Bonafides...  Zajrzyj proszę na wiadomości prywatne, napisałem do Ciebie tam wiadomość...

Ella,nawet nie wiesz jak cie rozumiem teraz.Sam zagladam tu rzadko,pierwszy raz zajrzałem idąc za przyjaciółką,niestety,Ona odeszła.Nie!!!Nie z tego świata,a z forum z podobnych powodow,miała dosc zaczepek,szukania dziury w całym,tego fałszu.Popatrz,nawet Staruszka miała dosyc,a czytajacy nawet nie zauwazyli ze im podziekowała.Zona czasem tez tu zaglada,i czyta bo co tu pisac skoro nawet ci ktorzy głosno o sobie mowia przyjaciele,wypinaja sie i wola pic piwo wirtualne niz stanac murem za tym nazywanym przyjacielem.Prawde piszesz,ze zycie ktore mamy,ktore nam zostało nie warto tu trwonic.Pozdrawiam Cie,zyj zyciem dla Ciebie najpełniejszym i najlepszym.E.

Najpierw byliśmy Inwalidami, a jeszcze wcześniej kalekami a jeszcze wcześniej to debilami wszystkie te określenia są upokarzające, jak dla mnie. Po tym wszyscy zaczęli na nas mówić "Niepełnosprawni", jeszcze później Osoby Niepełnosprawne, a teraz moda znowu poszła naprzód i mówi się o nas Osoby z niepełnosprawnością. Mnie się ani jedno określenie nie podoba, ponieważ uważam że: Każdy człowiek, choćby najzdrowszy i najsprawniejszy, najbardziej wykształcony, najbogatszy ma pewne niesprawności... Więc tak naprawdę wszyscy jesteśmy w pewnym sensie niepełnosprawni i tak naprawdę nie ma człowieka w pełni sprawnego...A zatem, uważam że nie powinno się budować obiektów użyteczności publicznej pod tym kątem, że tylko dla pełnosprawnych, tych chodzących skoro wiemy, że istnieją też grupy ludzi którzy poruszają  się w inny sposób... Nie powinno się ich wykluczać, jak to ma miejsce w Polsce... To też ludzie... Nie powinno ich się nazywać także ON, bo ten skrót kojarzy się z pokazywaniem palca, jak to robią małe dzieci, lub źle wychowana młodzież... Też mi się nie podoba, jak na ulicy osoba zupełnie obca mówi mi nie przez per pan z tego tytułu, że trochę się różnię od innych, moja mowa, mój sposób poruszania się wyróżnia nie od otoczenia. Nie lubię też, jak jestem gdzieś z osobą towarzyszącą zwracanie się do tej osoby ze sprawą do mnie... Nie lubię jak ktoś nadwrażliwy złapie mnie za rękę w celu udzielenia pomocy gdy nie proszę o nią... Zawsze mówię takiej osobie, że dziękuję, ale poradzę sobie sam... Także nie lubię tego, jak podchodzę do kogoś i pytam się o drogę, lub proszę o pomoc, a ta osoba robi głupawy uśmieszek, po czym spogląda na drugą osobę a ta parska śmiechem, to świadczy o ich inteligencji i nastawieniu do osób inaczej się poruszających, inaczej komunikujących się... To też świadczy w dużej mierze o kulturze osobistej danej grupy ludzi... Będąc w Niemczech, w Holandii, w Szwecji, nigdy nie spotkałem się z ww. zachowaniami... Zawsze cierpliwie czekali aż się wysłowię, zawsze pytali czy mogą w czymś pomóc, wszędzie były dostosowania w miejscach publicznych... Nawet w dwu kondygnacyjnych budynkach mieszkalnych, i to starego budownictwa były windy... Dla porównania w Polsce, windy są w budynkach pięciopiętrowych i to w nowym budownictwie a jeszcze nie wszędzie... Na każdej stacji kolejowej są dostosowania dla wózkowiczów, dla nie widomych, a kasjerki i pomoc zna język migany... A w Polsce co ???  Tak, moi kochani... Podobno Konstytucja nie zezwala na dyskryminację osób o innym wyglądzie czyli niepełnosprawnych, a jak się to ma do rzeczywistości kiedy to nie wszyscy mają równy dostęp do dóbr publicznych??? To jest pytanie na równi z Szekspirowskim pytaniem: Być albo nie być????