Takie życie... nie każdego stać na Mercedesa . Pewnie jakby tak było Mercedes przestał by być Mercedesem i każdy by chciał mieć Forda. Ale, pewnie nie Żiguli .Obserwując zaś pobliski parking to również i tu się zmieniło. Pod rożnym względem ilościowym i jakościowym . Ludzie żyją dostatniej i to moze zmienić następny Lenin . Oby się tak nie narodził .

Piszę od całej szerokości, bo nie łapię tych zwężających się ciągów wzrokowo, tak więc sory bardzo.
Wracając do tematu. Nie bardzo łapię sprawę ekonomiczną od strony całościowej Państwa, jego stanu gospodarczego itd. Jednak doskonale znam życie, i wiem, iż, co by nie powiedziano od strony rządowej to nijak się ma do życia całej szarej masy Polaków w Polsce.
Bo jeśli wziąć proponowaną najniższą pensję, a koszty życia w Polsce – to zakrawa na absurd. Gdyż porównując koszty życia Polaka, a najniższą pensję, to do podstawy godnego życia mu daleka droga. Pamiętam czasy, gdy podstawą było posiadanie mieszkania, umeblowania, praca, zapewnienie sobie i rodzinie wyżywienia, odzieży, leczenia w sposób bezstresowy. Dzisiaj te czynniki stały się luksusem.
Zatem porównując rozwój Państwa a rozwój poszczególnego Polaka, to na gołe oko nie idzie to w parze. Najniższa pensja 1750 zł nigdy nie pokryje kosztów utrzymania jednej Osoby na miesiąc. A pamiętać należy, iż ludzie mają rodziny, dzieci. Co by nie powiedzieć, nadal panuje bezrobocie, i masę ludzi korzysta z MOPS, bo nie dają rady powiązać koniec z końcem.
Polacy to nie tylko pracujący Obywatele, ale i osoby na rentach, emeryturach. Osoby chore, walczące z chorobami. To ludzi w produktywnym wieku, którzy ulegli nieoczekiwanym wypadkom losowym. Masę jest różnych sytuacji, których rząd nie bierze pod uwagę.
Koszty utrzymania (opłaty, wyżywienie, odzież, leczenie), to grubo ponad proponowaną minimalną płacę 1750 zł.
Co do określenia „zatrudnienie pracownika to inwestycja”. Myślę, że to nie prawda. Dlatego, iż bez pracowników żadna firma nie będzie działała (nie istnieje). Zatem nie ma co „żonglować”, kto ważniejszy, co jest inwestycją i czyją. Gdyż w ten sam sposób można by rzec, iż potencjalny pracownik również „inwestuje” zatrudniając się w danej firmie. Bo jego inwestycją jest jego własna praca, jego wysiłek – tak potrzebne pracodawcy. Pracodawca oferuje miejsce pracy, firmę, możliwości. Pracownik siłę roboczą, własną pracę, czas. Czyli korzyść winna być obopólna. A jak jest, wszyscy wiedzą.
Tak więc ponownie przytoczony artykuł broni i sprytnie tłumaczy działania w dziedzinie podwyższania płac pracownikom, jak i sytuację w poziomie kwalifikacji wielu Polaków zapominając o samym pracowniku. Gdzieś wkład pracowników, jako siły roboczej się rozpłynął w całej tej debacie. Uważam, iż dla każdego potencjalnego szarego „Kowalskiego” nic nie znaczą ekonomiczne wywody rządu. Dla niego ważkie są realia dnia codziennego, a to całkowicie inny świat. Piszący takie wywody w ten sposób udowadnia tylko, iż w ogóle nie zna rzeczywistego stanu i poziomu życia poszczególnych Polaków.
Czy to nie nazywało się: „propaganda”? Jest dobrze, ale wy tego nie zauważacie. My Wam dajemy, ale więcej nie możemy. A jak Wam mało, to pracujcie więcej godzin. Jak jeszcze mało, to znaczy, iż źle gospodarujecie.
Reasumując, rozwój gospodarczy powinien iść ściśle w parze z rozwojem materialnym każdego Polaka. Ale wysokość pensji winna być przeliczana na obecne koszty utrzymania, a nie na koszty ze świata „fikcji”.
I jeszcze tylko dorzucę taką refleksję. Skoro nie można ustalić wysokości pensji proporcjonalnie do rzeczywistego stanu kosztów utrzymania na dzisiaj. Bo inflacja i coś tam, coś tam. To jak wytłumaczyć bajońskie pensje wielu w tym Kraju, bajońskie premie, diety, i Bóg jeden wie, co jeszcze. Jak wytłumaczyć pensje budżetówki, przewyższające kilkadziesiąt razy średnią pensję a nie tylko minimalną? Czy to nie napędza inflacji?
Myślę, że rząd „manipulując” opinią społeczną sprytnie usiłuje utaić, iż tak w rzeczywistości, wcale w tym wszystkim nie ma potencjalnego Polaka, a liczy się miejsce przy korycie. Zapominają tylko, iż koryto to, wszystkim pracodawcom napełniają pracownicy. Bez nich pustki. Bo wielu żyje już z pustką (myślę tu o pracownikach), bo wielu żyje poniżej…… i na kredyt. A to nie jest śmieszne.

W-Zetko nie wolno ale trzeba mówić głośno i wyraźnie. Mówić tak, jak "większość" to zniszczenie własnej Osobowości. Każdy ma prawo do własnego zdania, własnego poglądu, do samej siebie.
A „tolerancja” – to słowo pozostawmy tym, kto wymusza, ogranicza. Każdy ma własne wnętrze, i nikt nie ma prawa do „Niego”.