardzo sobie chwaliła organizację nauki, ale z drugiej miała poważny problem z tym, żeby się potem odnaleźć w państwowym liceum (bo okazało się, że matematyka na poziomie licealnym jej nie idzie, a szkoły w sumie nie obchodzi jak ona tę wiedzę zdobędzie - ma być zdany sprawdzian i tyle). Nie wiem, czy należy to uznać za wadę, czy za zaletę.

Podobno, wedle jej własnej opinii (na ile ją jeszcze pamiętam), szkoły prywatne mają tę specyficzną cechę, że tam, jednak panuje - w wyższych klasach, inny klimat społeczny. Pójście do szkoły prywatnej oznacza jednak auto selekcję - tam są tylko dzieci takich rodziców, których stać i możesz oczekiwać, że to będzie miało znaczenie.

Gdybym miała sobie na głos myśleć, to tak, że szkoła państwowa nie musi dzieciaka zmarnować, pod warunkiem że dziecko swoje talenty rozwija poza szkołą. Mogłabym se pofilozofować coś więcej, ale nad cudzymi dziećmi filozofować nie wolno.