easyrider...
Ja o to nie pytam, ja o tym wiem...

Wydaje mi się, że moich młodszych kolegów zrobiła w bambuko nowa matura i reforma edukacji. To po pierwsze.

Bo matura, będąca teraz egzaminem wstępnym ma studia, jest - na przykład dla kierunku filologicznego - dużo, dużo za prosta. Pamiętam jeszcze egzaminy wstępne i w tamtych czasach było oczywiste, że to że dobrze zdałeś maturę mówi tylko tyle, że nie jesteś skreślony na starcie. Ale ludziom którzy poszli na tej podstawie zdawać egzaminy nadal brakowało około 25% punktów do dostania się na studia stacjonarne.

Abiturienci przychodzą na studia i w zasadzie mają sporo problemów, z tego co rozumiem. Część z nich nie jest kompletnie w stanie nadążyć za tradycyjną metodą wykładania (w całości po angielsku), więc jest problem: dalej wykładać po angielsku (lepiej dla poziomu) czy przejść na polski (większa cześć grupy zrozumie)? A z drugiej strony jest taka presja, że przecież dyplom z czegoś trzeba mieć, a z przykrością trzeba przyznać, uczelnie w Polsce (może poza niektórymi technicznymi) żyją ze studentów, już się trzęsą przed niżem demograficznym, i wcale nie chcą się studentów energicznie pozbywać.

Po drugie - jest takie zjawisko, które się nazywa Efekt Krugera-Dunninga. Ludzie najbardziej kompetentni mają tendencję do niedoceniania siebie (tj. jeżeli zapytać ich jak wypadli na tle grupy np. na egzaminie, to swoje rozwiązanie uznają za tak oczywiste, że powszechne), a ludzie najbardziej niekompetentni mają skłonność do oceniania siebie zdecydowanie za wysoko, bo po prostu nie wiedzą, że nie wiedzą i nie widzą, że nie umieją.

To ma tendencję do tworzenia zaklętego koła - nie umiesz nic, więc powinieneś się uczyć, ćwiczyć i poprawiać ale nie masz poczucia że czegokolwiek ci brakuje, więc się nie uczysz. Ja się czasem śmieję, że na studia dostałam się tylko dlatego, że najpierw z kretesem oblałam wstępny na inny kierunek i to mnie wyleczyło z poczucia że po zdaniu matury z wysokim wynikiem jestem przygotowana i nie muszę się uczyć.

Jak ktoś ma braki to powinien się na nich przejechać w szkole, w ostateczności na studiach, żeby była szansa na zauważenie tego i naprawę zanim wyjdzie z dyplomem na rynek pracy. Obawiam się, że tak się coraz rzadziej dzieje.

Gdyby wszystko było dobrze, to młodzi by nie uciekali za granicę zapracować na mieszkanie czy inne dobra. Za głodową pracę w fabrykach nawet na altanę by nie zapracowali. Nie wszyscy mogą być ministrami z ich dochodami. Jednak mimo wszystko zmieniło się dużo. To już jest zupełnie inny kraj niż 30 lat temu. Gdybyśmy jednak potrafili wykorzystać odpowiednio to, co dawniej było dobre. Niestety. Wiele poszło wniwecz.