WYBACZAM

Ale już go podkusiły
Już małego postawiły
więc z nimi teraz zostanie,
a później zje śniadanie
i wymyśli co dalej ma począć
i w jakim zaciszu odpocząć.

    CZAPLA, RYBY I RAK

    

    Czapla stara, jak to bywa,

    Trochę ślepa, trochę krzywa,

    Gdy już ryb łowić nie mogła,

    Na taki się koncept wmogła.

    Rzekła rybom: "Wy nie wiecie,

    A tu o was idzie przecie".

    Więc wiedziec chciały,

    Czego się obawiać miały.

            "Wczora

            Z wieczora

    Wysłuchałam, jak rybacy

        Rozmawiali: wiele pracy

        Łowić wędką lub więcierzem;

    Spuśćmy staw, wszystkie zabierzem,

    Nie będą mieć otuchy,

    Skoro staw będzie suchy."

    Ryby w płacz, a czapla na to:

    "Boleję nad waszą stratą,

    Lecz można temu zaradzić,

    I gdzie indziej was osadzić;

    Jest tu drugi staw blisko,

    Tam obierzecie siedlisko,

    Chociaż pierwszy wysuszą,

    Z drugiego was nie ruszą".

    "Więc nas przenieś!" - rzekły ryby:

    Wzdrygnęłą się czapla niby;

    Dała się na koniec użyć,

            Zaczęłą służyć.

    Brała jedną po drugiej w pysk, niby nieść mając,

    I tak pomału zjadając.

    Zachciało się na koniec skosztować i raki.

    Jeden z nich widząc, iż go czapla niesie w krzaki,

    Postrzegł zdradę, o zemstę się zaraz pokusił.

    Tak dobrze za kark ujął, iz czaplę udusił.

            Padła nieżywa:

        Tak zdrajcom bywa.

Ignacy Krasicki

i wyciąga fajkę do zapalenia,

I następnego już zadania .
By się ustabilizować .
I niedemonizować .
A odstawić te butelki .
By znowu być wielkim...