Może tamat wydaje się prozaiczny lub trywialny jeśli chodzi o randkę czy poznanie kogoś ale chciałem sie podzielić moją opinią na ten temat jako osoby niepełnosprawnej.
Ja akurat nogi mam zdrowe i nic mi w tym zakresie nie dolega jedynie ręka po wypadku jest niepełnosprawna, czasami drży, jest kompletnie słaba... itp sprawy ale mniejsza z tym. No ale jestem tą osoba niepełnosprawną. Mam powyżej 40 lat. Jesten normalnym facetem. Mam powyżej 185cm (pisze to by dobrze mnie zrozumieć)  Starałem się kogoś znaleźć na badoo czy tinder lub sympatia. Zawsze starałem się napisać o sobie wszystko. Nie szukam przygód, nie jestem sponsorem itp. Szukam po prostu związku by móc się zakochać i zbudować coś raz jeszcze. Spróbować przynajmniej. Było mi i jest w sumie obojętne czy kobieta jeździ na wózku czy nie ma nóg czy rąk (dziwnie to brzmi ale nie wiem jak to prościej napisać) oby chciała coś zbudować ze mną opartego na prawdzie i szczerości. Moja opinia o tym wszystkim jest taka że jest upadek moralności. Tragedia. Kłamstwo jest nazywane prawdą. Budowanie związku to tak na prawdę kup, zaproś, zabierz na wycieczkę, zorganizuj, staraj się, opłać wszystko....Byłem na kilku randkach i to dzisiaj już mi się odechciało. To przykre jest bo samotnie jest ciężej. Ludzie niepełnosprawni jeżeli szukają prawdziwego związku niech lepiej starają się poznać kogoś osobiście jeżeli to możliwe. Nie chcę zniechęcać ale taka prawda. Dzisiaj już nie szukam i to boli trochę ale chyba nie ma wyjścia innego. Jakie są wasze odczucia i co was w tej mierze spotkało bo mi brakuje chyba słów by to tutaj opisać.
Pozdrawiam.