Z tymi dziećmi to jednak do końca nie jest tak. Chociaż chciałbyś jak najlepiej, środowisko robi swoje. Przekonałam się na własnej skórze. Masz taką pozycję, jaki jest twój status materialny. I twoje dziecko też jest tak traktowane przez rówieśników. Oboje z mężem jesteśmy niepełnosprawni, staramy się wychowywać dziecko, nie obciążając go naszymi problemami. Początkowo nawet było ok. Ale kiedyś powiedział, że ma ciężkie życie. Pytam dlaczego. Nie odpowiedział. Długo zastanawiałam się co to znaczy. Przecież głodny i goły nie chodzi, ma różne gadżety, jeździ na wycieczki. O co więc chodzi. Aż usłyszałam to samo zdanie u lekarza rodzinnego. Pytam na jakiej podstawie tak twierdzi, co brakuje mojemu dziecku. Bo "ojciec z nim nie zagra w piłkę". Strasznie zdenerwowałam się i poprosiłam, by pokazała mi ojca, który gra z nastolatkiem w piłkę. Tolerancji i szacunku dla ludzi powinno uczyć się dorosłych zajmujących stanowiska, tych wykształconych. Jak? Poprzez przymusową pracę w ośrodkach skupiających osoby niepełnosprawne. Oczywiście, to niemożliwe. Ale mentalność naszego narodu jest na poziomie średniowiecza.

I to jest cała prawda co kryształek napisała.