Jak najbardziej. Pies może być wspaniałym przyjacielem Człowieka. Tyle, to nie takie proste. Na ogół rodzice ulegają dzieciom na ich kaprys o posiadanie psa myśląc, iż czynią coś dobrego w jego wychowaniu. Zachcianka dziecka najczęściej szybko się kończy wraz z jego wiekiem, a pies pozostaje. Myślę, że to wielki błąd.
Widzę, jak wielu ludzi niemal szczyci się tym, iż posiadają psa, twierdząc, iż są ich przyjaciółmi. Jednak, gdy spojrzy się na te stworzenia, ich miejsce zamieszkania, ich rasę, charakter – to stwierdzenie o przyjaźni staje się, „wyblakłą etykietką”.
Choć ja osobiście nie mam psa, to wiele czytałem na temat różnorodności ich ras, charakteru. Dowiedziałem się z lektury, jak ważnym dlań jest miejsce jego zamieszkania, możliwości ich właścicieli, jak i wyżywienie. Wszyscy wiemy, jak to wygląda w rzeczywistości.
Moim zdaniem przyjaźń psa z Człowiekiem i na odwrót, to nie zabawa, jak się wydaje wielu ludziom. Przyjaźń to wiedza o jego pochodzeniu, o jego rasie, o wymaganiach, charakterze psa wynikającym z rasy. Czego wymaga dana rasa psa, w jakich warunkach czuje się dobrze a w jakich źle. To wielki obowiązek.
Gdy wypełnimy wszystkie aspekty wiedzy i starań w tym względzie, dopiero można zacząć rozważać kwestię zaistnienia psa w środowisku jego przyszłego właściciela.
Myślę, że bardzo ważnym aspektem w podjęciu decyzji bytności psa przy nas, jest i nasz stosunek do tego tematu. Charakter Człowieka jest podstawą i sednem pomyślności całego zamierzenia. Kierując się jedynie impulsem, bo psiaczek jest wspaniały, piękny, milusi – to błąd. Gdyż zachwyt ten szybko znika, gdy zaczynają dochodzić do głosu czynności wynikające z jego (psa) utrzymania. Czyli ruch, sprawy fizjologiczne, wyżywienie. (co kosztuje).
Wielu ludzi przeżywa rozczarowanie w zderzeniu z tym, iż jedna rasa wymaga więcej ruchu, inna mniej. Wysiłek dla psa podłóg jego rasy i charakteru z tego wynikającego jest również bardzo ważny. Rodzaj wyżywienia to następny z tematów wymagających wiedzy. Charakter samego Człowieka wraz z charakterem psa, to często zagadka dla opiekuna, który najczęściej się nad tym nie zastanawia.
Reasumując. Człowiek i pis, jak i na odwrót, mają w pełni wielką szansę na przyjaźń, często większą, niż między samymi ludźmi. Niemniej nie każdy może stać się opiekunem psa, jak i nie każde warunki materialne nadają się do tego, by stać się domem dla tego czworonoga.