Zymuś - nie pitol Ja nie "szpanuję", ale dla mnie Ty jesteś jednak ten środek, który z kapusty odrzucam
I żebyś nie zaczął swoich "wywodów" piszę: ja i szefa b. ważnego opitolę i powiem co myślę o durnej ustawie i dzisiaj stwierdziłam głośno, że "..idę do domu się wyspać, a szef może za mnie dalej pracować" - była zmiana tonu itd.

Zygmunt, ja wiem o czym mówię.

Tak tak, mój ty psychologu. Zrozum. Dajesz człowiekowi szansę raz drugi, trzeci. Pół biedy, że nie daje rady, co gorsza nie chce mu się uczyć. Mam go nazwać orłem?

Werbena - WYLUZUJ! To net! Rogal jest niepełnosprawny i ma czasem kłopot z ręką, a TY?? Masz kłopot z tolerancją z tego co czytam teraz i wstecz
Poza tym może porzuć ten nauczycielsko-mentorski ton przykro się czyta - lub jak nie potrafisz znowu zamilknij - uprzejmie proszę

>Kobieta A.

do mnie było

>WYLUZUJ! To net!

jeśli mogę spytam, co według Ciebie to znaczy? Czy inaczej zachowujesz się w necie, a inaczej w realu?

Dla mnie rozmowa z necie jest równa rozmowie w realu, jedyną różnicą jest  forma kontaktu z osobą.
Internetem, telefonem, listem pisanym w kopercie  - środki przekazu pośredniego.
W kontakcie osobistym - rozmowa bezpośrednia.

Kobieta A, tolerancja, jak wspomniałaś.

Odpowiem ogólnie, nie tylko do Ciebie. Zacznijmy może od faktu, że tolerancja, to nie jest akceptacja, co wielokrotnie  jest łączone lub mylone.
Tolerancja znosi wiele sytuacji, wypowiedzi i zachowań, co nie oznacza zgody z ową sytuacją, zgody z daną osobą i pewnymi zachowaniami, bądź wydarzeniami. Przykładem jest też dyskusja (nie mylić z kłótnia i wyzwiska). Tolerancja choroby, znosimy z ogromnego przymusu, nie godzimy się, podejmujemy działania w celu zmniejszenia problemu. Tolerancja ma również granice. Stosowanie ram tolerancji ma w zadaniu zmniejszanie zła np. zjawiska, czyny, itp. 
Tolerancja odnosi się do wieku (lat życia). Inaczej odbieramy czyny, zachowania i słowa dziecka, młodzieńca, inaczej dorosłego.
Tolerancja religijna, obyczajowa, społeczna, bądź kulturowa, działań politycznych, do każdej należy podejść indywidualnie.
Pójdę dalej, toleruję z musu, że np.mucha wydala swoje odchody na co popadnie, lecz nie mam na nią wpływu
Jestem na forum, które chcąc zabłysnąć, wyróżnić się, stosuje nazwę "osoba z niepełnosprawnością". Prezes zarządził, czy jak? a piszący artykuły w i do redakcji stosują się do tego. Prezes Pawłowski używa również tego określenia w wywiadzie do Telewizji
Znoszę Toleruję i jednocześnie skręciłabym  się dodatkowo z bólu, gdybym miała za tym przykładem  nazywać tak siebie i innych niepełnosprawnych
Muszę to tolerować lecz nie stosuję. Co zrobić z ludźmi nader wymyślnymi, przecież, tak sobie czasem myślę, Prezes Pawłowski nie zejdzie z wymyślonej drogi, wówczas przyznałby się popełnionej gafy.

Uprzejmie proszę, nauczycielem z zawodu nie jestem.
Nauczycielem, wychowawcą, mentorem  w życiu, w dobrym znaczeniu,  jest tutaj Bardzo dużo osób. Ukłony w stronę tych osób, słowo pisane, a przez innych czytane jest tą podpowiedzią kto to. Tak się składa, że ich  pisanie działa również na mnie, coś daje pozytywnego, człowiek uczy się do śmierci.

Przecież w życiu jestem chwilą
długą, a może krótszą
od marzeń
co zrobię i co naprawię
dla kogoś lub w sobie
to tylko cząstka którą
po sobie zostawię

po części wpis był do mnie

>Kobieta A
>jednak dzisiaj tak świat nie działa to już "staroć" i trzeba z tym się pogodzić
>świat się zmienia, tego nie zmienisz Ty i nikt inny

Świat, za szerokie określenie. 

>jednak dzisiaj tak świat nie działa to już "staroć" i trzeba z tym się pogodzić, albo wymagając tego o czym piszesz "wymiatamy" młodych a nie o to chyba chodzi?

Kobieto A, proszę, chciałabym, abyś rozwinęła swoją myśl.
I odpowiedz proszę na odwrotność: A może to młodzi wymiatają Dojrzałą Młodość?

i drugie zdanie:

>Zauważ na tym forum aktywni to głównie ludzie w podeszłym wieku   To o czymś świadczy

- co według Ciebie znaczy wiek podeszły, ile to lat?
- o czym świadczy?
- ile dla przykładu dajesz mi lat?