Kryształek napisał/a:

>Iota - nie mogę zgodzić się z tobą, jakoby niepełnosprawni byli mniej wydajni. Niekiedy zdrowi nie potrafią tyle unieść. Mówisz, że nie mogłabyś opiekować się obłożnie chorym. Może nie było potrzeby. Uwierz, że czasem sytuacja wymusza i wyzwala takie siły, o których człowiek siebie nie podejrzewa.>

Tak, Kryształek, masz rację co do stwierdzenia Ioty

> Może nie było potrzeby.

Kryształku - była. W szczegóły pozwolę sobie nie wchodzić, ale zapewniam, że brak zdolności do adekwatnej opieki nad kochaną przez mnie osobą był przykrym doświadczeniem - szczególnie, że przez to inna kochana przez mnie osoba musiała sobie "wypruwać flaki" robiąc za półtora opiekuna w kryzysowej sytuacji przez długi czas a było jasne, że niezależnie od mojej dobrej woli, nie może liczyć na moją pomoc przy pewnych standardowych czynnościach.

W warunkach zwykłego domu (tj,. takiego, który nie został przystosowany celowo do tego, żebym miała komfort jako opiekun) nie podniosę bezpiecznie osoby chorej (a szczególnie obolałej), nie wykonam niektórych zabiegów medycznych, nie jestem w stanie zapewnić odpowiedniego podparcia podczas jedzenia i picia (sobą, nie poduszkami) i nie będę w stanie reagować na nagły kryzys tak szybko, jak osoba sprawna... wyliczać dalej?

W konsekwencji, choćbym nie wiem jak bardzo chciała, podczas opieki nad naprawdę obłożnie chorą osobą co najmniej kilka razy dziennie potrzebna by mi była asysta tylko po to, żeby zapewnić podopiecznemu  komfort - prześcielić łóżko, pomóc zmienić pozycję kiedy nie ma siły sam się podnieść, zrobić precyzyjny zastrzyk czy nawet bezpiecznie nakarmić kogoś, kto sam nie ma siły jeść... Pozostałe czynności w rodzaju sprzątania, podania tabletek, ugotowania obiadu obsłużę, ale w tempie znacznie wolniejszym niż norma.

tragedia goni tragedie tak to już jest

Może nie zauważyłaś, że dostałaś, taka była duża.

znikniemy jak muchy w lepie

Nie będzie tak źle

To dobrze.

Z nas nikt , ale poczytaj uważnie z jakiego okresu pochodzi znalezisko.