Część prawdy Norbi, tylko część.
W sumie nie darzyłam nigdy Daukszewicza zbytnią czcią za jego twórczość. W cytowanym przez trollę całym utworze wiele narzeka,ironizuje,  a w sumie jak się przyjrzeć to świat artystyczny się właśnie skomercjalizował, szuka tego cichego zadupia i wygodnego życia. Kiedyś artysta tworzył z głębi serca, wznosił się na wyżyny, cierpiał za miliony gdy tworzył. Przez to, że był artystą skazywał się często na biedę. Dziś za byle co czeka na dotację, na tantiemy. Dziś się szuka, ba, wymaga mecenatu (czytaj kasy od) państwa. I można sobie ironizować, że narodowi bardziej potrzebna jest wódka i kapela w soboty, ale co temu (z założenia panów 'artystów' biednemu intelektualnie) narodowi dają w obecnych czasach artyści? I jakich mamy "artystów, tak w ogóle?
Jasne można powiedzieć, że zawsze kultura się dzieliła na masową i taką dla elit. Tylko kiedyś byli prywatni mecenasi sztuki, dziś państwo ma załatwiać wszystko. I załatwia, ale wg mnie w dużej mierze źle.