ELISZKA,NA CODZIEN ZAJMUJE SIE TYMI PRZYNUDZAJACYMI BABCIAMI,TYMI CO CZEKAJA,Z NOSEM PRZY SZYBIE I WIERZA,ZE JESZCZE KTOS PAMIETA I PRZYJDZIE.I NIESTETY,ZADKO KTOS PRZYCHODZI,WŁASNIE ONE BY CHCIAŁY BYC NAWIEDZONE.I GASANA W OCZACH,CORAZ BARDZIEJ CZEKAJAC I CORAZ MNIEJ WIERZAC.

WIEM I O TYCH MYŚLAŁAM. ZAŚ TE CO MAJĄ TĘ OPIEKĘ MARUDZĄ JAK DZIECI I WEŹ DOGODŹ WSZYSTKIM. NO CÓŻ JA BYM SWEGO RODZICA NIE ODDAŁA NAWET KOSZTEM SWEGO CZASU ZDROWIA I SIŁ. ŁATWIEJ ZNIEŚĆ TO W DOMU NIŻ BIEGAĆ I ODWIEDZAĆ NIE MÓWIĄC O DOJAZDACH.

Nie trwóżmy się więc, gdy nas nagabują strachy, nie traćmy ducha na widok naszego niedołęstwa - starajmy się tylko umacniać się pokorą i jasnym uznaniem, że same z siebie nic uczynić nie możemy.

św. Teresa z Avila

Anioł Śmierci

     Pewnego dnia Anioł Śmierci zapukał do drzwi domu pewnego człowieka.
     - Wejdź i rozgość się - powiedział mężczyzna. - Czekałem na ciebie.

     - Nie przybyłem tu na pogawędki - powiedział Anioł - ale żeby zabrać twoje życie.

     - A cóż innego mógłbyś mi zabrać?

     - Nie wiem. Ale wszyscy, kiedy przychodzę, chcieliby, żebym wziął cokolwiek, byle nie ich życie. Gdybyś wiedział, jakie mi czyniono propozycje!

     - Ale ja niczego dać ci nie mogę. Radości, jakie mi ofiarowano, przeżyłem. Zmartwienia rzuciłem na wiatr. Problemy, wątpliwości, niepokoje spaliłem za sobą, by móc się ogrzać przy ogniu nadziei. Dóbr doczesnych wyrzekłem się. Uśmiech podarowałem tym, co mnie o niego prosili; serce - tym, których kochałem i którzy mnie kochali. Swoją duszę powierzyłem Bogu.

     Zabierz więc moje życie, bo nie mam nic innego do ofiarowania.

     Wtedy Anioł Śmierci uniósł tego człowieka w ramionach i stwierdził, że jest lekki jak piórko, a Pan otworzył na oścież bramy Raju, bo przez nie miał wejść święty...

Pier D'Aubrigy

Oj, te bezsenne noce.

Ale cisza. Wszyscy śpią, tylko nocne marki kręcą się po forum.