Samochwała u drzwi stała, wyżej nie szła bo się bała. Jak będziesz lepszy to Ci skrzydła wyrosną, więc nie ustawaj. Fruwanie to dobra rzecz, byle nie z kwiatka na kfffffiatek, bo niektóre trujące bywają. ))

Mamy uczyć, opowieściami i morałami z tych opowieści wynikającymi. O tym, ze nigdy kłótnie narodowe nam na dobre nie wyszły, że często w dobrych intencjach szliśmy z motyką na słońce, zamiast przygotować się rozumnie do powstań itp, itd. Wielkie karty naszej historii i małe interesy poszczególnych grup społecznych, warcholstwo szlacheckie, zamiast świadomości i nauki. To wszystko powinniśmy równo wspominać.
A dziś uczyć, że patriotyzm to stan ekonomiczny państwa i narodu. narodu, a nie znowu tylko uprzywilejowanej klasy społecznej. No i patriotyzm to nie marsze wątpliwej jakości co 10 -tego każdego miesiąca.

>To w takim razie jak mamy uczyć dzieci,wnuki patriotyzmu?

Kiedyś wyszywano na sztandarach Bóg Honor Ojczyzna. Teraz chcemy mówić tylko o Ojczyźnie, Honor to ginący i zapominany element a Boga najlepiej by było całkowicie wymazać i ze sztandarów i ze szkół i z życia. Jeśli tak będziemy wychowywać nasze dzieci i wnuki to musimy wymazać (korektory w rękę i do dzieła!) wielkie wydarzenia z naszej historii.
Bo jak powiedzieć potomnym o Potopie szwedzkim bez Jasnej Góry i księdza Kordeckiego? Skąd wyruszali na wojnę królowie Władysław Jagiełło czy Jan III Sobieski jeśli nie z Katedry Wawelskiej i tam po zwycięstwach składali zdobyte chorągwie. A ksiądz Maksymilian Kolbe i Jego poświęcenie. Czy to nie przykład odwagi, czy możemy powiedzieć dzieciom, że to był jakiś "pan" Kolbe czy osoba duchowna?. Jeśli macie coś przeciwko Bogu, religii i wierze naszych przodków to wyśmiewajcie "mohery" czy ludzi chodzących do kościoła bo czują taką potrzebę. Dla mnie, dzisiaj najbardziej wzruszającym momentem była pieśń na zakończenie mszy "Boże coś Polskę". Tę pieśń z podniesionymi wysoko palcami śpiewaliśmy w Kościele Św. Stanisława Kostki na warszawskim Żoliborzu w stanie wojennym. A tłumy, które tam się zbierały (to wtedy było odwagą) skupiały się wokół Kościoła i słuchały słów ks. Popiełuszki.
Nie jestem w stanie i nie chcę pisać tu epopei w stylu "Pierwszego Przeciwnika Kościoła". Będę się też starał więcej nie zabierać głosu w sprawie Kościoła. Zresztą i tu zabrałem głos na temat PATRIOTYZMU ale bez Boga trudno mówić o patriotyzmie na przestrzeni wielu wieków naszej historii.

>patriotyzm to stan ekonomiczny państwa i narodu

Co ma wspólnego stan ekonomiczny do patriotyzmu? Jeśli Państwo i Naród będą bogaci to patriotyzm maleje czy rośnie? Teza nie do przyjęcia.

>patriotyzm to nie marsze wątpliwej jakości

A czy te marsze pretendują do miana "Patriotycznych"? Bo moim zdaniem złożenie kwiatów świadczy o hołdzie dla naszych bliskich a nie oznaką patriotyzmu.
Ja co miesiąc (i częściej) jestem na cmentarzu, składam kwiaty i zapalam znicze na grobie mojej Żony i nie traktuję tego jako akt patriotyzmu.

>Przeraziles mnie. Naprawde nie widzisz ze to nieporownywalne sytuacje?

Rogal, każdy szanujący się oficer przed wydaniem rozkazu powinien zrobić rachunek strat i zysków uwzględniając cel najważniejszy: chronić ludność cywilną.
W pierwszym przypadku ofiar tych jest od 120-150 tyś.,  w drugim tych ofiar było - 200-300 ?
W pierwszym przypadku dowództwo powinno dokładnie ocenić sytuację, mierzyć siły na zamiary i  liczyć się z odwetem. W drugim wprowadzenie stanu wojennego miało na celu ostudzić bojowe nastroje "Solidarności" i zapobiec walce bratobójczej.
Oczywiście możesz mieć odmienne zdanie, ale ilość ofiar i rozmiar klęski Powstania Warszawskiego jest faktem niezaprzeczalnym.

Rogal, Twoja odpowiedź trafiła do mnie chociaż nie zabierałem głosu w tej dyskusji. Ale skoro zostałem, przypadkowo, wywołany do tablicy to pozwolę sobie na kilka słów.
Moim zdaniem łączenie stanu wojennego i Powstania Warszawskiego jest delikatnie mówiąc nadużyciem.
Stan wojenny ogłoszony w warunkach pokoju przeciwko własnemu Narodowi i "podyktowany chęcią obrony totalitarnego reżimu".
Powstanie Warszawskie to zryw patriotyczny przeciwko okupantowi a więc wrogowi całego Narodu.
Inną strategię obrali nasi "przyjaciele ze wschodu"
http://www.ww2.pl/Powstanie,Warszawskie,94.html

>Przewidywano, że walki będą trwały kilka dni, tj. do nadejścia Armii Czerwonej, ale przed 8 sierpnia Stalin - mimo apeli m.in. premiera rządu RP, który od 31 lipca przebywał z wizytą w Moskwie - wydał rozkaz o wstrzymaniu działań zaczepnych w rejonie Warszawy. Nie zgodził się nawet na lądowanie alianckich samolotów transportowych na sowieckich lotniskach, co praktycznie uniemożliwiło dostarczanie pomocy z powietrza, gdyż najbliższe bazy znajdowały się w południowych Włoszech i w Anglii.