Wczoraj miałam dzień i noc wspomnień. Jak miło jest od czasu do czasu powrócić do młodzieńczych lat.

O tak Lid a jeśli są same miłe wspomnienia radosne to już całkiem sielsko spędza się czas

                                                                    1 wcześnie rano o godz. 4.45.
Pierwsze pociski, wystrzelone przez niemiecki pancernik "Szleswig-Holstein" (szlezwig holsztajn), zakotwiczyły w Gdańsku, padły na polską placówkę na Westerplatte.
Równocześnie samoloty hitlerowskiej Luftwaffe rozpoczęły bombardowanie polskich miast i osiedli.
ROZPOCZYNA    SIĘ  DLA  POLSKI   II  WOJNA ŚWIATOWA .

                     WIERSZ:   "Pieśń o żołnierzach z Westerplatte"
Kiedy się wypełniły dni
i przyszło zginąć latem,
prosto do nieba czwórkami szli
żołnierze z Westerplatte.

( A lato było piękne tego roku ).

I tak śpiewali: Ach, to nic,
że tak bolały rany,
bo jakże słodko teraz iść
na te niebiańskie polany.

( A na ziemi tego roku było tyle wrzosu na bukiety ).

W Gdańsku staliśmy tak jak mur,
gwiżdżąc na szwabską armatę,
teraz wznosimy się wśród chmur,
żołnierze z Westerplatte.

I ci, co dobry mają wzrok
i słuch, słyszeli pono,
jak dudni w chmurach równy krok
Morskiego Batalionu.

I śpiew słyszano taki: - By
słoneczny czas wyzyskać,
będziemy grzać się w ciepłe dni
na rajskich wrzosowiskach.

Lecz gdy wiatr zimny będzie dął,
i smutek krążył światem,
w środek Warszawy spłyniemy w dół,
żołnierze z Westerplatte.

                    WIERSZ:  W. Broniewski   "Słońce września"
A słońce stało nad horyzontem,
błogosławiące wrogim samolotom,
to słońce biło nas żelaznym frontem,
dział hukiem, czołgów łoskotem.

A czołgi w bagnach wyschniętych nie grzęzły,
szły armie, szybsze niźli polski piechur,
bomby waliły w kolejowe węzły,
płonęły miasta, rzucane w pośpiechu,
szli Niemcy...

DLA  WIELU  OSÓB  TEN   DZIEŃ  TO  CHWILA  ZADUMY  I  CISZY.